Και ενώ το άπαν σύμπαν (i.e τα κάποια εκατομμύρια ανθρώπων σε αυτή τη γωνιά του κόσμου) ασχολείται με τις ερασιτεχνικές προσπάθειες του πολιτικού θιάσου για τη δημοσιονομική οργάνωση της χωράς και την ανάκαμψη της οικονομίας της… και ενώ όλοι μιλάνε για τις ακόμα πιο ερασιτεχνικές προσπάθειες μιας περιορισμένης νοητικής αντίληψης σταρλετίτσας να πείσει ως πορνοστάρ… εγώ έχω την ανάγκη να κάνω για άλλη μια φορά την δημοσιά προσωπική μου ψυχανάλυση!
Συνεχίζω να περνάω λοιπόν.. αυτό που λέμε «φάση»… θα το βάφτιζα και «κρίση» αλλά ο ορός μου φαίνεται αρκετά βαρύς και η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά cool και ήρεμος για να μου ταιριάξει η λέξη στην παρούσα φάση …Προσπαθώντας να εντοπίσω που βρίσκεται η ρίζα της «δυσαρέσκειας» μου σκέφτομαι ότι δε μου λείπουν τα χρήματα, οι φίλοι, ο έρωτας, οι διασκεδάσεις, η δουλειά… αλλά μου λείπει ένα φιλόδοξο σχέδιο… μια προοπτική που θα με συναρπάσει!
Τι ψάχνεις τώρα? ... θα έλεγε ο κάθε τυχαίος αναγνώστης και συχνά το ίδιο λέω και εγώ στον εαυτό μου… απλά έχω μια απίστευτη ανάγκη για έμπνευση, κίνητρο και ανανέωση.. και αυτά δε τα βρίσκω προς το παρόν σε ανθρώπους, ταξίδια ή αποδράσεις… ενώ δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιες νέες δραστηριότητες θα ήθελα να αναλάβω.
Δε μου φταίει τίποτα και μου φταίνε όλα… και πάνω που πάω να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ένας κακομαθημένος, παλιοαχάριστος… που δεν ξέρει να εκτιμάει τα χίλια δυο καλά που έχει, τα οποία άλλοι θα εποφθαλμιούσαν, μια μικρή φωνή μέσα μου ψιθυρίζει όλο και πιο ενοχλητικά… «μην συμβιβάζεσαι»… «μην παραδίδεσαι στην ρουτίνα»… «ονειρέψου παραπάνω»… και σιγά αρχίζω να καλλιεργώ μέσα μου μια καινούρια ιδέα…. Το λάθος που έκανα πάντα τελικά ήταν να πιστεύω στο θέσφατο… «μην περιμένεις τα πολλά και τα μεγάλα… να χαίρεσαι τα καθημερινά και τα μικρά»… ΣΚΑΤΑ…ΛΑΘΟΣ... ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ… νομίζω ότι η λύση είναι να ονειρευτούμε τα μεγάλα… και όπου μας βγάλει…..
Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010
... ΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Το θέμα είναι όταν ονειρεύεσαι τα μεγάλα και δεν τα φτάνεις ποτέ, τότε χαλάει η ίδια εικόνα του εαυτού σου και απογοητεύεσαι ακόμη πιο πολύ..
ίσως αν το κάνουμε με ένα είδος αυτοσυγκράτησης για να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα.. πάντως κακό δεν το λες, στα μεγάλα και όπου φτάσεις..
Καλημέρα!
το θέμα είναι να μην σταματήσουμε να ονειρευόμαστε. μέσα σε όλο αυτόν τον παραλογισμό και με όλα αυτά που βομβαρδιζόμαστε, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα καθημερινά, μοιάζει να χάνουμε αυτό ακριβώς. ένα όνειρο για το μετά. είτε μικρό είτε μεγάλο.
και όσο μικρό και καθημερινό και απλό είναι να φυτεύτεις ένα σπόρο στο χώμα και να το παρακολουθείς να μεγαλώνει σε μαθαίνει τα μέγιστα.
καλημέρα σου!
Μια χαρά είσαι. Να μην ανησυχείς καθόλου με τον εαυτό σου που αλλάζει, που θέλει να ονειρεύται το μεγαλύτερο και καλύτερο.
Το μόνο που θα προσθέσω είναι φρόντισε το "μεγαλύτερο και καλύτερο" να αφορά περισσότερο την ποιότητα παρά την ποσότητα και μην σταματήσεις να εκτιμάς τα μικρά με τις μικρές χαρές τους, για να μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα, όπως λέει ο Ηφαιστείωνας.
Κατά καιρούς κάνω τις ίδιες σκέψεις... αλοίμονο αν σταματούσαμε να ονειρευόμαστε! Τι ζωή θα ήταν αυτή δεν μπορώ να φανταστώ. Το θέμα πιστεύω έγκειται στο να μην αφήνουμε αυτά τα όνειρα να μας στερούν τις χαρές και τα προνόμια που ζούμε καθημερινά. Συμπέρασμα: "να ονειρεύεσαι τα πολλά και τα μεγάλα… και ταυτόχρονα να χαίρεσαι τα καθημερινά και τα μικρά"
Έτσι είναι όπως τα λέτε παιδιά... δεν σταματάμε να θέλουμε τα μεγάλα... αλλά εκτιμούμε και τα μικρά... όσο και αν χάνουμε την ισορροπία κάποιες φορές!
Αυτό που γράφεις έρχεται να ταιριάξει με την ανάρτησή μου για τον Jose Antonio Abreu.
Διάβασε να πάρεις ιδέες ;)))
Δημοσίευση σχολίου