GAY... και γυναίκες!

Γυναίκες.... γυναίκες... τελευταία, εν μέσω της καλοκαιρινής ραστώνης κάτω από τον καυτό ήλιο, και με θεά το απέραντο γαλάζιο, συνειδητοποίησα ότι περιστοιχίζομαι από πολλές… παρά πολλές γυναίκες… γυναίκες που προέκυψαν στη ζωή μου λόγω σχέσης “αναγκαστικής” (επαγγελματικής ή συγγενικής) … γυναίκες τις οποίες επέλεξα να συναναστρέφομαι… γυναίκες που διεκδικήσαν και πήραν έναν ρολό στη ζωή μου… αλλά κοντά σε αυτές είναι και οι φίλες τους και οι γνωστές τους αλλά οι γκόμενες των φιλών μου και οι δικές τους φίλες και γνωστές, οι γυναίκες στα μαγαζιά, στο γυμναστήριο, στον δρόμο …ένας κατακλυσμός από γυναίκες και οιστρογόνα… γυναίκες γεμάτες βλέμματα διερευνητικά, διεκδίκησης αλλά και αποδοκιμασίας… γυναίκες γεμάτες από ψιθύρους συμπαράστασης και κραυγές αγωνιάς……

Εντάξει είναι γνωστό το gay cliché του “κολλητού” των γυναικών… του άντρα που τα πάει πιο καλά με τις γυναίκες και τα σχετικά… Προσωπικά δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου κοντύτερα στη γυναικεία ψυχολογία από τον μέσο άντρα αλλά παρόλα αυτά διαπιστώνω ότι περιστοιχίζομαι και ενίοτε “κατακλύζομαι” (ok…αστειάκι) από αυτές! :-)

Έπ’ ευκαιρίας της διαπίστωσης αυτής και δεδομένης της “προνομιακής” ,κατά τα κοινώς λεγόμενα, σχέσης των gay αντρών με τις γυναίκες θα είχε ίσως ενδιαφέρον να σταχυολογήσω τις κατηγορίες των γυναικών που “στοιχειώνουν” (χε,χε ok δεύτερο
αστειάκι!) τον τυπικό gay άντρα!

Έχουμε και λεμέ:

1. Η Γυναικά-Σύζυγος: Είναι η “επίσημη” σύντροφος του κάθε gay άντρα… αυτή που στα 20 του αποκαλεί “κολλητή” … αυτή που στα 30 αποκαλεί πλέον με το μικρό της ονομα… στον ωμό του θα κλάψει όλους τους χωρισμούς της…. έχει έναν κρυφό έρωτα μαζί του…και αυτός ίσως.. αν βεβαία ο ίδιος ήταν “αλλιώς”… έχουν εξομολογηθεί τον “αμοιβαίο” τους ερωτά μετά από “ξεγυρισμένα” μεθύσια και αποπειράθηκαν ,και συχνά πέτυχαν, να κάνουν sex πάνω από μια φορές… για πλάκα λένε ότι αν στα 35 είναι μονοί θα παντρευτούν…

Η κατάληξη της σχέσης: Γίνεται κουμπάρος της μια, δυο η και περισσότερες φορές… βαφτίζει τα παιδιά της… δέρνει τον πρωην της, που της κάνει τη ζωή κόλαση… μένει για λίγο μαζί του…πάει μαρτυράς στον γάμο του στη Βαρκελώνη σε πείσμα της μάνας της που τα βρίσκει “ανώμαλα” όλα αυτά…. Μαλώνουν… λένε ότι δε θα ξαναμιλήσουν… τα βρίσκουν… γερνάνε μαζί… πίνουν τα κρασιά τους σε ένα ωραίο μπαλκόνι στη Σαντορίνη και χαζεύουν τα τεκνά!

2. Η Γυναικά-Διεκδικητής: Θεωρεί ότι στο πρόσωπο του βρήκε επιτελούς τον Γαλάζιο Πρίγηπα… καλοσχηματισμένος, καλλιεργημένος με τρόπους… αγνοεί με έπαρση τους ψιθύρους ότι ο πρίγκιπας δεν “καβάλα πάντα το άλογο”… κάνει τα πάντα… σέρνεται στα πατώματα… ουρλιάζει και χτυπιέται για τον “καλό” της… είναι ερωτευμένη μαζί του… αυτός και μονό αυτός μπορεί να τη περιμένει στα σκαλιά εκείνη την ορισμένη Κυριακή.. εξάλλου τον είχε δει στο όνειρο της όταν ήταν 6 χρονών!

