COMING OUT… or one more guy out of the closet !

Εδώ και 7 μήνες τους το είπα… έτσι χωρίς να έχω αφορμή… έχοντας χιλιάδες όμως λόγους!
Ήθελα επιτελούς να με γνωρίσουν συνολικά…όπως τους γνώριζα εγώ… για να με καταλάβουν ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν!
Για να μην αναρωτιούνται άδικα … για να έχουν όλα τα δεδομένα… για να μη βγάζουν όλα τα λάθος συμπεράσματα… για να κοιμούνται ήσυχοι το βραδύ… και για να κοιμάμαι ήσυχος και εγώ!
Και ήθελα να το μάθουν πρώτοι αυτοί, γιατί αυτοί με ενδιαφέρουν περισσότερο απ’ όλους,… γιατί αυτοί έχουν επενδύσει τόσα πάνω μου και γιατί και εγώ έχω “χτίσει” από δικά τους χαρακτηριστικά, ασυνείδητα κυρίως, τόσα κομμάτια μου… γιατί εν τέλη τους το χρωστούσα και το χρωστούσα και στον εαυτό μου!
Οι αντιδράσεις τους αναμενόμενες… πολυπαιγμένες… η έκπληξη (ορκίζονται ως σήμερα ότι δεν είχαν υποψιαστεί τίποτε… και ότι 1-2 φορές που τους πέρασε η σκέψη η λογική τους την απέρριψε).. ακολούθησαν η άρνηση, το κλάμα… η προσπάθεια διαπραγμάτευσης… “-μήπως να προσπαθούσες με κάποια γυναικά?” … “θα την αγαπούσες ίσως… αν είχατε και παιδιά!” και αλλά γνωστά κλισέ…
Μετά αντιμετώπισαν τους δικούς τους φόβους “που να φταίξαμε άραγε εμείς?” “δεν θα δούμε εγγόνια ποτέ?” “συνέβη τίποτα τραγικό στην παιδική σου ηλικία?” … στην τελευταία ερώτηση μπήκα στον πειρασμό να τους πω ότι για όλα φταίει το ότι δεν μου πήραν ATARI στα 8 μου.. ωστε να μην αποσπώμαι από το διάβασμα… αλλά ήταν πάντα τόσο καλοί μαζί μου που λυπήθηκα να τους κάνω τέτοιο κάζο!
Ναι δεν ήταν εύκολη διαδικασία… αλλά ήταν λυτρωτική… ειλικρινά λυτρωτική! Ανάμεσα στα κλάματα της μητέρας μου, στον απογοητευμένο πατερά μου και στις κατηγορίες τους για έλλειψη προσπάθειας από μέρους μου να αλλάξει η κατάσταση… σιγά ήρθε η αποδοχή… ο άνθρωπος αποδέχεται τα πάντα... ο άνθρωπος είναι σκληρό πλάσμα και έχει μάθει να επιβιώνει σε συνθήκες και με σκέψεις πολύ χειρότερες.
Η σκέψη ότι ο γιος τους μοιράζεται το κρεβάτι και την ζωή του με άντρες είναι μάλλον ανίκανη συνθήκη να κλονίσει μια οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση που έχει δικούς της λογούς να υπάρχει!
Και ναι –ω του θαύματος- τα κλάματα σταμάτησαν, τα γέλια ξανάρθαν στο οικογενειακό μας τραπέζι και μαζί ήρθε και το γνήσιο ενδιαφέρον για τη ζωή μου… την πραγματική ζωή μου αυτή τη φορά!
Η σχέση μας έχει γίνει πιο ειλικρινής από ποτέ… χωρίς κρυφά βλέμματα, χωρίς ανέκφραστες επιθυμίες… χωρίς υποκρισία… ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Σκέφτομαι τις στιγμές που στιγμάτισαν τη ζωή μου… τα λίγα εκείνα σταυροδρόμια που καθορίσαν τη ζωή… τις καθοριστικές αποφάσεις που διοχετεύσαν την ενεργεία μου σε συγκεκριμένους στόχους...

Τη συζήτηση με τους γονείς μου για το επάγγελμα που θα διαλέξω… όταν όλα τα ενδεχόμενα ήταν ακόμα ανοιχτά..

Την ημέρα που οριστικά συνειδητοποίησα και δέχτηκα το γεγονός ότι μου αρέσουν σεξουαλικά οι άντρες…. Ενώ όλα τα ενδεχόμενα τα άφηνα ανοιχτά ως τότε λέγοντας ψέματα στον ίδιο μου τον εαυτό!

Ανακαλώ την ημέρα που πέρασα δεύτερος πανελληνιά στη σχολή μου… και αυτό με έβαλε σε ένα τριπάκι υποτιθεμένης τελειομανίας… ένα τριπάκι οπού η πρωτιά δεν ήταν κάτι αδύνατο, αλλά, είχε αναχθεί σε ένα διαρκή και ασφυκτικό μαζί στόχο.. και δυστυχώς συχνά μετατράπηκε και σε μοναδική προϋπόθεση ευτυχίας…

Σκέφτομαι τις ημέρες που σε ερωτεύτηκα παράφορα και την ημέρα που με πρόδωσες σκληρά, γκρεμίζοντας οριστικά την ψευδαίσθηση του απόλυτου…

Αναλογίζομαι την ημέρα που “αισθάνθηκα” ξένος και ταπεινωμένος κοινωνικά…. Την ημέρα που μου δίδαξε ότι εύκολα μπορεί να βρεθείς στην απέξω… χωρίς να φταις… επειδή έτσι αποφάσισε μια ομάδα αλληλοεπηρεαζόμενων ανθρώπων…

...Και οι στιγμές ανακατεύονται με το αλκοόλ…

οι επιτυχίες φαίνονται λίγες και οι αποτυχίες αβάσταχτες..

..και το αλκοόλ δίνει τη θέση του στη μέρα…

και ο φόβος δίνει τη θέση του στη νύχτα που φεύγει…

.. στο ξημέρωμα που σε γεμίζει ακόμα ελπίδες…

.. παρόλο που τα ενδεχόμενα δεν είναι πλέον όλα ανοιχτά!

ΔΙΚΟ ΣΑΣ......OR TO ALL GAY GREEK BLOGS!

Ένα χρόνο περίπου από τη δημιουργία του blog μου πρέπει να ομολογήσω ότι το νέο αυτό δεδομένο για μένα, άνοιξε έναν νέο ορίζοντα στην καθημερινότητα μου, μια παράλληλη πραγματικότητα που μπλέχτηκε με την δική μου, και κυρίως ένα παράθυρο στις ζωές όλων σας, των ανθρώπων που συστηματικά διαβάζω!

Διαβάζοντας τις ιστορίες σας, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σας αισθάνομαι –και χωρίς να έχω γνωρίσει κανέναν σας προσωπικά- μέλος μιας μεγάλης «παρέας» ανθρώπων που «αναφέρουν» και «αναφέρονται» ο ένας στον άλλο… και που στηρίζουν -συχνά εν αγνοία τους- ο ένας την ζωή του αλλού. Και αυτό –επιτρέψτε μου- να το βρίσκω εξαιρετικό!

Όλο αυτόν το καιρό παρακολουθώντας σας σε καθημερινή βάση και περιμένοντας με χαρά ακόμα και με παιδική αγωνιά την καινούρια δημοσίευση του καθενός σας, έχω πλάσει μια φανταστική εικόνα για τον καθένα σας την οποία θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ μαζί σας… αφού αυτό το post αφορά εσάς, που είστε και ο λόγος για τον οποίον γραφώ!

Και αφού μάλλον θα ήταν τεράστιο ένα post που θα συμπεριλάμβανε όλους όσους διαβάζω θα μιλήσω για τα άτομα εκείνα τα οποία ως μέλη της πιο στενής «διαδικτυακής» παρέας μου, μου έρχονται έτσι στο τσακ-μπαμ στο μυαλό:

ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.. Δεν ξέρω αν είναι ένα άτομο ή σύμπραξη περισσοτέρων bloggers… Πάντως είναι το σημείο αναφοράς μου. Κάτι σαν τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον της blogoσφαίρας μου.
Όλα συγκεντρωμένα… εμπεριστατωμένα… ότι δημοσιεύεται εκεί είναι «Νόμoς του Κράτους»… νέα και αναλύσεις για όλα τα γούστα, απ’ όλους τους τομείς τις ζωής… μια σοβαρή, εμπεριστατωμένη «εφημερίδα» πάντα στην αιχμή των γεγονότων!
Ο τύπος που το οργανώνει όλο πρέπει να είναι πολύ μπροστά… τον φαντάζομαι ως έναν απόλυτα οργανωμένο, πετυχημένο άνθρωπο που εμφανώς διοικεί –δεν ξερώ τι- αλλά θα έλεγα κάτι πολύ μεγάλο μάλλον!


b a ς ν τ ι κ σ ι ο ν.. Ο ακούραστος basnia που γραφεί, σχολιάζει πάντα με ευγένεια, καλή προαίρεση και μεγάλη ευαισθησία για τον συνάνθρωπο του! Βλέπω την μικρή φωτογραφία που έχει στο πλάι και τον φαντάζομαι ως έναν μποέμ τύπο που ζει με τον σκύλο του σε ένα περιβάλλον τύπου «μικρό σπίτι στο λιβάδι».. όχι γιατί η ζωή του, του τα έφερε πάντα εύκολα, αλλά γιατί κουβαλάει μέσα του τέτοια θετική ενεργεία που μετατρέπει ακόμα και μια χαβούζα σε παράδεισο αρμονίας!


The Gay Side Of Life! ...Το νέο παλικαράκι που σπουδάζει στην Αθηνά! Έξυπνος, υπερβολικά ώριμος στην σκέψη για την ηλικία του πηρέ την ζωή του νωρίς στα χεριά του… και συχνά ομολογώ τον ζηλεύω… γιατί από τα 20 του κατέληξε σε συμπεράσματα και στάσεις ζωής που σε πολλούς από μας πηρέ μια 10ετια να καταλήξουμε… άσε που κάποιοι δεν έφτασαν ακόμα στα αυτονόητα, που ο τύπος τόσο σωστά επισημαίνει!


ΤΟΥ MAHLER ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ ...Πολυπράγμων, μέλλοντας αρχιτέκτονας ή κάτι τέτοιο αν έχω καταλάβει καλά από τα συμφραζόμενα… με πολλούς φίλους, ενδιαφέροντα και αιωνίως ερωτευμένος με την κλασσική μουσική… ψάχνει την ποιότητα στη ζωή… αλλά δεν χαλιέται μάλλον να κάνει και λίγο «bitching» με τους στενούς του φίλους… και καλά κάνει το παλικάρι… γιατί ποσό να αντέξεις την Tosca να σου παίρνει τα αυτιά! :))
Τον φαντάζομαι ως τύπο στο στυλ Carrie Bradshaw στο αντίστοιχο αντρικό του φυσικά… να ψάχνει μια ποιοτική σχέση στην ΜεγαλοΑθηνούπολη!



Ό,τι φας κι ό,τι πιεις… Ο κύριος «ταξιδιωτικά αφιερώματα»… ζεί για να ταξιδεύει αυτός. Εκπληκτικά, εμπεριστατωμένα αφιερώματα για διαφόρους προορισμούς… ανακατεμένα με στερεές σκέψεις, Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είναι κατασταλαγμένος… από δουλειά, σχέσεις, ανησυχίες… και θα είπε σε μια φάση… «και τώρα θα ταξιδέψω και θα διαφωτίσω τον κόσμο» … και μας ταξιδεύει και εμάς μαζί του!


