Τρίτη 27 Απριλίου 2010

GAY MOOD IN THE GAYEST SEASON OF THE YEAR…. Ή απλά ζαλισμένος από την άνοιξη!





Τον τελευταίο καιρό πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αναρωτιέται… τί εικόνα άραγε δίνω στους άλλους σε σχέση με την προσωπική μου ζωή.

Κανείς εκ των στενών μου φιλών δεν ξέρει (?) για τις σχέσεις , τους χωρισμούς μου…. Ποσό μάλλον για τις λεπτομέρειες των σχέσεων μου!
Από την άλλη όλες τις σοβαρές μου σχέσεις τις έχω παρουσιάσει ως φιλικές συναναστροφές μου, τις οποίες ομαλά κατά καιρούς ενέταξα στην κοινωνική μου ζωή.

Θα μου πει κανείς «τι σε νοιάζει, τι πιστεύει ο καθένας, αφού εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να μοιραστείς κάτι παραπάνω με το περιβάλλον σου?» και δεν θα έχει άδικο!
Αλλά ο άνθρωπος , είναι ον φιλοπερίεργο, και πάντα, αναρωτιέται για όλα… Και κακά τα ψέματα, εδώ και κάποια χρονιά έπαψα να είμαι το φοβισμένο παιδάκι που ήμουν κάποτε!

Πιο συγκεκριμένα απαξιώνω ορθά-κοφτά κάθε προσπάθεια του περιβάλλοντος μου να με «ζευγαρώσει» με κάποια «καλή-και-όμορφη-κοπέλα-που-οπωσδήποτε-μου-ταιριάζει!».
Ακόμα εδώ και χρονιά έπαψα να φτιάχνω ιστορίες-βιτρίνα για να «θολώνω» τα νερά… ποσό μάλλον να επιδίωκω ο ίδιος να κάνω κάτι με μια γυναικά… το οποίο ήταν πάντα «ξένο» στις επιθυμίες μου.

Όταν οποιοσδήποτε ρωτήσει για την προσωπική μου ζωή συνήθως απαξιώνω την συζήτηση, στο σκέλος που με αφορά ,και λέω ότι είμαι ικανοποιημένος από την ζωή μου ως έχει!

Με αυτά και αυτά… είμαι επισήμως στα ματιά του φιλικού περιβάλλοντος μου ένας αδικαιολόγητα μοναχικός και δύσκολος άνθρωπος ή μήπως όχι? … γιατί αν κανείς, που με ξέρει ακόμα και ελάχιστα, τα βάλει κάτω… ούτε δύσκολος είμαι -γιατί είμαι συνήθως μέσα στην καλή και φιλική διάθεση- και ούτε μοναχικός –καθότι κοινωνικότατος!

Υποθέτω ένα κομμάτι των φιλών μου (π.χ αυτό από την μέση και πάνω…. χεχεχε) θα πιστεύει ότι είμαι GAY αλλά από την άλλη, η λογική ενός άλλου (που δεν έχει αποβάλει –παρόλα τα Master και τα PhD- το στερεότυπο του gay=μικρή φτερού-… από το οποίο πολύ απέχω) θα αντιστέκεται σθεναρά στην σκέψη και θα πιστεύει ότι σίγουρα έχω κάποιο οργανικό πρόβλημα (στυτική δυσλειτουργία, ανικανότητα κτλ).

Η ίσως πάλι, το μεγαλύτερο κομμάτι τους να μη νοιάζεται κιόλας… να με γουστάρει για την αλληλεπίδραση που έχουμε και κοινώς να χέστηκε αν την βρίσκω σεξουαλικά με τα playmobil της παιδικής μου ηλικίας (weiiiird!) ή με τα βρωμικα παπούτσια της γειτόνισσας μου (weiiiiirder!)

Η γενική ιδέα νομίζω είναι ότι πρέπει κατ’ αρχήν να δέχεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου, και να επιδιώκεις την ευτυχία σου… και από εκεί και πέρα βάζεις τα όρια της αληθείας που θέλεις και αντέχεις να μοιράζεσαι!

Ξέρω, ξέρω… κουνάτε δύσπιστα το κεφάλι σας λέγοντας ότι στις αληθινές σχέσεις το κομμάτι σεξουαλικότητα είναι απίστευτα θεμελιώδες για να το έχεις στην «ομίχλη»… ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΤΕ, ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΙΟΛΑΣ….

.. εγώ απλά ως ένα ατελέστατο πλάσμα ,που είμαι, το μονό που απαιτώ στα σίγουρα πλέον από τον εαυτό μου, είναι, να λέω την αλήθεια σε μένα… για όλα τα αλλά δεν έχω καμία λύση… αν την είχα με τι σκατά θα έχω να βασανίζομαι στις δεκαετίες που έρχονται? :)))))