Σκέφτομαι τις στιγμές που στιγμάτισαν τη ζωή μου… τα λίγα εκείνα σταυροδρόμια που καθορίσαν τη ζωή… τις καθοριστικές αποφάσεις που διοχετεύσαν την ενεργεία μου σε συγκεκριμένους στόχους...
Τη συζήτηση με τους γονείς μου για το επάγγελμα που θα διαλέξω… όταν όλα τα ενδεχόμενα ήταν ακόμα ανοιχτά..
Την ημέρα που οριστικά συνειδητοποίησα και δέχτηκα το γεγονός ότι μου αρέσουν σεξουαλικά οι άντρες…. Ενώ όλα τα ενδεχόμενα τα άφηνα ανοιχτά ως τότε λέγοντας ψέματα στον ίδιο μου τον εαυτό!
Ανακαλώ την ημέρα που πέρασα δεύτερος πανελληνιά στη σχολή μου… και αυτό με έβαλε σε ένα τριπάκι υποτιθεμένης τελειομανίας… ένα τριπάκι οπού η πρωτιά δεν ήταν κάτι αδύνατο, αλλά, είχε αναχθεί σε ένα διαρκή και ασφυκτικό μαζί στόχο.. και δυστυχώς συχνά μετατράπηκε και σε μοναδική προϋπόθεση ευτυχίας…
Σκέφτομαι τις ημέρες που σε ερωτεύτηκα παράφορα και την ημέρα που με πρόδωσες σκληρά, γκρεμίζοντας οριστικά την ψευδαίσθηση του απόλυτου…
Αναλογίζομαι την ημέρα που “αισθάνθηκα” ξένος και ταπεινωμένος κοινωνικά…. Την ημέρα που μου δίδαξε ότι εύκολα μπορεί να βρεθείς στην απέξω… χωρίς να φταις… επειδή έτσι αποφάσισε μια ομάδα αλληλοεπηρεαζόμενων ανθρώπων…
...Και οι στιγμές ανακατεύονται με το αλκοόλ…
οι επιτυχίες φαίνονται λίγες και οι αποτυχίες αβάσταχτες..
..και το αλκοόλ δίνει τη θέση του στη μέρα…
και ο φόβος δίνει τη θέση του στη νύχτα που φεύγει…
.. στο ξημέρωμα που σε γεμίζει ακόμα ελπίδες…
.. παρόλο που τα ενδεχόμενα δεν είναι πλέον όλα ανοιχτά!
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Εγω τραβηξα το δικο μου δρομο οταν εφτασα στο σημειο να μην μπορω να ανασανω... Οταν καταλαβα οτι πνιγομαι, οταν καταλαβα οτι καποιοι προσπαθουσαν να σπρωξουν το κεφαλι μου κατω απο το νερο...
Κι ενα απο τα μεγαλυτερα πραγματα που με βοηθησαν ν' αλλαξω, ηταν οταν σκεφτηκα οτι... αν καποιος με αγαπα γι αυτο που ειμαι, τοτε θα επρεπε να σεβεται καθε μερος της ζωης μου...
Γραφεις..."Σκέφτομαι τις ημέρες που σε ερωτεύτηκα παράφορα και την ημέρα που με πρόδωσες σκληρά, γκρεμίζοντας οριστικά την ψευδαίσθηση του απόλυτου…"
Αν αυτο συνεβει πραγματικα στη ζωη σου, ειλικρινα λυπαμαι, και σε καταλαβαινω...
Αλλα υπαρχουν αλλα ατομα εκει εξω που που δεν θα σε "προδωσουν σκληρα"...
Υπαρχουν ατομα που θα ηθελαν να μεινουν στο πλαϊ σου μεχρι το τελος του χρονου...
Τοσες και τοσες ιστοριες επιδιωξης της επιτυχιας και της ευτυχιας και παντα με την ιδια αποληξη, η ευτυχια ειναι στα μικρα καθημερινα πραγματα, δεν ειναι ενας προορισμος αλλα ενας τροπος να ταξιδευεις.Παντοτε ομως συνεχιζουμε να κανουμε τα ιδια και τα ιδια λαθη.Ισως τελικα αυτο το μαθημα ειναι ενα μαθημα που το μαθαινουμε απο μονοι μας, βιωματικα.Ισως οσες φορες και να το διαβασουμε, οσους ανθρωπους και να δουμε να το συνειδητοποιουν γυρω μας, εμεις παντα θα περιμενουμε τη δικια μας σειρα, ωστε να μας εντυπωθει μια και καλη μεσα μας...