AYTOS AYTOS KAI TA MYSTHRIA ...Αν ο elementstv είναι το παρελθόν που όλοι θέλαμε να έχουμε ο Παύλος είναι το μέλλον! Μια ισορροπημένη σχέση και ζωή… που δεν έχει βουλιάξει στον συμβιβασμό και στην ρουτίνα… αλλά ψάχνει, ψάχνεται και εξελίσσεται!


Life within me ...Η αεικίνητη Ruth… συχνά χάνομαι στην πολύπλοκη «γυναικεία» ψυχολογία της… την φαντάζομαι να δίνεται απόλυτα, να δίνει πολλά στις σχέσεις της… να θυμώνει εύκολα… να είναι ένας εκπληκτικά δύσκολος και εναλλακτικός άνθρωπος… που όμως δεν σε κάνει –όπως και όλοι οι πολύπλοκοι άνθρωποι- να πλήττεις ποτέ!


Hfaistiwnas ...Τον διαβάζω πριν καν κάνω blog και δεν τον έχω ψυχολογήσει καλά! Είμαι μάλλον σίγουρος ότι είναι ο ορισμός του ευγενικού και φιλόπονου ατόμου… και σίγουρα πρέπει να είναι πιστότατος φίλος για τους φίλους του… από εκεί και πέρα είναι πάντα θετικός. Συχνά φοβάμαι –για το ίδιο- ότι είναι πολύ ρομαντικός και ονειροπόλος.. αλλά από την άλλη ίσως τελικά έτσι γεύεται μιας ποιοτικότερη ζωή!

Suncitizen ...τον διαβάζω ανελλιπώς και εννοείται πως με ενδιαφέρουν πάντα αυτά που γραφεί! Με θυμώνει συχνά το ότι είναι τόσο απόλυτος και αρνητικός με πολλά πράγματα… τον φαντάζομαι ως έναν δύσκολο τύπο που μαλώνει με τον κόσμο… που μπορεί να γίνει αρκετά επιθετικός.. αλλά από την άλλη έχει αρκετή δικαιοσύνη μέσα του… και αυτό τελικά μάλλον μου τον κάνει συμπαθή! Αν ποτέ τον συναντούσα πάντως, υποθέτω θα καυγαδίζαμε ως το πρωί επί πάντως επιστητού!

MAD ...το Lancet της βλογκοσφαιρας μας… και δεν το λέω καθόλου για πλακά! Κατανοητά επιστημονικά δεδομένα, μακριά από προκαταλήψεις και επιστημονική κομπορρημοσύνη… γιατί μόνο οποίος κατέχει καλά ένα αντικείμενο του, μπορεί να το παρουσιάζει τόσο απλά…. Ένας έξυπνος άνθρωπος… τον οποίον εγώ φαντάζομαι να έχει παραμελήσει ίσως λίγο το κομμάτι «προσωπική ζωή» γιατί ως γνωστό η ζωή «σηκώνει» έναν μονό μεγάλο ερωτά και ο δικός του είναι μάλλον η ιατρική!

Leviathan...ο σινεφίλ Καβαλιώτης… ένα παιδί ερωτευμένο με τον φίλο του, το σινεμά, το ανιψάκι του και την ζωή γενικώς… το όνομα του είναι λίγο σκοτεινό ως σύλληψη… αλλά υποθέτω ότι έχει καρδιά μάλαμα ή από ατόφιο χρυσαφί που έλεγε και η Καίτη Γαρμπή πρό αμνημονεύτων χρόνων! Πάντα έχω την απορία που βρίσκει χρόνο ανάμεσα σε δουλειά, επισκέψεις στην Θεσσαλονίκη και διαφορά αλλά.. να κάνει τοοοοοσες πολλές δημοσιεύσεις?! :))


Ephemeron ...New entry από την άλλη μεριά του Ατλαντικού… τον φαντάζομαι σε μια βίλα τύπου Santa Barbara, να πληκτρολογεί τα κείμενα του, σε ένα λαπτοπ, στο τραπεζάκι του κήπου διπλά στην πισινά… και έχοντας συγκεντρώσει μεγάλη «σοφία ζωής» να γελά αλλά και να τσαντίζεται με τους αργούς ρυθμούς που προχωρά ο κόσμος!
Φαντάζομαι να τον διακόπτει ο 20χρονος μοντέλο-μπάτλερ του, να του σερβίρει το ποτό του και αυτός να του χαμογελάει… όχι πονηρά όμως…αλλά ευγενικά γιατί είναι πολύ κύριος ο Ephemeron… I would bet on that!


Gay World Gay Greece ...Δεν νομίζω να με διαβάζει το συγκεκριμένο παλικάρι… εγώ όμως διαβάζω χρονιά τις «περιπέτειες» του… είναι ρεαλιστής, την ψάχνει τη δουλειά… αλλά συχνά χάνεται σε παιδαριώδη λάθη…τη ξαναβρίσκει μετά… είναι ένας κανονικός άνθρωπος δηλαδή με τα λάθη του, τα πάθη του… συχνά θα ήθελα να μπω στον υπολογιστή και να του πω «–Μη ρε Μλκ μην το κανείς το τάδε ή το δείνα» … αλλά δεν έχω τέτοιο δικαίωμα και έτσι απλά χαμογελάω και του εύχομαι τα καλυτέρα!


X-oyranoy ...Ούτε αυτός ξέρει την ύπαρξη μου… αλλά εγώ κάνω πολύ κέφι να τον διαβάζω. Ωραίο παιδί (απ’ ότι φαίνεται στην φωτό τουλάχιστον)…barman, της πιάτσας, αλλά και με background παιδείας απ’ όσο φαίνεται απ’ τα γραπτά του … έχει απίστευτα σατυρική γραφή που με κάνει να γελάω πολύ… και κάτω από της «τύπου ψιλοδραματικές» ιστορίες του… νομίζω κρύβεται μάλλον ένα πολύ προσγειωμένο άτομο , που είμαι σίγουρος ότι ξέρει ακριβώς τι θέλει!

Μαζευτήκαν πολλά όμως για μια ανάρτηση… διαβάζω τόσους ακόμη… και επιφυλάσσομαι να σας σχολιάσω στο μέλλον… εξάλλου πέρασε μόλις ένας χρόνος… το μέλλον είναι μπροστά μας!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Όλα τα παραπάνω, τα οποία αποδίδω στα παιδιά, είναι προϊόντα της φαντασίας μου και μονό… αφού ουδέποτε έχω γνωρίσει ή μιλήσει ιδιωτικά και πέραν του blog με κανέναν εξ αυτών!
Ελπίζω να μου συγχωρήσετε όλες τις ανακρίβειες και να κρατήσετε το χιουμοριστικό πνεύμα και την απόλυτα θετική διάθεση μου απέναντι σας… αφού είμαστε όπως είπα και στη αρχή μια παρέα!

ΦΟΒΑΜΑΙ

Φοβάμαι τις νύχτες που δε θα είμαστε πια μαζί!
Φοβάμαι τις ημέρες που θα ξυπνάω μόνος μου, την ημέρα που το κινητό μου πια δε θα χτυπάει… για να διαβάσω ένα ακόμα αστείο σου μήνυμα!
Φοβάμαι τις στιγμές που δε θα βρίσκω αγκαλιά για να χαθώ, σώμα να αγγίξω, χείλη να φιλήσω!
Φοβάμαι την όψη του σώματος μου όταν γεράσει, Φοβάμαι τις δυνάμεις μου που θα εξαντλούνται!
Φοβάμαι την μοναξιά που μπορεί να γεμίσει τη ζωή μου!
Φοβάμαι την απίστευτη ζήλια που θα μου προκαλούν οι πολυπληθείς χαρούμενες οικογένειες των άλλων!
Φοβάμαι όλες τις ώρες που δε θα βρίσκω κανέναν να μιλήσω.. να ανταλλάξω απόψεις και ιδέες!
Φοβάμαι ότι σιγά σιγά θα χάνω το ενδιαφέρον μου για όσα τώρα με παθιάζουν, φοβάμαι ότι δε θα βρίσκω πια σκοπό!
Φοβάμαι την αδιαφορία που ίσως συναντώ απ’ όλους, τρέμω στην ιδέα μια μέρα να εισπράττω μόνο άδεια βλέμματα!
Φοβάμαι τα φώτα που μια μέρα θα κλείσουν, τα γέλια που θα σταματήσουν, το χειροκρότημα που δε θα ακούγεται, την αυλαία που θα πέσει!
Φοβάμαι την απώλεια -φυσική και συναισθηματική- όσων αγαπώ!
Φοβάμαι ότι τίποτα δε θα αφήσω πίσω μου και η σκέψη με παγώνει σύγκορμο!
Φοβάμαι να πω ότι φοβάμαι… κι όμως το κάνω!
Είναι στιγμές που χωρίς να μου συμβαίνει τίποτα τραγικό απλά.. φοβάμαι τόσο πολύ!

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΣΙΑ

Όλο και πιο συχνά αρχίζω να προβλέπω τις αντιδράσεις και τις απαντήσεις των “καινούριων” ανθρώπων που συναναστρέφομαι… όλο και πιο συχνά αισθάνομαι την όποια συζήτηση να πατάει σε ένα συγκεκριμένο σενάριο… ή σε 3-4 απ’ αυτά το περισσότερο!

Όλο και λιγότερο εκλύομαι ή εντυπωσιάζομαι από τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές κάποιου ενώ δυστυχώς όλο και πιο συχνά θλίβομαι από τις ριζωμένες προκαταλήψεις του κόσμου… προκαταλήψεις και κοσμοαντιλήψεις που δεν επιδέχονται για τον καθένα τους καμιάς αμφισβήτησης.. στερεότυπα και ιδεοληψίες που τους κάνουν συχνά να αισθάνονται “καλύτεροι” άνθρωποι μέσα στην φαυλότητα που έχουν πειστεί ότι τους περιβάλλει!

Θα ήθελα να σταχυολογήσω κάποιες από τις απίστευτες ΜΠΟΥΡΔΕΣ που φτάνουν στα αυτιά μου συχνά πυκνά από ανθρώπους που δεν θα το περίμενε κανείς και που θα όφειλαν από την παιδεία και τις εμπειρίες τους να έχουν σχηματίσει μια διαφορετική αντίληψη για τον κόσμο… ή στην ιδανική περίπτωση να μην έχουν καμία παγιωμένη αντίληψη για τίποτα και να είναι διατεθειμένοι να “δουν” τον κόσμο από την αρχή κάθε μέρα και κάθε φορά.

Μερικά από τα απίστευτα που με μεγάλη συχνότητα ακούω και συγκρούονται με κάθε κύτταρο λογικής που τυχόν μου έχει απομείνει είναι:

“Οι ομοφυλόφιλοι είναι προϊόν της καπιταλιστικής κοινωνίας”
Μεγάλη αριστερίστικη σοφία στην οποία αν έμπαινα στον κόπο να απαντήσω θα έλεγα ότι αν λάβουμε υπ’ όψη ότι από καταβολής ανθρώπου όλες οι κοινωνίες είχαν στην πραγματικότητα ένα καπιταλιστικό υπόβαθρο και δομή… τότε μάλλον και η ομοφυλοφιλία είναι σύμφυτη με κάθε ανθρώπινη κοινωνία!

