ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Με αφορμή την ραστώνη των προηγούμενων ημερών και ευρισκόμενος με διάφορες παρέες… ανταλλάσοντας και επικοινωνώντας νέα, ιδέες, απόψεις συνειδητοποίησα πιο έντονα από ποτέ ότι, χωρίς ποτέ να το επιδιώξω πραγματικά, συμμετέχω συχνά σε συζητήσεις με αντικείμενο κάποια “πικάντικη” ιστορία με πρωταγωνιστή ένα άτομο με διαφορετική –από την πλειοψηφούσα- σεξουαλικότητα .
Άτομα που βρίσκονται γύρω μου ή άτομα διάσημα, μπαίνουν στο μικροσκόπιο της παρέας με αντικείμενο την σεξουαλική τους ζωή.
Εν μέρη είναι λογική και έμφυτη στον άνθρωπο η ενασχόληση του με τον συνάνθρωπο… ακόμα και μια δόση αδιακρισίας, συχνά δικαιολογείται, από την περιέργεια του ανθρώπου… αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι με φέρνει σε απίστευτη αμηχανία η υπερβολή με την οποία διαχειρίζονται πολλοί γνωστοί -και κάποιες φορές δυστυχώς ακόμα και κάποιοι φίλοι- το θέμα της διαφορετικότητας των άλλων.
Τα επικριτικά σχόλια, οι αποδοκιμασίες , ο ρατσισμός στον σχολιασμό του σεξουαλικού προσανατολισμού κάποιου… με φέρνουν σε μεγάλη αμηχανία- ενώ πιστεύω ότι είναι υπερβολική και ακατανόητη η συχνότητα με την οποία συζητούν οι διάφορες παρέες όλα αυτά τα θέματα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι η διάθεση μου να προστατεύω την ιδιωτική μου ζωή και φυσικά η ατολμία μου να την εκθέσω στη βορά των ρατσιστικών διαθέσεων -του κατά τ’ αλλά ανεκτικού και προοδευτικού- περιγύρου μου, μου προκαλούν μεγάλη εσωτερική σύγκρουση και ενίοτε και δυστυχία. Αναγκάζομαι όλο και συχνότερα να είμαι συγκαταβατικός με πρόστυχα ρατσιστικά σχόλια…. Να χαμογελώ όσο γίνεται πιο φυσικά και –το χειρότερο απ’ όλα- να προσθέτω και εγώ λιθαράκια στο αηδιαστικό κυνήγι μαγισσών (προφορικό φυσικά πάντα… αφού τζάμπα μάγκες είμαστε οι περισσότεροι σε αυτή την χώρα) που στήνει ο περίγυρος μου συχνά πυκνά.
Φαντάζομαι αρκετοί από σας που διαβάζεται αυτό το κείμενο θα έχετε από φόβο πράξει ανάλογα και ορισμένοι θα δείξετε ακόμη και κάποια συμπάθεια στην συμπεριφορά μου ή και ίσως και όχι.
Με δυσαρεστεί απίστευτα όλη αυτή η πραγματικότητα… και δεν είναι λίγες οι φορές που θα ήθελα να φωνάξω το χιλιοειπωμένο: Ξυπνήστε… ζούμε γύρω σας, ανάμεσα σας… είμαστε τα αδέρφια σας, οι φίλοι σας, οι δάσκαλοι, οι γιοι, οι κόρες σας, οι ανιψιοί σας… η κυρία στο περίπτερο…. ο κύριος στην γωνία που μιλάει στο κινητό… ο συνεργάτης σας στην δουλειά και συχνά και το αφεντικό σας…. Ξυπνήστε γιατί θα σας ξυπνήσουμε βίαια εμείς… και τότε θα σας κοπεί το γέλιο… αναγκαστικά ... από το σοκ! Ακόμα θέλω να φωνάξω στον εαυτό μου : Ξύπνα βλάκα… αυτός σε βρίζει, σε προσβάλει, σε εκμηδενίζει και σε συκοφαντεί μπροστά στα μάτια σου….
Και μετά γυρνάω πάλι στον φόβο και στις ανασφάλειες μου… και στη παράσταση που τόσο καλά εκπαιδεύτηκα να δίνω…