Η κατάληξη της σχέσης: Ίσως ενδώσει μια-δυο φορές στις ορέξεις της… μετά την φτύνει… αυτή τον “κράζει” παντού… και όταν δεν βρίσκει αλλά ευήκοα ώτα για να “κράξει” παίρνει τα ρέματα και τις χαράδρες και τον “κράζει στις πέτρες” … μετά ηρεμεί… βρίσκει έναν άλλο πρίγηπα.. μετά από χρονιά τον βλέπει στον δρόμο, χαιρετιούνται ψυχρά… πάντοτε αναρωτιέται τι έκανε λάθος με τον Γαλάζιο της Πρίγηπα.

3.Η Γυναικά-groupie θέλει να βρίσκεται στη παρέα του… ξέρει ότι δεν είναι η επίσημη κολλητή… αλλά έχει συνηθίσει να τρώει τα “αποφάγια” του :) Εξάλλου που θα βρει άλλον άντρα (που να μπορεί να δείξει και συχνά να επιδείξει στις άλλες) που θα την πάει στο θέατρο, σε ρομαντικές ταινίες και σε classie μέρη! Αντιπαθεί κρυφά την επίσημη κολλητή και περιμένει ποτέ εκείνη θα κάνει το λάθος για να γίνει εκεί “βεζίρης στη θέση του βεζίρη”.

Η κατάληξη της σχέσης: Χάνονται, εκείνη παντρεύεται.. κάνει 6 παιδιά και όταν τυχαία περνάει, με το πολυκαροτσάκι και τα 3 νεογέννητα στο ένα χέρι και το καρότσι του σουπερμάρκετ στο άλλο, έξω από το sic restaurant που αυτός τρώγει με την παρέα του… κρυφά ζηλεύει λίγο… αλλά πάλι σκέφτεται τα βλαστάρια της και τις δικές της χαρές.

4. Η Γυναικά- νεοφασίστας: Δεν είναι φίλη του… είναι κατά κανόνα φίλη της παρέας! Δεν εγκρίνει τη ζωή του! Αποδοκιμάζει τις φίλες της που κάνουν παρέα με “ανωμάλους”! Τις προειδοποιεί ότι Αυτός θα αλλάξει και τους άντρες τους, θα τους κάνει σαν τα μούτρα του και σαν κορωνίδα του γκεμπελικού συλλογισμού της –εδώ γουρλώνει τα ματιά της- τις προειδοποιεί για την ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν στα παιδια τους… γιατί «αυτοί άσχετα με το τι λένε είναι όλοι τους παιδεραστές…σας το λέω εγώ!» Όταν μια φορά έπιασε τον δικό της να ακούει με ενδιαφέρον τις απόψεις του “μιάσματος” για τη νέα μεταγραφή του Ολυμπιακού… τον τράβηξε παράμερα και την άκουγε απορημένος να του απαγορεύει να του ξαναμιλήσει!

Η κατάληξη της σχέσης: Έρχεται η ώρα που λόγω της θέσης του, χρειάζεται απελπισμένα την βοήθεια του… και αυτός της την δίνει… και τότε εκείνη καταλήγει ότι αυτός “δεν είναι σαν τους άλλους”… “είναι κάτι διαφορετικό”… του χαμογελάει πλέον συγκαταβατικά στις κοινωνικές εκδηλώσεις , ενθαρρύνει τον Τάκη (τον άντρα της ντε…) να βγει μαζί του για ποτάκι… και –ω τι ντροπή- μια, δυο φορές τον φαντασιώθηκε κιόλας…. Τον Σάτυρο!

5. Η Γυναικά- No1: Κατά κανόνα η Μάνα ή η Γιαγιά… ή οποία είχε τον ρολό να αναθρέψει αυτό το μπουμπούκι! Η σχέση φυσικά δεν αναλύεται… είτε είναι μια γυναίκα περιφανή, οργισμένη, υπερβολική, τρυφερή, δεσποτική, σαρκαστική ή συμπονετική (και συνηθέστερα όλα αυτά μαζί)… όταν τον βλέπει η καρδιά της χτυπάει δυνατά… όπως τότε που της τον είχαν δώσει για πρώτη φορά στην αγκαλιά.. και ήταν (και παραμένει) γι αυτή ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