“Βάλανε έναν πίθηκο να κάνει δήθεν κουμάντο στον πλανήτη και εμείς τον χειροκροτάμε” Η ρατσιστική θεώρηση του κόσμου και η συμπλεγματική αντιμετώπιση του διαφορετικού είναι μια δύσιατη ανθρώπινη νόσος.. οπότε I rest my case!

“Οι Εβραίοι οργάνωσαν την 11η Σεπτεμβρίου για να καθαρίσουν όσο γίνεται περισσότερα οικονομικά στελέχη –μη Εβραίους- και να ελέγχουν ακόμα καλύτερα την οικονομία και την Αμερική γενικά”
Οι θεωρίες συνομωσίας, ο ρατσισμός, ο παραλογισμός και πάλι σε όλο τους το μεγαλείο!

“Οι ηθοποιοί είναι όλοι πειραγμένοι και όλοι “σκύβουν”.. γιατί ως γνωστό αν δε σκύψεις δεν πας μπροστά”
Να συμφωνήσω λοιπόν οτι όλοι… σε όλες τις ηλικίες και στα δύο φύλα… όλοι ανεξαιρετως και παντού “σκύβουν”.. τι σκατά σκυβουν να πιασούν θα μου εξηγήσει άραγε κανείς ή μπα? :))

“Η σημερινή νεολαία είναι φαύλη, ανίκανη και βαριέται τα πάντα… αφού κάνει τα πάντα από τα 14”
Γενιές τώρα το ίδιο παραμμύθι.. και πολύ λιγες οι λογικές φωνές που να το αντικρούουν πειστικά!

“Το 70% των αντρών δεν είναι πραγματικοί άντρες” … μετα από πραγματογνωμοσυνη γυναικών, που ζήτημα να έχουν στριμώξει 4-5 άντρες στο κρεβάτι τους την τελευταία 20ετία… ή συμπέρασμα ανδρών που αισθάνονται περήφανοι να ανοίκουν στο “προνομιούχο” 30% και γιατί όχι και στο 20% ή και στο 5% …αν είμαστε όμως ρε γαμώτο τέτοια συντριπτική πλειοψηφία όλοι εμείς “οι άλλοι” τί σκατά χτυπιόμαστε έτσι μέσα από τα blogs για τις αδικίες σε βάρος μας και τα συναφή!

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος …προβληματισμένη παρέα νέων σηκώνει τα μάτια στον ουρανό.. όπου τα καυσαέρια ενός αεροπλάνου αφήνουν την χαρακτηριστική λευκή ουρά τους και αναφωνούν «είδες μαλάκα… ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ» ….
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ… τέτοιοι που είστε το θέλετε μάλλον το ψέκασμα σας!

BEING.. GAY AND O.K WITH IT!

Συχνά ακούω διάφορους ομοφυλόφιλους ανθρώπους να ισχυρίζονται με θέρμη ότι το γεγονός της ομοφυλοφιλίας τους σε καμία περίπτωση δεν επιδρά ή δεν επέδρασε στη ζωή και στην προσωπικότητα τους.. ενώ, συχνά ακόμα, ανακύπτει ο ισχυρισμός, ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιου, είναι υπόθεση της κρεβατοκάμαρας του και δεν υπάρχει λόγος να βγαίνει πέρα από τους τέσσερις τοίχους της!

Είναι σαφές ,νομίζω, ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν αντέχει στον έλεγχο της λογικής!
Διαφωνώ ριζικά με όλους τους ανθρώπους που στην προσπάθεια τους να γίνουν δεκτοί από τους άλλους, αλλά και να συμβιβαστούν οι ίδιοι με τις γενετικές τους καταβολές.. περιορίζουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σε “μια υπόθεση κρεβατοκάμαρας” ή υποβαθμίζουν τον ρόλο του σε “ένα γεγονός ασήμαντο μέσα στην πολυσχιδή προσωπικότητα τους”.

Θεωρώ ότι κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον εαυτό, αποστερώντας τον τεχνητά από ένα μεγάλο κομμάτι της ίδιας του της ουσίας.

Υπάρχει άραγε κανείς που μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός του ανθρώπου έχει άμεσο αντίκτυπο σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και συναισθηματικής ζωής του?

Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως όσο η διαφορετική σεξουαλικότητα ενοχοποιείται και δαιμονοποιείται.. αυτή δεν έχει ισχυρή επίδραση στην ψυχολογία του ατόμου από τη στιγμή που την συνειδητοποιεί?

Θεωρεί μήπως οποιοσδήποτε ότι η σεξουαλική κατεύθυνση εξαντλείται στα στενά όρια του σπιτιού μας… και δεν βρίσκει διεξόδους και μορφές στην τέχνη αλλά και σε κάθε τομέα της δραστηριότητας μας?

Μάλλον όχι… ωστόσο υπάρχει μια στρατιά ανθρώπων εκεί έξω που υποκρίνονται… και χώνοντας βαθειά το κεφάλι στο λαγούμι τους, ελπίζουν να μη τους βρει κάποιο μεγαλύτερο κακό!

Και στην παραπάνω εσφαλμένη πεποίθηση βρίσκεται η ρίζα του όλου προβλήματος… στο ότι θεωρούν τη γενετική τους αυτή διαφορετικότητα… ως γεγονός εξ ορισμού ντροπιαστικό… μια κατάσταση που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γεννήσει κάτι όμορφο.

Σε όσους συνεχίζουν να αμφιβάλουν για το πόσο επέδρασε και επιδρά η ομοφυλοφιλία τους στις ζωές τους θα ήθελα να θυμίσω :

-Τις ατελείωτες ώρες πάλης με τον εαυτό τους που αυτή ίσως τους προκάλεσε.
-Τα πολλά ψέματα που έπρεπε και πρέπει να λένε διαρκώς στο περιβάλλον τους, ακόμα και για τα πιο απλά θέματα., όπως για το άτομο με το οποίο θα περάσουν τις διακοπές τους!
-Τις διακρίσεις που ίσως γίνανε εις βάρος τους και μόνο στην υποψία της διαφορετικότητας τους! Τους εμπαιγμούς και την χλεύη και το ρατσισμό που άμεσα ή έμμεσα εισέπραξαν και εισπράττουν.
-Τη μικρή πιθανότητα που έχουν να αποκτήσουν απογόνους (βιολογικούς ή μη) με ότι αυτό συνεπάγεται.
-Την παντελή έλλειψη νομικής υπόστασης των δεσμών τους…
-Τη δύναμη που πρέπει να επιστρατεύουν καθημερινά για να διαφυλάξουν αυτά που για την πλειοψηφία είναι αυτονόητα!

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο…ενώ καταφανώς θα μπορούσα να απαριθμήσω εκατοντάδες καταστάσεις στις οποίες η σεξουαλικότητα κάποιου παίζει καταλυτικό ρόλο!

Αποτελεί ισχυρή προσωπική μου πεποίθηση ότι το πρώτο βήμα για την κατάκτηση της όποιας ευτυχίας …είναι η συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας.. όχι υπό το πρίσμα μιας σκληρής μοίρας και καταδίκης… αλλά μιας ευκαιρίας να ανακαλύψει κανείς νέους δρόμους προς την αυτοεκπληρωση.. ίσως δύσβατους…πάντως σίγουρα ΟΧΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ!

ΕΘΝΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ..ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Βλέποντας την παραζάλη στην όποια βρίσκονται για άλλη μια φορά τα ελληνικά ΜΜΕ που πραγματεύονται τις πυρκαγιές στην ανατολική Αττική… αναρρωτιέμαι και αμφιβάλλω πλέον σοβαρά, για την ψυχοσύνθεση του συνόλου του λαού… αν κανείς δεχτεί –και ίσως το οφείλει- το αξίωμα, ότι η προσφερόμενη ενημέρωση αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες της πλειοψηφίας.

Για 4 συνεχή εικοσιτετράωρα όλοι σχεδόν οι σταθμοί και με ελάχιστες διακοπές, αναπαράγουν υστερικά, μονομανώς και άκριτα το συγκεκριμένο θέμα. Διακατεχόμενα από μανιακό ζήλο, έχουν απωλέσει κάθε αίσθηση του χρόνου, της ποιότητας της πληροφορίας, του κόσμου που μας περιβάλλει και συνεχίζει να υπάρχει, να ζει και να περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο ανεξάρτητα από ό,τι συμβαίνει στην ανατολική Αττική.

Στις αποσματατικές περιπτώσεις που άνοιξα αυτές τις ημέρες την τηλεόραση.. διαπίστωσα έκπληκτος, ότι δεν δοθηκε ουτε μια συγκεκριμένη πληροφορία για τον μέχρι στιγμής, αριθμό των καμένων κτηρίων και για την συνολική ζημιά που προκλήθηκε.
Πέραν των εικόνων του εντυπωσιασμού και των αλαλαγμών κανένας δεν μπήκε στον κόπο ψύχραιμα να δώσει σαφείς οδηγίες σε όσους πλήττονται, ενώ ανύπαρκτη είναι και η κεντρική αρμόδια εκπροσώπηση του κράτους από έναν φορέα διαχείρισης κρίσεων.
Κανένας τηλεοπτικός σταθμός –και υποψιάζομαι δυστυχώς και πολλοί λίγοι πολίτες- δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να ενημερώσουν/ενημερωθούν για τα υπόλοιπα τεκταινόμενα στον κόσμο.

Η εικόνα του πρωθυπουργού και των λοιπών αρχηγών να περιφέρονται σαν να ήταν οι ίδιοι θαυματουργές θρησκευτικές εικόνες –και με εμφανή επικοινωνιακό μόνο στόχο- στις διάφορες πυρόπληκτες περιοχές , μόνο ιλαρότητα μπορεί να προκαλέσει.

Στο μυαλό μου έρχονται άπειρα άλλα γεγονότα τα οποία τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και ο ελληνικός λαός διαχειρίστηκε με την ίδια υστερία. Ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι Αμερικάνικες στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, Η κρίση των Ιμίων, Η υπόθεση Οτσαλάν, Τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, Η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, Ο σεισμός στην Αθήνα, Το Σάμινα, Οι πυρκαγιές στην Πελλοπόνησο ακόμα και η Eurovision έγιναν κατά καιρούς εθνική μονομανία και συνάμα η μοναδική παρερχόμενη πληροφορία από τα μέσα ενημέρωσης.

Θεωρώ ότι, είναι σαφές για κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο, ότι η υστερική διαχείριση της πληροφορίας, αλλοιώνει τις πραγματικές της διαστάσεις, απομακρυνεί από την ίδια την ουσία της και διαταράσσει την λογική κρίση των κοινωνών της.
Καταλήγει τελικά να δηλητηριάζει τον ανθρώπινο νου… καταστώντας τον έρμαιο του φανατισμού, των ανυπόστατων δοξασιών και τελικά του παραλογισμού!

Με λύπη μου παρατηρώ, έναν λαό απαίδευτο… να ξεχνάει την ουσία της όποιας είδησης…και να παραδίδεται στο ζωώδες θέαμα που του προσφέρουν στην αρένα… αλαλάζοντας, τρίζοντας τα δόντια…έτοιμο να γίνει ένα από τα ζώα που κατασπαράσσονται μπροστά στα μάτια του!

ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΡΧΗ

Αυτός ο Σεπτέμβρης –περισσότερο από τους τελευταίους που πέρασαν σηματοδοτεί μια νέα αρχή στη ζωή μου και πιθανόν και στις ζωές άλλων ανθρώπων γύρω μου. Το νέο αυτό ξεκίνημα μου φέρνει έντονα στη μνήμη την προετοιμασία και την αγωνία κάθε καινούριας αρχής της ζωής μου!