Και εδώ κολλάει το η ζωή τραβάει την ανηφόρα..
γιατί τις περισσότερες φορές είναι που μένουν τα άσχημα.. το αλκοόλ μπορεί να μην δίνει μόνιμη λύση, μια ψευδαίσθηση όμως την δίνει.. πως όλα είναι όμορφα..
Ξημέρωσε.. Καλημέρα..
μην θεωρείς το απόλυτο που ένοιωσες ψευδαίσθηση. το ένοιωσες. και αληθινό ήταν. όποια και αν είναι η κατάληξη τίποτα δεν πρέπει και δεν μπορεί να ακυρώνει τα δικά μας συναισθήματα. παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. και δεν υπάρχει κανείς λόγος απολύτως να το κάνουμε.
τα έζησες, τα ένοιωσες. απόλυτα και ολοκληρωτικά. τα κρατάς. και όσο και να πονά προχωράμε. πάντα θα πονάμε. πάντα προχωράμε.
να σκέφτεσαι πάντα την κάθε στιγμή. δύσκολη. εύκολη. και γιατί "οι άνθρωποι πρέπει να περπατάμε μαζί!"
καλησπέρα σου.
Ephemeron, η αλήθεια είναι ότι απλά επισήμανα τις "στιγμές" που με διαμόρφωσαν ως προσωπικότητα... δεν πονάνε πλεόν αυτές οι στιγμές, ούτε και διαφέρουν από τις "στιγμές" άλλων ανθρώπων...όλων ίσως των ανθρώπων!
Έγραψα γι αυτές που σφράγισαν εμένα και καθόρισαν τον τρόπο που σκέφτομαι σήμερα!
Elementstv, πόσο δίκιο έχεις... και μάλιστα για να προεκτείνω την σκέψη σου.. συχνά ακομα και τα προσωπικά μας βιώματα δεν μας αποτρέπουν από το να ξανάκανουμε τα ίδια λάθη... να βυθιστούμε στα ίδια πάθη σα να μη μάθαμε τίποτα.. και αυτή μάλλον είναι και η ομορφιά της ιστορίας! :)
Hfaistiwna, δεν υπάρχει διέξοδος και προσωπικά δεν την ψάχνω κιόλας... μου αρέσει το παιχνίδι... με τα πάνω του και τα κάτω του! :)
Basnia, ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο και συμφωνώ ότι αυτά που αισθανόμαστε δεν είναι εξ ορισμού ποτέ ψευδαισθήσεις.. και επίσης έχω να δηλώσω οτι γουστάρω τα λάθη και τις υπερβολές μου και είμαι διατεθημένος να κάνω πολλά και πολλές ακόμη.. πάντα περπατώντας ανάμεσα στους ανθρώπους...μαζί τους! :))))
Life traveller
κι εγώ σαν εσένα κάθομαι πολλές φορές και κάνω ανασκόπηση στα σταυροδρόμια που βρέθηκαν μπροστά μου... πως μας διαμορφώνουν οι εμπειρίες και μας καθορίζουν οι επιλογές μας. Υπάρχει μια ομορφιά μέσα σε όλα. Ακόμα και στις αποτυχίες... τι επιτυχία να μπορείς να τις αξιολογείς κι ας επαναλάβεις τα ίδια λάθη την επομένη! Όλα αυτά κάνουν τη Ζωή. Κι όσα νοιώσαμε είναι Αλήθεια.
Καλή συνέχεια σου εύχομαι, με πολλά - όμορφα - Νοιώθω :)
κράτα την ελπίδα και ο χρόνος θα δείξει αν ήταν για καλό ή όχι.
Δεν ξέρω αν ποτέ φτάσω σ'αυτό το σημείο, θα δείξει..
Χαίρομαι όμως που κάποιοι το κατάφεραν.. και δίνουν κουράγιο και στους υπόλοιπους..
Δημοσίευση σχολίου