GAY IN THESSALONIKI

Αρκετές βδομάδες μετά το τελευταίο μου post… θέλω να μοιραστώ με όσους διαβάζουν το blog μου τον κύριο προβληματισμό μου αυτή την περίοδο: Το gaydar μου βρίσκεται στο ναδίρ του… Τουλάχιστον 3 ή ίσως και 4 φορές τον τελευταίο μήνα με προσέγγισαν ενδιαφέροντα παιδιά με διάθεση εμφανώς φιλική…και όλες τις φορές έκανα το λάθος να υποθέσω ότι η προσέγγιση τους ήταν ερωτική.. ενώ σε μια δεύτερη, προσεκτικότερη ανάγνωση, αποδείχθηκαν straight και εντελώς «αθώοι» απ’ όσα τους πρόσαπτε η φαντασία μου!

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι επ’ ουδενί –και ευτυχώς- δεν εκτέθηκα… ωστόσο είμαι βέβαιος ότι συμπεριφέρθηκα πιο σφιγμένα και «στρατηγικά».. με αποτέλεσμα να χάσω το κομμάτι της αυθόρμητης προσέγγισης που είναι θεμέλιο μιας καλής φιλίας.
Το αστείο είναι ότι δεν είχα κάποια συγκεκριμένη στόχευση με τα παλικάρια… αλλά ένα χαλαρό φλερτάκι θα ήταν μάλλον τονωτικό….

Και επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη σε σχέση με το radar που υποτίθεται ότι οι άνθρωποι διαθέτουν… Τελικά, αυτό μάλλον είναι πολύ ευάλωτο και ευεπηρέαστο από τις επιθυμίες μας, από το ψυχολογικό φορτίο της εκάστοτε στιγμής, από την «αχρηστία» στην οποία έχει περιπέσει εδώ και καιρό, από την υπερβολική αισιοδοξία που γεννά η ελλειμματική καθημερινή τριβή με το «σπορ», αλλά και από το γεγονός ότι έχοντας αποδεχθεί κανείς τον εαυτό του… αρχίζει να θεωρεί όλο και περισσότερο ότι ο κόσμος του μοιάζει…

Και καταλήγω στο μάλλον επώδυνο συμπέρασμα… ότι μπορεί όλα, να είναι μέσα μας, ωραία και όμορφα τακτοποιημένα… τα πουλάκια να κελαηδούν και ο ήλιος να λάμπει… ωστόσο εξακολουθούμε να περιστοιχιζόμαστε από μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων.. που μπορεί να είναι ενδιαφέροντες, καλλιεργημένοι, sexy, αστείοι, φιλελεύθεροι… αλλά δυστυχώς –για μένα και ίσως και για σας- με διαφορετικές, από εμάς, σεξουαλικές προτιμήσεις.

Και αυτό είναι ένα «γαμώτο», κάποιες φορές μάλιστα γίνεται ένα μεγάλο «γαμωτο»… γιατί μειώνει τις δυνατότητες… περιορίζει τις ευκαιρίες… Αλλά αυτό δεν το ήξερα από πάντα?


Αναρωτιέμαι, πως γίνεται, η ζωή ακόμα να με εκπλήσσει με τα απλά και τα στοιχειώδη?

GAY MOOD IN THE GAYEST SEASON OF THE YEAR…. Ή απλά ζαλισμένος από την άνοιξη!

Τον τελευταίο καιρό πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αναρωτιέται… τί εικόνα άραγε δίνω στους άλλους σε σχέση με την προσωπική μου ζωή.

Κανείς εκ των στενών μου φιλών δεν ξέρει (?) για τις σχέσεις , τους χωρισμούς μου…. Ποσό μάλλον για τις λεπτομέρειες των σχέσεων μου!
Από την άλλη όλες τις σοβαρές μου σχέσεις τις έχω παρουσιάσει ως φιλικές συναναστροφές μου, τις οποίες ομαλά κατά καιρούς ενέταξα στην κοινωνική μου ζωή.

Θα μου πει κανείς «τι σε νοιάζει, τι πιστεύει ο καθένας, αφού εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να μοιραστείς κάτι παραπάνω με το περιβάλλον σου?» και δεν θα έχει άδικο!
Αλλά ο άνθρωπος , είναι ον φιλοπερίεργο, και πάντα, αναρωτιέται για όλα… Και κακά τα ψέματα, εδώ και κάποια χρονιά έπαψα να είμαι το φοβισμένο παιδάκι που ήμουν κάποτε!