Σαν σήμερα θυμάμαι την πρώτη ημέρα του σχολείου και κυρίως τις ημέρες πριν από αυτή… μπορώ ζωντανά να αισθανθώ ακόμη την ένταση που αισθανόμουν, την ανακατωσούρα στο στομάχι.. τον πόνο στα μηνίγγια!

Η αγωνιά για την προσαρμογή, οι νουθεσίες των γονιών μου για το πώς πρέπει να φερθώ στο νέο περιβάλλον… οι αμφιβολίες που διάβαζα –η νόμιζα ότι διάβαζα- στα μάτια τους για το αν θα τα καταφέρω…οι δικές μου αμφιβολίες για το αν μπορέσω να ανταπεξέλθω στην μεγάλη αλλαγή.

Και ύστερα θυμάμαι το καθαυτό γεγονός της πρώτης μέρας στη σχολική αυλή .. την εικόνα της μαμάς μου –μαζί με άλλες μανάδες- πίσω από τα κάγκελα του σχολείου… την αγωνιώδη προσπάθεια να συγκρατήσω τα δάκρυα μου… να δείξω γενναίος! ..Λίγο αργότερα ήρθαν οι πρώτες κουβέντες…τα δειλά χαμόγελα…η ανάμικτη αίσθηση του ότι τα πράγματα δεν θα ήταν ούτε ονειρικά αλλά ούτε και τραγικά…και μετά αργά, μετά από αρκετό ήρθε η γλυκιά αίσθηση της συνήθειας….

Χρόνια μετά ακολούθησε η πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο…διαφορετική αγωνία αυτή τη φορά μα η ίδια πάντα ένταση! Το άγνωστο περιβάλλον, τα ξένα πρόσωπα…το χάος των εγγραφών…οι προσδοκίες για το μέλλον αναμεμιγμένες με την συναίσθηση της καταπιεσμένης διαφορετικότητας…που ίσως βρει διέξοδο…που επ’ ουδενί δεν πρέπει να αποκαλυφθεί!

Ακολούθησαν οι παρέες, οι έξοδοι, τα μεθύσια…τα αδιέξοδα και η νιοστή επανάληψη αυτών…μέχρι που η γλυκιά συνήθεια κατέλαβε τα πάντα.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια μια νέα αρχή έγινε επιτακτική ανάγκη… η σεξουαλική ζωή και ο έρωτας… κομμάτι δύσκολο που με ξυπνούσε κάθιδρο τα βράδια…κομμάτι που συνοδεύτηκε από παταγώδεις –έτσι τις έβλεπα τότε- αποτυχίες…πισωγυρίσματα…ενδοσκοπήσεις…ατελείωτες μοναχικές βόλτες και αυτολύπηση! Μέχρι που η φύση και η τύχη –και η ατομική προσπάθεια, γιατί όχι?- έδωσαν τη λύση τους και η συνήθεια επισφράγισε και πάλι το καλό έργο τους!

Η πρώτη μέρα στη δουλειά…η αγωνία της επάρκειας…ξανά το ίδιο σφίξιμο…που δεν έφυγε ποτέ με τα χρόνια…το χάος που επικρατούσε…αποκαρδιωτικό…μερικές καλές κουβέντες…τα πολλά καχύποπτα βλέμματα…και ύστερα οι πολλές ώρες δουλειάς…η αναγεννημένη αυτοπεποίθηση…και φυσικά τι άλλο? …η συνήθεια!

Αυτός ο Σεπτέμβρης έχει νέες αρχές που πρέπει να γίνουν…ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν για την πορεία των πραγμάτων και της ζωής μου…σχέσεις που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ζυγιστούν και να κριθούν…αλλαγές στην επαγγελματική πορεία…νέοι άνθρωποι και περιβάλλοντα…και όσο τα γράφω –δεν το κρύβω- το στομάχι σφίγγεται με αγωνία που όμως συνοδεύεται πάντα και από ψήγματα ελπίδας και προσδοκίας….

Εξάλλου τα καταφέραμε στα δύσκολα ..στην Α’ Δημοτικού, τώρα θα κωλώσουμε? ¨ ;)))

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Κάθε σκοτεινή επιθυμία θα φωτιστεί, κάθε δυσάρεστη εμπειρία θα καεί και μόνο οι στάχτες

της θα μείνουν

…κάθε αμφιβολία θα διασκεδαστεί

…κάθε θλιμμένη στιγμή θα λάμψει και κάθε φόβος θα ταπεινωθεί…από το λαμπρό φως του ήλιου του καλοκαιριού!

Όλες οι ανησυχίες θα ξεπλυθούν, όλη η ένταση θα διοχετευθεί

και όλα τα σχέδια θα πλεύσουν σ’ αυτή την αιώνια θάλασσα.

Όλα τα αστεία μας θα ξαναειπωθούν και νέες ιστορίες θα γράψουν οι παρέες μας

σε κάθε όμορφη γωνιά, σε κάθε στενό σοκάκι,

σε κάθε λαμπερή ματιά που θα ανταλλάσουμε.

Με αυτή την αισιόδοξη διάθεση και με την προτροπή να μην αφήσουμε ούτε στιγμή

να πάει χαμένη στην ετήσια αυτή κορύφωση των πάντων

…σας αποχαιρετώ και ανανεωμένοι πλέον θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβρη… με νέες ιδέες, νέα όνειρα και νέα ματιά για όλα…

ΕΚΛΟΓΕΣ

Εν όψει των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου, και δεδομένου του εμπαιγμού όλων των ελληνικών κομμάτων, του ευρωκοινοβουλίου, σχετικά, με τα δικαιώματα των gay στην Ελλάδα, πρέπει πολύ σοβαρά να σκεφτεί ο καθένας από μας την επιλογή του κόμματος που θα ψηφίσει.

Προσωπικά, θεωρώ την παρούσα συγκυρία, ιδανική για να εκφραστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια δυνατή, συντεταγμένη αντίδραση στην κατάφωρη καταπάτηση του δικαιώματος στην ισονομία, που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι στην χώρα μας.

“Ανέξοδα” , χωρίς να βγει κανένας από την ντουλάπα του –που η μεγάλη πλειοψηφία- εξακολουθεί να επιλέγει… μπορεί να καταγράψουν οι Έλληνες ομοφυλόφιλοι την ισχυρή παρουσία τους.. για να καταλάβουν οι αρτηριοσκληρωτικοί διαχειριστές της εξουσίας.. ότι έχουν να κάνουν με μια ενιαία δύναμη.

Και σε όσους δεν αρέσει να βάζουν ταμπέλες στους ανθρώπους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όσοι απεχθάνονται την γκετοποιήση και επαναπαύονται στη υποκριτική ανοχή της κοινωνίας… ας σκεφτούν ότι όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όσο άνετες ζωές και αν κανουν… ότι μια από τις βασικές συνισταμένες της ζωής τους είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους τον οποίον ο νόμος και το κράτος επιλέγει να αγνοεί και κατ΄ επέκταση να χλευάζει!

Φυσικά μπορεί να αισθάνονται ότι δε τους συνδέει τίποτα με ομοφυλόφιλους ανθρώπους που συχνά προβάλλουν τα μέσα…. Και ίσως να είναι και έτσι… Ωστόσο ας δώσουμε τον κοινό αγώνα και αν εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα… και ας μην συνασπιστούμε ποτέ ξανά … όχι από φόβο.. αλλά από επιλογή αυτή την φορά!

Επί του πρακτέου, θα πρότεινα να “μαυρίσουμε” μαζικά όλα τα υπάρχοντα κόμματα στην ευρωβουλή και να στραφούμε ή στο κόμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας ή στους Οικολόγους Πράσινους που ανοιχτά τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων των Ομοφυλοφίλων.

Αν αναπαράγουμε την αποφασιστικότητα μας σε όλα τα blogs.. αν πολλαπλασιάσουμε τις φωνές… τότε θα μπορέσουμε να κουνήσουμε επιτέλους το “σάπιο” και άδικο Ελληνικό κράτος.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ STR8 ACTING ΑΝΤΡΑΣ!

Μια βόλτα στα γνωστά gay sites, μια οποιαδήποτε κουβέντα με άλλους gay άντρες θα πείσει τον καθένα ότι υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ασυμφωνία ανάμεσα στο πρότυπο άντρα που οι περισσότεροι θα ήθελαν ως έτερον ήμισυ τους και στο τί “κυκλοφορεί” στην αγορά.

Από την μια πλευρά βρίσκεται το ομόφωνο αίτημα-σύνθημα (πλέον) όλων, ο υποψήφιος σύντροφος τους να είναι STR8 ACTING, Masculine, ΑΡΡΕΝΩΠΟΣ και άλλες παραλλαγές αυτών.

Οι περισσότεροι θα ισχυριστούν –και δεν εξαιρώ- τον εαυτό μου ότι είναι πολύ πιο ελκυστική και ερωτική η εικόνα ενός αρρενωπού άντρα. Επιχειρώντας να αναλύσει κανείς την προτίμηση αυτή… θα χαθεί σίγουρα στα ομιχλώδη τοπία του ανθρώπινου ψυχισμού… ωστόσο μια κοινή παραδοχή είναι σίγουρα η επιθυμία των περισσότερων να είναι ενταγμένοι ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να αποτελούν μια ιδιαίτερη, διαφορετική, εύκολα αναγνωρίσιμη άρα και περιθωριοποιήσιμη -από κάθε κακόβουλο- ομάδα.

Και στην άλλη όχθη βρίσκεται η πραγματικότητα. Η “σπασμένες” φωνές, η μονομανίες με την Madonna, τη Βίσση, την Eurovision…η αναφορά στις “κολλητές” φίλες, η απέχθεια (όμοια με αυτή της κ. Λουκά για τον Πάπα) για το τρίπτυχο ποδόσφαιρο/μπάσκετ/φόρμουλα, η ταχυδρομική τσαντούλα στον ώμο, το “trendy” στυλάκι-υφάκι, το μεταπτυχιακό στην “ανωτάτη Λαμπιρική”, το διδακτορικό στην “STARτσανελική” … για να μην προχωρήσω στο “περιποιημένο” φρύδι, το “οξυζεναρισμένο” μαλλί, το στρας, το λιπγκλός και δεν συμμαζεύεται... που όμως δεν αφορούν (τα τελευταία) τους πιο πολλούς.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι επ’ ουδενί δεν εκφέρω –και δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου- καμία αρνητική κρίση για όλες τις παραπάνω προτιμήσεις-επιλογές… απλά επισημαίνω το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη ζήτηση και την προσφορά.

Πολλοί θα βρεθήκαν σε dates με ανθρώπους που διαφήμιζαν την αρρενωπότητα τους (και φυσικά την θεωρούσαν ως προαπαιτούμενο) … και συνάντησαν τελικά το alter ego της Τζούλιας Αλεξανδράτου! Φυσικά αρκετοί θα έχουν βιώσει την αμηχανία της παραγγελίας του ποτού από το ραντεβού τους ή το άγχος να ακουσούν τα διπλανά τραπέζια την τσιριχτή ανάλυση –ενός κατά τ’ άλλα καλού παιδιού- για το απύθμενο βάθος των ατακών της Samantha στο Sex n’ the city και για ακόμα πιο hardcore γούστα... αναλύσεις για τα μυστικά του αντρικού μακιγιάζ!

