ΖΗΤΕΙΤΑΙ STR8 ACTING ΑΝΤΡΑΣ!

Μια βόλτα στα γνωστά gay sites, μια οποιαδήποτε κουβέντα με άλλους gay άντρες θα πείσει τον καθένα ότι υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ασυμφωνία ανάμεσα στο πρότυπο άντρα που οι περισσότεροι θα ήθελαν ως έτερον ήμισυ τους και στο τί “κυκλοφορεί” στην αγορά.

Από την μια πλευρά βρίσκεται το ομόφωνο αίτημα-σύνθημα (πλέον) όλων, ο υποψήφιος σύντροφος τους να είναι STR8 ACTING, Masculine, ΑΡΡΕΝΩΠΟΣ και άλλες παραλλαγές αυτών.

Οι περισσότεροι θα ισχυριστούν –και δεν εξαιρώ- τον εαυτό μου ότι είναι πολύ πιο ελκυστική και ερωτική η εικόνα ενός αρρενωπού άντρα. Επιχειρώντας να αναλύσει κανείς την προτίμηση αυτή… θα χαθεί σίγουρα στα ομιχλώδη τοπία του ανθρώπινου ψυχισμού… ωστόσο μια κοινή παραδοχή είναι σίγουρα η επιθυμία των περισσότερων να είναι ενταγμένοι ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να αποτελούν μια ιδιαίτερη, διαφορετική, εύκολα αναγνωρίσιμη άρα και περιθωριοποιήσιμη -από κάθε κακόβουλο- ομάδα.

Και στην άλλη όχθη βρίσκεται η πραγματικότητα. Η “σπασμένες” φωνές, η μονομανίες με την Madonna, τη Βίσση, την Eurovision…η αναφορά στις “κολλητές” φίλες, η απέχθεια (όμοια με αυτή της κ. Λουκά για τον Πάπα) για το τρίπτυχο ποδόσφαιρο/μπάσκετ/φόρμουλα, η ταχυδρομική τσαντούλα στον ώμο, το “trendy” στυλάκι-υφάκι, το μεταπτυχιακό στην “ανωτάτη Λαμπιρική”, το διδακτορικό στην “STARτσανελική” … για να μην προχωρήσω στο “περιποιημένο” φρύδι, το “οξυζεναρισμένο” μαλλί, το στρας, το λιπγκλός και δεν συμμαζεύεται... που όμως δεν αφορούν (τα τελευταία) τους πιο πολλούς.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι επ’ ουδενί δεν εκφέρω –και δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου- καμία αρνητική κρίση για όλες τις παραπάνω προτιμήσεις-επιλογές… απλά επισημαίνω το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη ζήτηση και την προσφορά.

Πολλοί θα βρεθήκαν σε dates με ανθρώπους που διαφήμιζαν την αρρενωπότητα τους (και φυσικά την θεωρούσαν ως προαπαιτούμενο) … και συνάντησαν τελικά το alter ego της Τζούλιας Αλεξανδράτου! Φυσικά αρκετοί θα έχουν βιώσει την αμηχανία της παραγγελίας του ποτού από το ραντεβού τους ή το άγχος να ακουσούν τα διπλανά τραπέζια την τσιριχτή ανάλυση –ενός κατά τ’ άλλα καλού παιδιού- για το απύθμενο βάθος των ατακών της Samantha στο Sex n’ the city και για ακόμα πιο hardcore γούστα... αναλύσεις για τα μυστικά του αντρικού μακιγιάζ!

Όχι δεν έχω διάθεση να βάλω ταμπέλες και να γίνω αυτόκλητος κριτής κανενός.. αλλά δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που διαπιστώνω αυτή την πραγματικότητα. Ωστόσο μια μεγαλύτερη δόση ρεαλισμού στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και περιγράφουμε τον εαυτό μας.. θα μας έκανε μάλλον όλους πιο ευτυχισμένους!