Πιο συγκεκριμένα απαξιώνω ορθά-κοφτά κάθε προσπάθεια του περιβάλλοντος μου να με «ζευγαρώσει» με κάποια «καλή-και-όμορφη-κοπέλα-που-οπωσδήποτε-μου-ταιριάζει!».
Ακόμα εδώ και χρονιά έπαψα να φτιάχνω ιστορίες-βιτρίνα για να «θολώνω» τα νερά… ποσό μάλλον να επιδίωκω ο ίδιος να κάνω κάτι με μια γυναικά… το οποίο ήταν πάντα «ξένο» στις επιθυμίες μου.

Όταν οποιοσδήποτε ρωτήσει για την προσωπική μου ζωή συνήθως απαξιώνω την συζήτηση, στο σκέλος που με αφορά ,και λέω ότι είμαι ικανοποιημένος από την ζωή μου ως έχει!

Με αυτά και αυτά… είμαι επισήμως στα ματιά του φιλικού περιβάλλοντος μου ένας αδικαιολόγητα μοναχικός και δύσκολος άνθρωπος ή μήπως όχι? … γιατί αν κανείς, που με ξέρει ακόμα και ελάχιστα, τα βάλει κάτω… ούτε δύσκολος είμαι -γιατί είμαι συνήθως μέσα στην καλή και φιλική διάθεση- και ούτε μοναχικός –καθότι κοινωνικότατος!

Υποθέτω ένα κομμάτι των φιλών μου (π.χ αυτό από την μέση και πάνω…. χεχεχε) θα πιστεύει ότι είμαι GAY αλλά από την άλλη, η λογική ενός άλλου (που δεν έχει αποβάλει –παρόλα τα Master και τα PhD- το στερεότυπο του gay=μικρή φτερού-… από το οποίο πολύ απέχω) θα αντιστέκεται σθεναρά στην σκέψη και θα πιστεύει ότι σίγουρα έχω κάποιο οργανικό πρόβλημα (στυτική δυσλειτουργία, ανικανότητα κτλ).

Η ίσως πάλι, το μεγαλύτερο κομμάτι τους να μη νοιάζεται κιόλας… να με γουστάρει για την αλληλεπίδραση που έχουμε και κοινώς να χέστηκε αν την βρίσκω σεξουαλικά με τα playmobil της παιδικής μου ηλικίας (weiiiird!) ή με τα βρωμικα παπούτσια της γειτόνισσας μου (weiiiiirder!)

Η γενική ιδέα νομίζω είναι ότι πρέπει κατ’ αρχήν να δέχεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου, και να επιδιώκεις την ευτυχία σου… και από εκεί και πέρα βάζεις τα όρια της αληθείας που θέλεις και αντέχεις να μοιράζεσαι!

Ξέρω, ξέρω… κουνάτε δύσπιστα το κεφάλι σας λέγοντας ότι στις αληθινές σχέσεις το κομμάτι σεξουαλικότητα είναι απίστευτα θεμελιώδες για να το έχεις στην «ομίχλη»… ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΤΕ, ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΙΟΛΑΣ….

.. εγώ απλά ως ένα ατελέστατο πλάσμα ,που είμαι, το μονό που απαιτώ στα σίγουρα πλέον από τον εαυτό μου, είναι, να λέω την αλήθεια σε μένα… για όλα τα αλλά δεν έχω καμία λύση… αν την είχα με τι σκατά θα έχω να βασανίζομαι στις δεκαετίες που έρχονται? :)))))

A FORTUNATE HOMOSEXUAL MAN

Γιατί ήρθε η ώρα να ζήσουμε ελεύθερα και απλά…

Να κάνουμε ουσιαστικούς δεσμούς, ερωτικούς και φιλικούς!

Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και την διαφορετικότητα μας, αλλά και τις απειράριθμες ομοιότητες μας με όλους τους ανθρώπους!

Να κάνουμε ή να υιοθετούμε παιδιά (για όσους το θέλουν), έστω και αν το deal είναι λίγο πολύπλοκο… σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο…. Και να τα κάνουμε γιατί μπορούμε, και να τα μεγαλώσουμε με ανθρώπους που αγαπάμε… γιατί έχουμε πολλή αγάπη να δώσουμε και γιατί είμαστε σίγουροι ότι θα αναθρέψουμε ανθρώπους ελεύθερους και ισορροπημένους!