Όχι δεν έχω διάθεση να βάλω ταμπέλες και να γίνω αυτόκλητος κριτής κανενός.. αλλά δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που διαπιστώνω αυτή την πραγματικότητα. Ωστόσο μια μεγαλύτερη δόση ρεαλισμού στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και περιγράφουμε τον εαυτό μας.. θα μας έκανε μάλλον όλους πιο ευτυχισμένους!

ENOUGH IS ENOUGH

Στο πνεύμα των ημερών και του μηνύματος της αναγέννησης των πάντων αποφάσισα να σταχυολογήσω όλες αυτές τις καταστάσεις που δεν ανέχομαι πλέον και τις οποίες αποφάσισα να εξοβελίσω από την σκέψη και την καθημερινή μου πρακτική:

Δεν ανέχομαι πλέον λοιπόν:

Τις διαρκείς εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις που υποτίθεται ότι αντικατοπτρίζουν την λαϊκή άποψη και διάθεση, ενώ στην πραγματικότητα αναπαράγουν την ίδια μιζέρια εναλλάσσοντας την –υποτιθέμενη- λαϊκή προτίμηση ανάμεσα σε έναν θίασο περιφερόμενων σωτήρων.

Την διαρκή και επίμονη ομφαλοσκόπηση της τηλεόρασης. Την εμμονή της να σχολιάζει τις επιδόσεις της, και να αναπαράγει τις έριδες και τους ανταγωνισμούς της, προς τέρψη του ακροατηρίου της.

Την αναξιοκρατία, που υπάρχει σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Την κληρονομική δημοκρατία, που ξεκινάει από την κορυφή της πολιτειακής ηγεσίας και φτάνει σε κάθε “έδρα” Πανεπιστημίου, και ακόμα πιο πέρα σε κάθε τελευταίο κρατικό “οφίτσιο”.

Τον ρατσισμό και τις διακρίσεις σε όλες τους τις μορφές.. την θρησκευτική μισαλλοδοξία τόσο εύκολα ακόμα, χειραγωγεί τον κόσμο.

Το ότι μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, εξακολουθεί να θεωρεί ότι ανήκει σε ένα έθνος ανώτερο, μοναδικό κληρονόμο και απόγονο ενός υπεράνθρωπου πολιτισμού και γι αυτό αιωνίως αδικημένο από σκοτεινά κέντρα που συνωμοτούν για τον αφανισμό του.

Την αποκρουστική εικόνα του μεγαλύτερου μέρους του θρησκευτικού ιερατείου.. που και μόνο η εμφάνιση του –για να μην σχολιάσω οτιδήποτε άλλο- αποτελεί προσβολή στο θεμέλιο του μηνύματος που υποτίθεται ότι πρεσβεύει.

Τη μονομανή ενασχόληση –σχεδόν του συνόλου των πολιτών- με ένα "μεγάλο θέμα" κάθε τρεις και λίγο… το οποίο εντέχνως πλασάρεται από τα μέσα… εξαντλείται από μανιώδεις υπερβολικές, συχνά ανυπόστατες αναλύσεις σε κάθε γωνία και καφενείο της χώρας… για να ξεχαστεί και να αντικατασταθεί αμέσως από ένα άλλο μεγάλο θέμα για το οποίο θα χυθούν τόνοι μελάνης.
Η κατάσταση μου θυμίζει από τη μια ένα απαίδευτο μπουλούκι σε αρένα και από την άλλη κάποιο ψυχιατρείο όπως διόλου τυχαία είχε επισημάνει ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος.

Το αποκρουστικό “ελληνικό όνειρο” του βολέματος σε μια θέση στο δημόσιο. Την έλλειψη κάθε δημιουργικής φιλοδοξίας από μεγάλο μέρος της νεολαίας.

Την -ευτυχώς μειούμενη- αποθέωση της διασκέδασης στα μπουζούκια όπου ένα συνονθύλευμα από κακούς τραγουδιστές, άθλια ποτά, ελάχιστο χώρο… υποτίθεται ότι αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ψυχαγωγίας του έθνους.

Που όλο και πιο συχνά κανείς δεν παραδέχεται πλεον την άγνοια του επί οποιουδήποτε θέματος.

Την υποκρισία στην καθημερινή επικοινωνία, την διστακτικότητα στη σαφή τοποθέτηση για κάποιο θέμα.. Η ευθεία αντιπαράθεση έχει γίνει συνώνυμο της ανοησίας… ενώ μόνο οι υπόγειες μεθοδεύσεις θεωρούνται “εφυής” τακτική.

GAY.DATING.COM

Υποθέτω όλοι μας έχουμε βιώσει σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό την εμπειρία του gay site γνωριμιών. Ζήσαμε αγωνίες, ενθουσιασμούς, απογοητεύσεις και εν πολλοις επενδύσαμε -και ίσως επενδύουμε ακόμη- μεγάλο κομμάτι της αναζήτησης προσωπικής επαφής μέσα από τέτοιους διαδικτυακούς τόπους. Μετά από αρκετά χρόνια στο “κουρμπέτι” άλλες φορές ως “παίχτης” και άλλες φορές ως “θεατής”, κατέληξα στα πράγματα τα οποία θεωρώ περισσότερο ενοχλητικά στα διάφορα profiles των επίδοξων daters!

Χωρίς απαραίτητα να τα αντιστοιχεί ο βαθμός ενόχλησης μου από την σειρά απαρίθμησης τους… θεωρώ μέγιστα fouls προσωπικών αγγελιών, με βάση πάντα το προσωπικό αξιακό μου σύστημα, τα παρακάτω:

1. Η απροκάλυπτα γυμνή/ες φωτός τύπου τα βγάζω όλα φάτσα-φόρα-πάρε-να-χεις μάγκα. Οκ, θα το χαζέψεις λίγο… άλλα πόσο σοβαρά να το δεις… θα μπορούσαν να βάλουν και μια ακτινογραφία πνευμόνων.. να δούμε ακόμα πιο βαθειά στην “ψυχή” τους!

2. Τα μακροσκελή λόγια τραγουδιών-καταθέσεων-ψυχής-στον-πρώην-και-στους-επόμενους! Οκ σε σένα μπορεί να λέει πολλά… να σου θυμίζει ένα σωρό καταστάσεις…αλλά εγώ τι φταίω, που προσπαθώ να βγάλω μια άκρη για το τι σόι άνθρωπος είσαι.. να διαβάζω τα άπαντα της γαρμπή/μαρινέλλας και πάει λέγοντας...λες και δεν έχω διαβάσει αρκετά στη ζωή μου!

3. Face-pics από όλες τις δυνατές γωνίες λήψης και στις 5 ηπείρους, με φόντο κάθε γνωστό μνημείο. Εντάξει η ειλικρίνεια και η τόλμη να δείχνεις τον εαυτό σου όπως είναι σε κάθε αξιόλογη στιγμή του την περασμένη 10ετία, δείχνει ένα θάρρος…αλλά εμένα με μπερδεύεις…γιατί α. αν σε δω , στο άσχετο, στην πόλη, θα σπάω το κεφάλι μου που σε ξέρω (ενώ στην πραγματικότητα δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ) και β. προσωπικά κωλώνω σε τόση έκθεση σε τόσους ανθρώπους.

4. Nicknames τύπου ta-rufaw-ola24(τί? …και την σκόνη στο πάτωμα?), XXXXL31(ή τον φέρνω 3 στροφές γύρω από την μέση άμα λάχει), protymo-kolaraki27(ή ίσως η πύλη του Βρανδεμβούργου καλύτερα)… με ξενίζουν απίστευτα και φυσικά δεν θα τους μιλούσα ούτε με σφαίρες! Θα μου πείς ότι γούστα είναι αυτά…αλλά πιστεύω ότι όσο καυλωτικά μπορεί όλα αυτά να είναι στο κρεβάτι…άλλο τόσο χάνουν, θεωρώ, την αξία τους στη δημόσια θέα, για να μην πω για την σεξουαλική απόγνωση που μου βγάζουν από την μεριά των όσων τα επιλέγουν.

5. Η επιλογή δίπλα στο ερώτημα Safe Sex: Needs discussion! Τι ακριβώς δηλαδή να
συζητήσουμε ρε φίλε… αν ήθελα να ρισκάρω την ζωή μου… θα κοιτούσα να βγάλω πολύ μεγαλύτερο κέρδος… για να αξίζει το ρίσκο…και όχι η μαλακία που σε δέρνει να μην θέλεις σεξ με καπότες!

6. Η εξίσωση NO PIC= NO DISCUSSION. Άραξε λίγο ρε συ… Και εμείς μια χαρά
παλικάρια είμαστε και δεν δίνουμε έτσι αέρα –πατέρα τις φωτογραφίες μας. Δώσε μια ευκαιρία… μην κρίνεις από 2-3 στραβές που σου έτυχαν και δεν θα χάσεις!

7. Η photos στο προφίλ τύπου το-αριστερό-ακροδάχτυλο-του-δεξιού-ποδιού μου ή
μια-άποψη-από-το-φρύδι-μου! Οκ και εγώ έχω –τι έκπληξη!- φρύδι αλλά δεν το θεωρώ τίποτα το φοβερό να το βάλω ως σήμα-κατατεθέν μου! Αν είναι να βάλεις αυτό, μην βάζεις τίποτα ρε φιλαράκι καλυτέρα λέω εγώ! :)

8. Η εμμονή –πέραν της απλής αναφοράς που έχει μια λογική- είμαι Βtm και μόνο
Btm ή Top πέρα για πέρα…και ξανατονίζω top κτλ! Οκ το είπες, είσαι απόλυτος αλλά εμένα ήδη μου έβγαλες έναν απόλυτο χαρακτήρα και ξενέρωσα!

9. Tα πολύ αυστηρά η πολύ χαλαρά age limits… τύπου 24-26 (σε λίγο θα βάλεις και μόνο απόφοιτος ΑΣΣΟΕ!) ή πάλι 19-99 (όχι δεν είχα και δεν έχω φαντασιώσεις με φίλους του παππού μου!)

10. Οι τύποι που από κόμπλεξ δηλώνουν bi (έχουν χαμουρεψει μια φίλη τους ένα βράδυ… γι αυτό!)… Δεν μιλάω φυσικά για τους πραγματικά αμφισεξουαλικούς ανθρώπους… αλλά για τους τύπου-bi… γιατί ρε παλίκαρε το λες και το ξαναλές στον εαυτό σου... λες στα 29 σου να το πιστέψεις τελικά? Σε πειράζει τόσο, δηλαδή, να είσαι απλά και ξεκάθαρα gay?

και τέλος..

11. Τα καρτούν ως face-pic… ok και εγώ γελάω με τον Αρκά,… αλλά μου δημιουργεί περίεργες εικόνες το να σε σκέφτομαι ως σπουργίτι!

GAY GUYS

Πολλά blogs κατά καιρούς επιχείρησαν να κατηγοριοποιήσουν τους διάφορους τυπικούς gay χαρακτήρες, Πίστευα και πιστεύω πάντα στην μεγάλη διαφορετικότητα των ανθρώπων, και στην ατάκα ότι δυο gay το μόνο κοινό που ίσως έχουν είναι ότι πίνουν καφέ – και αυτό όχι πάντα σίγουρα!
Ωστόσο παρατηρώντας και κάνοντας ενίοτε παρέα, όλα αυτά τα χρόνια, με διάφορους ομοφυλόφιλους άντρες κατέληξα στα εξής κύρια role-models τα οποια θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας:

Ο trendy-chic-μοντέρνος

Που τον συναντάς: Στα πιο μoδάτα clubs-bars της εκάστοτε σαιζόν, με μαλλί α λα διαφήμιση wella να φοράει κάτι χτυπητό (όχι απαραίτητα ακριβό ή μαρκάτο), να χορεύει πολύ περισσότερο από την υπόλοιπη παρέα του. Περιστοιχίζεται κυρίως από γυναίκες από τις οποίες η μια κατά κανόνα τον γουστάρει μέχρι θανάτου… και ελπίζει μέχρι τελικής ανάσας στο θαύμα της αλλαγής του!
Τι ψάχνει: Κάτι αντίστοιχο με τον ίδιο, να βγαίνουν παρέα στα clubs, για ψώνια και να κάνουν ατελείωτο σχολιασμό της πρωινομεσημεριανής ζώνης της tv, ανταλλάσσοντας “εσωτερικές” πληροφορίες, που έμαθαν από έγκυρες πηγές, την τελευταία ώρα!
Πλεονεκτήματα του: Είναι ευχάριστος, αρκετά άνετος, κοινωνικός και ανοιχτός σε διάφορες δραστηριότητες.
Μειονεκτήματα του: Καταδυναστεύεται συχνά από το σύνδρομο δεν-έγινα-ο-celebrity-που-το-σύμπαν-με-προόριζε-να-γίνω… σύνδρομο που του προκαλεί μεγάλες εναλλαγές στη διάθεση και τον κάνει κάποιες φορές εριστικό, αλλοπρόσαλλο και ενίοτε εκκεντρικό!

Ο κλειστός

Που τον συναντάς: Σε μπαράκια, στο γυμναστήριο, σε ταβέρνες, συνήθως σε μικρές παρέες συναδέλφων, παλιών συμμαθητών ή φίλων του από τον στρατό. Περνάει άπειρες ώρες μπροστά στο dvd και στο pc του και κατέχει κάθε λεπτομέρεια για όλα κοκοψινια-gadgets που η σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει!
Τι ψάχνει: Μια αγκαλιά για να βλέπουν παρέα dvd , να ανταλλάσουν info για ό,τι καινούριο δημοσιεύει το RAM, να δοκιμάζουν τα διάφορα νέα ταβερνεία της πόλης, πίνοντας ρετσίνα και μιλώντας για την ελπίδα που προσφέρει ο Τσίπρας στο πολιτικό τοπίο!
Πλεονεκτήματα του: Είναι σταθερός τύπος, συνήθως γλυκός και περιποιητικός, ενώ, η πρακτική του φύση, μπορεί να φανεί χρήσιμη στην καθημερινότητα κάποιου.
Μειονεκτήματα του: Μπορεί να γίνει βαρετός καθώς δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει στο παραμικρό τις συνήθειες και το πρόγραμμα του. Προτιμά συχνά την μελαγχολική παρέα του στριφτού του τσιγάρου.

Ο εναλλακτικός

Που τον συναντάς: Στην κυριολεξία οπουδήποτε… με τις πιο απροσδόκητες παρεες..ειναι ανοιχτός σε κάθε τι καινούριο και θέλει να δοκιμάζει τα πάντα.
Τι ψάχνει: Κάποιον με αντίστοιχη τρέλα να τον παρασύρει σε καταστάσεις που δεν έχει ξανανιώσει και σε πειραματισμούς που ο ίδιος δεν έχει σκεφτεί!
Πλεονεκτήματα του: Το σίγουρο είναι ότι δεν βαριέσαι… παρασύρει, με μοναδική τέχνη, όλο τον περίγυρο του στην ποικιλία , ενώ συχνά έχει ενδιαφέροντες φίλους, από τους οποίους μπορεί κανείς να μάθει πολλά.
Μειονεκτήματα του: Είναι ασταθής, βαριέται εύκολα.. το ψέμα είναι συχνά η δεύτερη φύση του καθώς με αυτό καλύπτει όσα δεν μπόρεσε να βιώσει ως το παρόν. Είναι συχνά αψυχολόγητος και επιπόλαιος.

Ο κουλτουριάρης

Που τον συναντάς: Σε θέατρα, παρουσιάσεις βιβλίων, γκαλερί, μουσεία και γενικά οπού μπορεί να βάλει κανείς την ταμπέλα τέχνη.
Τι ψάχνει: Κάποιον να τον βάζει στη θέση του με τις γνώσεις που διαθέτει – τον οποίον δεν έχει ακόμα βρει γιατί είναι ο πλέον ειδήμων σε όλα τα σχετικά θέματα. Εναλλακτικά θέλει να γίνει ο πυγμαλίωνας κάποιου.. “ζωγραφίζοντας” στον καμβά που επέλεξε.

Πλεονεκτήματα του: Η ευρεία παιδεία του… το αμέριστο ενδιαφέρον που δείχνει στον εκάστοτε σύντροφο του.
Μειονεκτήματα του: Μπορεί να γίνει καταπιεστικός με το αποπνικτικό του ενδιαφέρον… ενώ μπορεί να περνάει ακόμα και δύσκολες περιόδους κατάθλιψης και μοναχικής διάθεσης. Συχνά είναι ελιτιστής και σνόμπ με αποτέλεσμα να είναι αντιπαθητικός στο περιβάλλον του συντρόφου του.

Ο δεσμευμένος

Που τον συναντάς: Κρυφά από την γυναίκα του, την αρραβωνιαστικιά του… σε άδειες καφετέριες στην άκρη της πόλης.
Τι ψάχνει: Έναν τύπο σε ανάλογη με αυτόν φάση, να κάνουν sex και ίσως και παρέα “οικογενειακά” αν κάτσει.
Πλεονεκτήματα του: Έχει μια σαφή εικόνα για το πώς θέλει τη ζωή του και τι ζητάει και προσφέρει.
Μειονεκτήματα του: Συχνά δεν έχει αποδεχτεί τον διττό σεξουαλικό του προσανατολισμό με αποτέλεσμα να υποφέρει από φρικτές εσωτερικές συγκρούσεις, με αρνητικότατο αντίκτυπο στο περιβάλλον του.

Ο “Θεά”

Που τον συναντάς: Να χαζεύει βιτρινες, σε επιδείξεις ρούχων, στο κομμωτήριο κάτω από την κάσκα, να περπατάει όλο χάρη στο κέντρο, να καλιαρντίζει με φίλους και με φίλες του στην TV ή να ποζάρει με απειροελάχιστο μαγιό στην παραλία.
Τι ψάχνει: Έναν macho άντρα για να μπουν στον παραδοσιακό ρολό του “ανδρογύνου” . Κάποιον να εκτιμήσει και να αποδεχτεί την έντονα θηλυκή πλευρά του.
Πλεονεκτήματα του: Το χιούμορ, οι άπειρες ατάκες- άμυνα στα κακεντρεχή σχόλια που από μικρός κλήθηκε να αντιμετωπίσει… η ενεργεία που μπορεί να δώσει στους άλλους.
Μειονεκτήματα του: Συχνές εναλλαγές διάθεσης και συχνά έλλειψη εχεμυθείας από μέρους του, καθώς, η απειλή που συχνά αισθάνεται, τον αναγκάζει να εκθέτει τους άλλους, ώστε να μην βάλλεται διαρκώς ο ίδιος.

Οκ, Οκ ξέρω ότι κουνάτε το κεφάλι σας λέγοντας ότι είναι cliché όλα αυτά και υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί των παραπάνω τύπων και άλλοι τόσοι εις την δέκατη! Ακόμα θα προλάβω τα σχόλια κάποιων για αντίστοιχους straight τύπους και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σας! Απλά, θα επισημάνω για άλλη μια φορά την σκωπτική διάθεση του όλου κειμένου!

30... ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

30 λοιπόν…τέρμα τα ψέματα.. θέλοντας και μη… πέρασε η δεκαετία που έχτισα και ανέτρεψα τόσους μύθους!
Με τα κεράκια ακόμα σβησμένα πάνω στην μισοφαγωμένη τούρτα και την γεύση της βότκας να ανακατεύεται με τους καφέδες που πίνω από το πρωί να συνέλθω… το μυαλό κάνει τους δικούς του απολογισμούς για την δεκαετία που πέρασε.
Πόσο αστεία όνειρα έκανα τότε… πόσο λίγη μου φάνηκε η πραγματοποίηση κάποιων εξ αυτών στην συνέχεια.
Αφελώς αν και πάντα όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας αλώβητους και “ξύπνιους” έπεσα στις άπειρες παγίδες που η νιότη και η απειρία μας στήνει. Κρυβόμουν για χρόνια από τον εαυτό και από ένα μεγάλο μέρος αυτών που ήθελα να κάνω, συμβιβαζόμουν με έναν περίγυρο, που όσο και αν δε με ικανοποιούσε, τον θεωρούσα απαραίτητο για την κοινωνική επιβίωση μου.
“Ψηλαφητά” και χωρίς αληθινή επιθυμία δοκίμαζα σχέσεις πάντα στην αντίθετη –της επιθυμίας μου- κατεύθυνση και έτρωγα τα μούτρα μου. Αφιερωνόμουν σε σκοπούς και στόχους που μου κατανάλωναν όλη μου την ενέργεια ίσα ίσα για να μην σκέφτομαι την παταγώδη μου αποτυχία στο να τα βρω με τον εαυτό μου. Με βασάνιζα και με τιμωρούσα εξαντλώντας με… μη αφήνοντας με να απολαύσω αληθινά.
Προσποιούμουν για χρόνια και έσφιγγα τα δόντια… και προσποιούμουν καλά νομίζω… και όταν με κούραζε η προσποίηση γινόμουν αλλόκοτος, δεν μπορούσε εύκολα κανείς να καταλάβει τι γινόταν μέσα μου. Τρέμοντας μη τυχόν και κάποιος ψυχανεμιστεί την ουσία της ύπαρξης μου, έχτιζα έναν εαυτό απροσπέλαστο, δύσκολο, που λίγοι ήθελαν να προσεγγίσουν….
Ουφ το είπα ολόκληρο και ξαλάφρωσα…:) ..αλλά όπως κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις έτσι και η δεκαετία αυτή δεν ήταν μια σκέτη μαυρίλα για μένα …θα ήταν μεγάλο ψέμα να ισχυριστώ κάτι τέτοιο καθώς δεν … δεν θα την άφηνα εγώ να είναι… ο στοιχειώδης –ή και λίγο περισσότερος- εγωισμός μου, επαναστατεί διαρκώς, και δεν με αφήνει στο έλεος της αυτολύπησης…
Είχε λοιπόν και πολλές καλές στιγμές και εμπειρίες ανεπανάληπτες η δεκαετία αυτή. Ήταν ο καιρός που δοκιμάστηκα όσο ποτέ στην συνύπαρξη, στην προσπάθεια, στο δούναι και λαβείν… έμαθα και ένιωσα καλά την απόλυτη διαφορετικότητα των ανθρώπων, τις λίγες κοινές συνισταμένες που τους ενώνουν, ταξίδεψα πολύ και δοκίμασα της δυνάμεις μου σε διάφορα, και διάβασα πολύ… ότι μπορεί να βάλει ο νους κάποιου!
… Και ερωτεύτηκα… ερωτεύτηκα πολύ… κάθε φορά νομίζοντας ότι αυτό είναι το απόλυτο συναίσθημα για να το απομυθοποιήσω αργότερα και να καταλάβω, όμως, γεμάτος έκπληξη, ξανά μετά, μια άλλη έκφανση του, και ένα βάθος που μοιάζει απύθμενο τελικά.
Δεν τολμούσα στην αρχή να εκδηλώσω το άσβεστο πάθος που ενέπνεαν κατά καιρους διάφοροι φίλοι, γνωστοί, συναθλητές , συμφοιτητές… η ζωή όμως παίρνει τον δικό της δρόμο και με οδήγησε σε όλα τελικά… στις σχέσεις, στις απογοητεύσεις, στους φόβους , στα μεθυσμένα βράδια και σε άλλα άυπνα… που μόνο γλυκιά νοσταλγία γεννά η ανάμνηση τους πλέον.
Και ναι… πάτησα στα πόδια μου, κατέρριψα τους μύθους μου, έμαθα όσο γίνεται να είμαι επιεικής με την πάρτη μου, αποτίναξα αρκετά από τα βαρίδια μου… και κατάλαβα καλά πλέον ότι ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ… η σοφία που αποκομίζουμε είναι χρήσιμη… αλλά το παιχνίδι της ζωής αν και απλό στην σύλληψη- έχει εκπλήξεις απροσδιόριστες και ανατροπές που ούτε η πιο τρελή φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει!
Οπότε ως άλλος ήρωας σε ηλεκτρονικό παιχνίδι πάμε στο next level του παιχνιδιού… δικαιούμαστε ένα κομμάτι τούρτα όμως πρώτα… τόσα περάσαμε! :))))