Να μην αρνηθούμε, ούτε για μια στιγμή τη φύση μας, γιατί αυτή είναι δεδομένη, όπως το χρώμα των ματιών μας!

Να μην χάνουμε χρόνο σε περιττή αυτολύπηση και απελπισία…. Γιατί είναι άσκοπες και γιατί στη πραγματικότητα δεν υπάρχει λόγος!
…..

Με αφορμή την δημοσιά παραδοχή-δήλωση του Ricky Martin ότι είναι ένας περήφανος και τυχερός ομοφυλόφιλος… πατέρας 2 παιδιών (τα οποία έκανε με παρένθετη μητέρα) έκανα την σκέψη ότι ο κόσμος έχει αρχίσει αργά, αλλά αποφασιστικά και μη αναστρέψιμα, να αλλάζει…. Και είναι ένας κόσμος στον οποίο δεν έχει θέση καμιά διάκριση εις βάρος των ομοφιλόφυλων, γιατί η διάκριση είναι αφύσικη, άτοπη και γιατί απλά έφτασε η στιγμή!

Εύχομαι σε κάθε νέο ομοφυλόφιλο άνθρωπο να μην αναλωθεί σε μάταιες διαδικασίες απόγνωσης και κάθαρσης από το «κουσούρι»… γιατί «κουσούρι», στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται!

Το μόνο που υπάρχει εκεί έξω, είναι μια ζωή γεμάτη ευκαιρίες και ανατροπές που μας καλεί να τη ζήσουμε ελεύθερα και απλά… όπως αρμόζει σε ανθρώπους που με τόσο κόπο έμαθαν την αξία της πραγματικής αγάπης!

... ΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ

Και ενώ το άπαν σύμπαν (i.e τα κάποια εκατομμύρια ανθρώπων σε αυτή τη γωνιά του κόσμου) ασχολείται με τις ερασιτεχνικές προσπάθειες του πολιτικού θιάσου για τη δημοσιονομική οργάνωση της χωράς και την ανάκαμψη της οικονομίας της… και ενώ όλοι μιλάνε για τις ακόμα πιο ερασιτεχνικές προσπάθειες μιας περιορισμένης νοητικής αντίληψης σταρλετίτσας να πείσει ως πορνοστάρ… εγώ έχω την ανάγκη να κάνω για άλλη μια φορά την δημοσιά προσωπική μου ψυχανάλυση!

Συνεχίζω να περνάω λοιπόν.. αυτό που λέμε «φάση»… θα το βάφτιζα και «κρίση» αλλά ο ορός μου φαίνεται αρκετά βαρύς και η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά cool και ήρεμος για να μου ταιριάξει η λέξη στην παρούσα φάση …Προσπαθώντας να εντοπίσω που βρίσκεται η ρίζα της «δυσαρέσκειας» μου σκέφτομαι ότι δε μου λείπουν τα χρήματα, οι φίλοι, ο έρωτας, οι διασκεδάσεις, η δουλειά… αλλά μου λείπει ένα φιλόδοξο σχέδιο… μια προοπτική που θα με συναρπάσει!

Τι ψάχνεις τώρα? ... θα έλεγε ο κάθε τυχαίος αναγνώστης και συχνά το ίδιο λέω και εγώ στον εαυτό μου… απλά έχω μια απίστευτη ανάγκη για έμπνευση, κίνητρο και ανανέωση.. και αυτά δε τα βρίσκω προς το παρόν σε ανθρώπους, ταξίδια ή αποδράσεις… ενώ δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιες νέες δραστηριότητες θα ήθελα να αναλάβω.

Δε μου φταίει τίποτα και μου φταίνε όλα… και πάνω που πάω να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ένας κακομαθημένος, παλιοαχάριστος… που δεν ξέρει να εκτιμάει τα χίλια δυο καλά που έχει, τα οποία άλλοι θα εποφθαλμιούσαν, μια μικρή φωνή μέσα μου ψιθυρίζει όλο και πιο ενοχλητικά… «μην συμβιβάζεσαι»… «μην παραδίδεσαι στην ρουτίνα»… «ονειρέψου παραπάνω»… και σιγά αρχίζω να καλλιεργώ μέσα μου μια καινούρια ιδέα…. Το λάθος που έκανα πάντα τελικά ήταν να πιστεύω στο θέσφατο… «μην περιμένεις τα πολλά και τα μεγάλα… να χαίρεσαι τα καθημερινά και τα μικρά»… ΣΚΑΤΑ…ΛΑΘΟΣ... ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ… νομίζω ότι η λύση είναι να ονειρευτούμε τα μεγάλα… και όπου μας βγάλει…..

ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ... ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ

Ποτέ ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του στην συνήθεια?

Ποτέ αρχίζει η συνήθεια να γίνεται καταναγκασμός?

Ποτέ οι σχέσεις φτάνουν στο τέλος τους και για ποσό αξίζει να τις έχει κανείς στην “εντατική” μέχρι να πεθάνουν?

Υπάρχουν σημάδια της επερχομένης κρίσης και μπορούμε να την αποσοβήσουμε ή νομοτελειακά ακόμα και οι καλυτέρα θεμελιωμένες και στηριγμένες σχέσεις τελειώνουν?

Πόσες άλλες επιλογές υπάρχουν εκεί έξω και αξίζει άραγε κανείς να εγκαταλείψει την “ασφάλεια” του περιβάλλοντος του?

Γιατί να μην υπάρχει εκεί έξω ένα ΔΝΤΣ ( Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Σχέσεων) στο οποίο να μπορείς να προσφεύγεις, και να δηλώνεις την χρεοκοπία σου, και αυτό να σου επιβάλει (έστω και αυστηρότατα) μετρά ανάκαμψης?



Περνάω μια φάση μεγάλης “ασυμβατότητας” με το περιβάλλον μου… οι φιλίες ετών μοιάζουν να μη γεμίζουν πλέον τα κενά μου.. οι νεότερες φιλίες από την άλλη αν και αρκετά ικανοποιητικές γεμίζουν κάποιες μονό αναζητήσεις μου…. Και εγώ έχω την γελοία εκείνη αίσθηση της ανημποριάς… Της ελλείψεις σχεδίου Α και Β ή και Γ (για να μείνω πιστός και στο πνεύμα των ημερών) που θα με βγάλει από την κρίση!

Και την χαρακτηρίζω γελοία… γιατί καταλαβαίνω ποσό εξεζητημένο και κακομαθημένο είναι σε μια εποχή οικονομικών, προσωπικών, επαγγελματικών και εκατοντάδων άλλων θεμελιωδών προβλημάτων του κόσμου όλου… εμένα να με απασχολεί ο μικρόκοσμος μου… και μάλιστα με ένα αίτημα σχετικά επουσιώδες στα ματιά αρκετών… την αναζήτηση ποιοτικότερων σχέσεων… μετά την διαπίστωση του τέλματος στο οποίο περιήλθαν αρκετές από τις ήδη υπάρχουσες!

Ως «δυνατή οικονομία» που είμαι.. Το είχα προβλέψει και εξηγήσει μέσα μου βεβαία το τέλμα από την αρχή της χρονιάς και για όσους τυχόν ανησυχήσουν αλλά και για κάποιους πιθανούς «κερδοσκόπους» της κατάστασης μου, δηλώνω περήφανα ότι δεν έχω “καταρρεύσει”! :) Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά αναχώματα και άμυνες που έχτισα για παρόμοιες κρίσεις , απλά τώρα την βιώνω και όπως και τα το κάνουμε είναι άλλο πράγμα να προγραμματίζεσαι για κάτι και άλλο να το βιώνεις!

Ξέρω βεβαία ότι η κρίση θα φέρει ευκαιρίες…. Και θα έρθει αργά ή γρήγορα και η ανάκαμψη… ωστόσο ένα σφίξιμο όσο να πεις το νοιώθω!

ΟΙ GAY ΠΑΡΕΕΣ... ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ!

Τον τελευταίο καιρό παρατηρώντας γνωστό και άγνωστο κόσμο μέσα σε καφετερίες και μπαρ, περπατώντας στους δρόμους της πόλης αλλά και σερφάροντας στα blog και στο facebook … Διαισθάνομαι ότι κάτι αλλάζει! … Παρατηρώ παρέες gay αντρών να βγαίνουν μεταξύ τους… να γίνονται κολλητοί… να ταξιδεύουν μαζί… να συνασπίζονται!