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Με αφορμή την ραστώνη των προηγούμενων ημερών και ευρισκόμενος με διάφορες παρέες… ανταλλάσοντας και επικοινωνώντας νέα, ιδέες, απόψεις συνειδητοποίησα πιο έντονα από ποτέ ότι, χωρίς ποτέ να το επιδιώξω πραγματικά, συμμετέχω συχνά σε συζητήσεις με αντικείμενο κάποια “πικάντικη” ιστορία με πρωταγωνιστή ένα άτομο με διαφορετική –από την πλειοψηφούσα- σεξουαλικότητα .
Άτομα που βρίσκονται γύρω μου ή άτομα διάσημα, μπαίνουν στο μικροσκόπιο της παρέας με αντικείμενο την σεξουαλική τους ζωή.
Εν μέρη είναι λογική και έμφυτη στον άνθρωπο η ενασχόληση του με τον συνάνθρωπο… ακόμα και μια δόση αδιακρισίας, συχνά δικαιολογείται, από την περιέργεια του ανθρώπου… αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι με φέρνει σε απίστευτη αμηχανία η υπερβολή με την οποία διαχειρίζονται πολλοί γνωστοί -και κάποιες φορές δυστυχώς ακόμα και κάποιοι φίλοι- το θέμα της διαφορετικότητας των άλλων.
Τα επικριτικά σχόλια, οι αποδοκιμασίες , ο ρατσισμός στον σχολιασμό του σεξουαλικού προσανατολισμού κάποιου… με φέρνουν σε μεγάλη αμηχανία- ενώ πιστεύω ότι είναι υπερβολική και ακατανόητη η συχνότητα με την οποία συζητούν οι διάφορες παρέες όλα αυτά τα θέματα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι η διάθεση μου να προστατεύω την ιδιωτική μου ζωή και φυσικά η ατολμία μου να την εκθέσω στη βορά των ρατσιστικών διαθέσεων -του κατά τ’ αλλά ανεκτικού και προοδευτικού- περιγύρου μου, μου προκαλούν μεγάλη εσωτερική σύγκρουση και ενίοτε και δυστυχία. Αναγκάζομαι όλο και συχνότερα να είμαι συγκαταβατικός με πρόστυχα ρατσιστικά σχόλια…. Να χαμογελώ όσο γίνεται πιο φυσικά και –το χειρότερο απ’ όλα- να προσθέτω και εγώ λιθαράκια στο αηδιαστικό κυνήγι μαγισσών (προφορικό φυσικά πάντα… αφού τζάμπα μάγκες είμαστε οι περισσότεροι σε αυτή την χώρα) που στήνει ο περίγυρος μου συχνά πυκνά.
Φαντάζομαι αρκετοί από σας που διαβάζεται αυτό το κείμενο θα έχετε από φόβο πράξει ανάλογα και ορισμένοι θα δείξετε ακόμη και κάποια συμπάθεια στην συμπεριφορά μου ή και ίσως και όχι.
Με δυσαρεστεί απίστευτα όλη αυτή η πραγματικότητα… και δεν είναι λίγες οι φορές που θα ήθελα να φωνάξω το χιλιοειπωμένο: Ξυπνήστε… ζούμε γύρω σας, ανάμεσα σας… είμαστε τα αδέρφια σας, οι φίλοι σας, οι δάσκαλοι, οι γιοι, οι κόρες σας, οι ανιψιοί σας… η κυρία στο περίπτερο…. ο κύριος στην γωνία που μιλάει στο κινητό… ο συνεργάτης σας στην δουλειά και συχνά και το αφεντικό σας…. Ξυπνήστε γιατί θα σας ξυπνήσουμε βίαια εμείς… και τότε θα σας κοπεί το γέλιο… αναγκαστικά ... από το σοκ! Ακόμα θέλω να φωνάξω στον εαυτό μου : Ξύπνα βλάκα… αυτός σε βρίζει, σε προσβάλει, σε εκμηδενίζει και σε συκοφαντεί μπροστά στα μάτια σου….
Και μετά γυρνάω πάλι στον φόβο και στις ανασφάλειες μου… και στη παράσταση που τόσο καλά εκπαιδεύτηκα να δίνω…

ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Εκεί όπου η δύναμη του Βορρά συναντά το πάθος του Νότου….εκεί όπου η λογική της Δύσης συναντά το ένστικτο της Ανατολής…Εκεί όπου ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμη και την πιο φωτεινή μέρα… εκεί που ακόμα και ο πιο μουντός ορίζοντας κρύβει μια ακτίνα φωτός βαθειά στον νότο... εκεί κινείστε πόλη και ψυχή μαζί….
Πάντα στο μεταίχμιο… στο μεταίχμιο της λογικής και του παραλόγου… στο μεταίχμιο της δύναμης και της απόγνωσης… του αστισμού που κατακτήθηκε, και του μικροαστισμού σας, που με αναίδια προβάλλει, σε κάθε γωνιά, με κάθε ευκαιρία…. Στο όριο του μεγάλου και του μικρού κινείστε….
Μια μεγάλη αγκαλιά είστε πόλη και άνθρωπος… μια αγκαλιά ανοιχτή στην θάλασσα που γλυκά χαϊδεύει την ύπαρξη σας … αλλά γύρω κλείνει από βουνά ψηλά… δύσβατα.
Μια βόλτα είστε στην πιο όμορφη παραλία με θέα την κορυφή των θεών… βόλτα που όμως μπορεί να γίνει άγρια, βασανιστική…. σαρωμένη από τον πιο ψυχρό σιβηρικό άνεμο και απειλημένη από κύματα θεόρατα….
Συχνά είστε ράθυμοι, νωχελικοί, πνιγμένοι στην βαριά ομίχλη και μετά ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση τα σαρώνει όλα ένας Βαρδάρης μαινόμενος, και φοράτε το παγωμένο σας προσωπείο… κομμάτι και αυτό της αλλοπρόσαλλης ύπαρξης σας…. Και μετά πάλι ξαφνικά για να προστατευτείτε από την παγωνιά, καταχωνιάζεστε σε κουτούκια, μαζεύετε παρέες, ιδέες, γέλια… και εντελώς απροειδοποίητα τρέχετε μακριά στο καταφύγιο της μοναξιάς σας … με θέα την ίδια υπέροχη θάλασσα που οδηγεί στον κόσμο όλο, που σας προσκαλεί… μόνο που εσείς ξέρετε, πόλη και άνθρωπος, ότι εδώ είναι όλος ο κόσμος σας, πίσω απ’ αυτά τα βουνά… με θέα αυτή την μαγευτική θάλασσα, την αιώνια…..

DREAMLAND

…Ξυπνάς από όνειρα γεμάτα μέρη μακρινά… εικόνες που δεν έχεις ξαναδεί και τόπους που δεν ξέρεις αν υπάρχουν….
Τόποι που σου αφήνουν μια αίσθηση μαγευτική, απόλυτα ελκυστική και συχνά υγρή.. αναζωογονητική στο δέρμα…. Μέρη που πλημμυρίζουν την ψυχή σου από εκείνο το αίσθημα της ανείπωτης ευτυχίας…της απόλυτης, της ηδονικής… που κανένας και τίποτα άλλο δεν μπορεί να τα προκαλέσει…
Πρωτόγονη η χαρά που βιώνεις… όμοια της από παιδί είχες να νιώσεις…..
Πλημμυρίζει ο ύπνος σου από δρόμους…που σε οδηγούν σε έναν καινούριο κόσμο…..
Και βλέποντας όνειρα τέτοια, θέλεις να φύγεις μακριά… να δοκιμάσεις τα νέα όρια σου, της ξαναγεννημένες αντοχές σου και να ξαναρχίσεις τα πάντα από την αρχή…
Θέλεις να εφεύρεις ξανά τον εαυτό σου…. να προβάλεις την αντανάκλαση του σε ματιά άλλα, ξένα ως τα τώρα σε εσένα….
Ξυπνάς αναστατωμένος… σίγουρος για την επιθυμία σου…σαν το όνειρο σου ποτέ να μην είχε τελειώσει…
και ντύνεσαι και φεύγεις…. και με το πρώτο κρύο του πρωινού οδυνηρά συνειδητοποιείς… ότι δειλιάζεις… ότι δεν ξέρεις αν μπορείς….
Και πιο αργά όταν κοιτάς τα φλογισμένα του μάτια… ξέρεις καλά ότι και να μπορείς…δεν θέλεις….
…Και ακόμα πιο αργά πέφτεις για ύπνο… βλέπεις τα ίδια όνειρα…που βάσανο πια έχουν καταντήσει!

TEST

Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να βάλω ένα μικρό τεστάκι σε όλους τους αναγνώστες του blog…
Βαθμολογείστε από 1(καθόλου) έως 10(πολύ) την απάντηση σας σε κάθε ερώτηση.

1. Πόσο ευτυχισμένος/η θα έλεγες ότι είσαι στη ζωή σου το τελευταίο έτος?
2. Πόσο ικανοποιητική θα χαρακτήριζες την συναισθηματική/σεξουαλική σου
ζωή τον τελευταίο χρόνο?
3. Πόσο ικανοποιημένος/η είσαι από την κοινωνική
σου ζωή και τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου τους τελευταίους μήνες?
4. Πόσο ικανοποιητική θεωρείς την οικονομική σου κατάσταση?
5. Πόση ικανοποίηση αντλείς από την επαγγελματική δραστηριότητα σου?
6. Πόσο ευχαριστημένος/η είσαι από την παρούσα εξωτερική εμφάνιση σου?
7. Πόσο ικανοποιημένος/η είσαι από την μόρφωση και τη γενικότερη παιδεία
σου έως σήμερα?
8. Πόσο συμβάλει η ύπαρξη του blog σου στο συνολικό σου αίσθημα της
ευτυχίας?
9. Πόσο συχνά αισθάνεσαι κακόκεφος, δυστυχισμένος και απαισιόδοξος?
10. Πόσο αισιόδοξος/η είσαι για τη ζωή σου στο μέλλον?

Μπορείτε και ενθαρρύνεστε φυσικά αν θέλετε να απαντήσετε και ΑΝΩΝΥΜΑ!

ΕΡΩΤΑΣ

Να σε φιλώ γλυκά… με πάθος…. και να ανοίγεις τα χείλη σου…. ηδονικά …. Τα κορμιά μας να ενώνονται… να νιώθω τη ζεστασιά του δέρματος σου και τα χέρια μου να γλιστρούν σε όλο το κορμί σου… να αγγίζω τα σφιχτά σου μπράτσα, το στερνό και τους καλογυμνασμένους μυς της κοιλιάς σου… να βλέπω το όμορφο πρόσωπο σου… να μου χαμογελάει …τα απίστευτα λακκάκια που έχω χιλιοφιλησει…. τα κατάλευκα
δόντια σου να σχηματίζουν γλυκό χαμόγελο…. γεμάτο ελπίδα … και εγώ να σου ανταποδίδω… Να σε ξεντύνω γρήγορα… να μη με αφήνει το πάθος να απολαύσω και αλλο την γλυκιά αίσθηση…. Να μυρίζεις υπέροχα… σαν εξωτικό φρούτο… ίσως σαν σπάνιο λουλούδι! … Να ενωνόμαστε με πάθος φοβερό… και όλες μου οι αισθήσεις να έχουν οξυνθεί στο έπακρο… και να κορυφώνουμε μαζί… εκστατικά… απόλυτα…λυτρωτικά! Και μετά να σε αγκαλιάζω και να γελάμε με όλες τις βλακείες που μας συνέβησαν μέσα στη μέρα και να μη μας νοιάζει τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή…. Βυθισμένοι ο ένας στην παρουσία του άλλου… δυο σώματα και δυο ψυχές που ήταν προορισμένες να αγαπηθούν και να περάσουν στιγμές ευτυχισμένες μαζί!

ΑΓΩΝΑΣ... ΜΠΑΣΚΕΤ

Ήσουν στην πέμπτη δημοτικού… η άνοιξη είχε προχωρήσει για τα καλά…η μέρα ήταν ζεστή και υγρή… η σχολική χρονιά πλησίαζε στο τέλος της και εσύ περιμένοντας την σειρά σου να μπεις στο παιχνίδι… χάζευες τους άλλους να παίζουν μπάσκετ…και το θέαμα σου προκαλούσε έξαψη!

Ένα παιδί έναν χρόνο μεγαλύτερο από την άλλη ομάδα…. Είχε ήδη έντονα τα στοιχεία του αντρισμού πάνω του… μελαχρινός, γεροδεμένος, άριστος παίχτης …σε κάθε σουτ που έκανε … κάτω από την μασχάλη του φαινόταν να προβάλλουν πυκνές μαύρες τρίχες… εκστατικός κοιτούσες… προσπαθώντας να μην καρφωθείς… από τότε να μην καρφωθείς προσπαθούσες!

Ώριμος ήταν ο πόθος σου για το παιδί εκείνο… μα πως μπορεί να ήταν ώριμος αυτός ο πόθος? Ήσουν δεν ήσουν 11 χρονών… αλλά μόνο πρωτόγνωρο δεν σου ήταν το συναίσθημα… δεν σε ξάφνιασε καθόλου…. Μεθοδικά προσπάθησες να το κρύψεις…

Και πόσα χρόνια πριν άραγε να ξύπνησε για πρώτη φορά η επιθυμία? … Πότε άραγε κατάλαβες ότι διέφερες από τους άλλους? Ποιος άραγε σου έμαθε να κρύβεσαι… να παίζεις αυτόν τον ρόλο?

Το παιχνίδι συνεχιζόταν και εσένα δε σε ένοιαζε πια να μπεις να παίξεις… είχες καθίσει κάτω από την μπασκέτα… ρουφούσες τον ζεστό αέρα… μύριζες το τσιμέντο.. και τον παρακολουθούσες,…. Παρακαλούσες κρυφά σε κάθε επίθεση να πλησιάσει εκείνος όσο γίνεται πιο κοντά σου με την μπάλα… και να σουτάρει…. Να δεις για άλλη μια φορά τα δυνατά του μπράτσα… την αντρική μασχάλη… το εσώρουχο που διαγράφονταν στο αθλητικό του σορτσάκι!

… Και είχες πάντα στο μυαλό σου να μην σε καταλάβουν… να μην φανεί κάτι!

Χρόνια πλέον από τότε… παρακολουθείς άλλους πρωταγωνιστές ... σε άλλα σκηνικά... αλλά εσύ πάντα στον ρόλο που αξεχώριστος από σένα πια έχει γίνει… την ίδια σκέψη κάνεις…. Κανείς να μην διαβάσει στα μάτια σου την ασίγαστη φωτιά, που σου γεννάει το θέαμα ενός όμορφου άντρα!

ΨΗΦΙΑΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Εν αρχή ήταν το χάος, το μπέρδεμα, η απογοήτευση και η απόγνωση…και μετά ήρθε η συνειδητοποίηση, οι παλινδρομήσεις, και στη συνέχεια η αναγκαστική αποδοχή,…και για τους περισσότερους η μόνη διέξοδος… το internet.
a/s/l?
t/b/v?
stats?
Τι ψάχνεις?
…και μετά η σχετική κουβέντα
…και τα cliché αστειάκια
…και τα χαμογελακια :-)) , ;-)),
…και τα χαχανα looool
……Το msn με τις καλά καμουφλαρισμένες φωτογραφίες, τα δεύτερα καρτοκινητά και τέλος η μεγάλες Συναντήσεις… οι πρώτες πνιγμένες στις ενοχές… Ο ύπνος το προηγούμενο βράδυ χαμένη υπόθεση…..
… και όσο πλησίαζε η μεγάλη ώρα το στομάχι σφίγγονταν, τα χέρια κρύωναν, το πρόσωπο κοκκίνιζε,… το στόμα ξερό… τασάκι σωστό από τα πολλά τσιγάρα! …. Και η απίστευτη αγωνία να ανεβαίνει ως τον λαιμό… Και αν κάποιος γνωστός σε δει?…. Τι θα πεις?... Ποιο είναι το τέρας με τα τρία κεφάλια και τα οχτώ πόδια δίπλα σου? Που τον ξέρεις θα σε ρωτήσουν? … Και οι δορυφόροι στο διάστημα που σε παρακολουθούν… τα σκοτεινά κέντρα εξουσίας που θα μάθουν ότι είσαι gay… κάπου εκεί άρχιζε ο παραλογισμός, η παράνοια!
Ακολουθεί η αναγνώριση… που όπως στις αρχαίες τραγωδίες… ο ήρωας έχει αλλάξει… φτάνει στην Ιθάκη αποκαμωμένος, συχνά καημένος, φορτωμένος προβλήματα… εξάλλου το ταξίδι έχει σημασία… ανοησίες!
Σπάνια έρχεται η έκπληξη και μαζί της, νέες αγωνίες… Θα αρέσω εγώ? Πως θα δώσω την ιδανική εικόνα? Γιατί να μην έχω ξυριστεί/ντυθεί καλύτερα?
Και όταν δημιουργηθεί η σχέση, αστήρικτη και ορφανή συνήθως από περιβάλλον, κρυφή και προφυλαγμένη…. Φέρνει τον ενθουσιασμό… αλλά και νέα ζόρια…. Την προσπάθεια…την αγωνία για το μέλλον…. Που αν και μάλλον πιο δύσκολο για όλους εμάς… κρύβει πάντα μια μοναδική μαγεία ως λέξη… το μέλλον!

ΕΣΥ ΚΑΙ.. ΕΚΕΙΝΟΣ

Να φροντίζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου…

Να του δίνεις στοργή καθημερινή…. να τον διασκεδάζεις και να τον ξεκουράζεις όσο εκείνος θέλει…

Να τον ψυχαγωγείς… να του γεμίζεις τις στιγμές με όμορφες εικόνες, ιδέες και σκέψεις … να του προσφέρεις εναλλαγές και δράση κατά πως αυτός απαιτεί.

Να τον ντύνεις όμορφα, να τον αρωματίζεις και να τον εκθέτεις στη συντροφιά των ανθρώπων, που γι αυτόν προσεκτικά επιλέγεις… αλλά συνάμα να τον μάθεις και μόνος του να γεύεται τον κόσμο…

Να τον κακομαθαίνεις με μέτρο… να του δίνεις καλό φαί, κρασί και γλυκά χωρίς όμως υπερβολή ….και να βάζεις στόχους γι αυτόν επιθυμητούς και εφικτούς, ανταμείβοντας τον πάντα, ακόμα και για την προσπάθεια.

Να μην τον αφήνεις να θλίβεται, να μην τον τιμωρείς και να μην τον καταστρέφεις με ανόητες έξεις και εξαρτήσεις.

Να μην τον υπερεκθέτεις σε ανούσιες συναναστροφές… και στο αδιάκοπο κυνήγι του ερωτά. Να μην τον κανείς δέσμιο των παθών… αλλά γεμάτο πάθος για ζωή…

Να τον συγχωρείς … να είσαι μαζί του επιεικής όταν πονάει και αυστηρός όταν αισθάνεται δυνατός…

Να τον ανεβάζεις και να τον στηρίζεις στις πολλές δυσκολίες που θα συναντήσει στο δρόμο και ποτέ να μην τον προδώσεις όταν σου δώσει σήμα ότι θέλει βοήθεια…

Αιώνια να ευγνωμονείς τα την πλάση που σου τον έδωσε για συντροφιά και το βράδυ όταν μόνοι σας ξαπλώνετε στο κρεβάτι να του επιτρέπεις να κάνει όνειρα… να ελπίζει!

….Και κάθε πρωί πριν ξεκινήσεις για τις ασχολίες σου, να του κλείνεις συνομωτικά το μάτι δίνοντας του θάρρος!

Σε έχει τόση ανάγκη εξάλλου… έχετε τόση ανάγκη ο ένας τον άλλο..και τόση αγάπη να μοιράσετε στον κόσμο!

Ευγνώμων να είσαι πάντα για την ευλογημένη τούτη σχέση!

ΑΛΛΑΓΗ

Στη μυσταγωγία της αναγέννησης των πάντων βυθίζεσαι αλλά δεν είναι γαλήνια η στιγμή… μια πρωτόγονη ενέργεια σε κατακλύζει…..

Γιατί η ματιά σου αχόρταγα συνεχίζει να αποζητά

Η ψυχή σου να καίγεται στο βάθος της.

Του σώματος σου θέλεις να δοκιμάσεις τα όρια, και μπαίνεις σε πειρασμό τίποτα να μην αφήσεις όπως είναι!

Η καταστροφή και η αναγέννηση σε πάλη μέσα σου ... και αν και τόσες τρικυμιές σου αναστατώνουν την ψυχή … νηφάλια υψώνεις το ποτήρι, μοιράζεις αστραφτερά χαμόγελα και γελάς ενώ ξέρεις καλά, ότι κανείς δεν βλέπει πίσω από το καλά εκπαιδευμένο προσωπείο!

Δεν έχεις σχέδιο… αλλά επιθυμία….
Δεν έχεις ιδανικά…αλλά καλοσύνη….
Δεν έχεις πάθος…. Αλλά στην πραγματικότητα έχεις τόσο πολύ!