Βλέπω να αναπτύσσουν ιδιαιτέρους κώδικες επικοινωνίας, όπως συμβαίνει σε όλες τις παρέες, να τους ενώνουν κοινά ενδιαφέροντα… και μιλώντας με κάποιους φίλους αρχίζω να διαπιστώνω ότι το ζητούμενο των περισσότερων έγινε πλέον το να περνάει κανείς καλά με ανθρώπους που τον καταλαβαίνουν… γεγονός αδιαμφισβήτητα σημαντικότερο από το περιστασιακό σεξ ή την αέναη αναζήτηση μιας ουτοπικά ονειρικής σχέσης!

Είναι βέβαιο ότι αντίστοιχες παρέες gay αντρών υπήρχαν πάντα… αλλά νομίζω ότι για πρώτη φορά τείνει να γίνει κανόνας! Βλέπω με μεγάλη χαρά ότι πολλά παλικάρια το έχουν φιλοσοφήσει το πράγμα και ζουν με ρεαλισμό το παρόν τους ενώ σχεδιάζουν με αισιοδοξία το μέλλον τους!

Διαχειρίζονται τη ζωή τους με ωριμότητα ,και η δύναμη, που αποπνέει αυτή η στάση τους, όπως είναι φυσικό, ελκύει στις παρέες τους ετεροφυλόφιλους άντρες και γυναίκες που συχνά βρίσκουν τις απαντήσεις και το χαμένο νόημα της ζωής τους κοντά σε ανθρώπους που έχοντας "φάει αρκετά σκατά" στη ζωή τους…έχουν "ψηθεί" καλά στο παιχνίδι.. έχουν αγγίξει κομμάτια της ουσίας του και είναι πρόθυμοι να το δείξουν και σε άλλους!


Είμαι περήφανος για την μικρή υπόγεια επανάσταση που εκτυλίσσεται γύρω μας… γιατί ως γνωστό οι αλλαγές ξεκινάνε πάντα ασυναίσθητα… χωρίς σχέδιο…απλά γιατί έφτασε η ώρα τους… και τότε μόνο είναι σαρωτικές!

ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ

Ναι είμαστε βρυκόλακες… όχι γιατί είμαστε κακοί ή αιμοβόροι…. Αλλά γιατί είμαστε λίγοι και διαφορετικοί!
Υπάρχουμε από την αρχή των αιώνων και το όνομα μας συνδέεσαι με μύθους, θρύλους και αρχαίες παραδόσεις!
Βρισκόμαστε στα ματιά των πολλών, ανάμεσα στα όρια του μυθικού και του αληθινού… του λογικού και του παραλόγου!
Ναι φυσικά κάποιοι από μας είναι κακοί, και κάποιοι διψάνε διαρκώς για νέο αίμα! .. Αλλά η ειδοποιός διαφορά μας, είναι η διαφορετική σεξουαλικότητα μας, που μας διαφοροποιεί από τη πλειοψηφία και μας κάνει στα ματιά των πολλών… κάτι περίεργο… ίσως απειλητικό …ενίοτε γοητευτικό… και σίγουρα μόνιμο αντικείμενο συζήτησης… όπως εξάλλου είναι οι βρυκόλακες!
Ναι αρκετές φορές «διαισθανόμαστε» ο ένας τον άλλο… και κάποιες λίγες φορές αισθανόμαστε και αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο!
Έχουμε, κάποιοι από εμάς , τα γκέτο μας …και έχουμε και τις “ξεχωριστές” μας ικανότητες, που αναπτύξαμε σε αντιστάθμισμα του ρατσισμού που δεχτήκαμε και της μειονεκτικότητας που τόσο συχνά βιώσαμε !
Άλλες φορές απλά αφήνουμε τον “μύθο” μας, να μας περιβάλλει… ίσως προτιμούμε κάποιες φορές να μας φοβούνται από το να φοβόμαστε διαρκώς εμείς!
Ναι πολλοί είμαστε συχνά δυστυχισμένοι, κρυμμένοι… όπως τα βαμπίρ βγαίνουμε τα βράδια και με το φως της ημέρας προσποιούμαστε τους κανονικούς… κάποιοι από μας διεκδικούμε άτσαλα, δειλά αλλά κάποιες φορές και γενναία τα δικαιώματα μας!
Ώρες, ώρες αισθάνομαι ότι είμαστε μέλος ενός είδους άλλου... που αγωνίζεται για τη επιβίωση του!
Συχνά η νύχτα μου δίνει την βεβαιότητα ότι μια μέρα θα τα καταφέρουμε!