A FORTUNATE HOMOSEXUAL MAN

Γιατί ήρθε η ώρα να ζήσουμε ελεύθερα και απλά…

Να κάνουμε ουσιαστικούς δεσμούς, ερωτικούς και φιλικούς!

Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και την διαφορετικότητα μας, αλλά και τις απειράριθμες ομοιότητες μας με όλους τους ανθρώπους!

Να κάνουμε ή να υιοθετούμε παιδιά (για όσους το θέλουν), έστω και αν το deal είναι λίγο πολύπλοκο… σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο…. Και να τα κάνουμε γιατί μπορούμε, και να τα μεγαλώσουμε με ανθρώπους που αγαπάμε… γιατί έχουμε πολλή αγάπη να δώσουμε και γιατί είμαστε σίγουροι ότι θα αναθρέψουμε ανθρώπους ελεύθερους και ισορροπημένους!

Να μην αρνηθούμε, ούτε για μια στιγμή τη φύση μας, γιατί αυτή είναι δεδομένη, όπως το χρώμα των ματιών μας!

Να μην χάνουμε χρόνο σε περιττή αυτολύπηση και απελπισία…. Γιατί είναι άσκοπες και γιατί στη πραγματικότητα δεν υπάρχει λόγος!
…..

Με αφορμή την δημοσιά παραδοχή-δήλωση του Ricky Martin ότι είναι ένας περήφανος και τυχερός ομοφυλόφιλος… πατέρας 2 παιδιών (τα οποία έκανε με παρένθετη μητέρα) έκανα την σκέψη ότι ο κόσμος έχει αρχίσει αργά, αλλά αποφασιστικά και μη αναστρέψιμα, να αλλάζει…. Και είναι ένας κόσμος στον οποίο δεν έχει θέση καμιά διάκριση εις βάρος των ομοφιλόφυλων, γιατί η διάκριση είναι αφύσικη, άτοπη και γιατί απλά έφτασε η στιγμή!

Εύχομαι σε κάθε νέο ομοφυλόφιλο άνθρωπο να μην αναλωθεί σε μάταιες διαδικασίες απόγνωσης και κάθαρσης από το «κουσούρι»… γιατί «κουσούρι», στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται!

Το μόνο που υπάρχει εκεί έξω, είναι μια ζωή γεμάτη ευκαιρίες και ανατροπές που μας καλεί να τη ζήσουμε ελεύθερα και απλά… όπως αρμόζει σε ανθρώπους που με τόσο κόπο έμαθαν την αξία της πραγματικής αγάπης!

... ΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ

Και ενώ το άπαν σύμπαν (i.e τα κάποια εκατομμύρια ανθρώπων σε αυτή τη γωνιά του κόσμου) ασχολείται με τις ερασιτεχνικές προσπάθειες του πολιτικού θιάσου για τη δημοσιονομική οργάνωση της χωράς και την ανάκαμψη της οικονομίας της… και ενώ όλοι μιλάνε για τις ακόμα πιο ερασιτεχνικές προσπάθειες μιας περιορισμένης νοητικής αντίληψης σταρλετίτσας να πείσει ως πορνοστάρ… εγώ έχω την ανάγκη να κάνω για άλλη μια φορά την δημοσιά προσωπική μου ψυχανάλυση!

Συνεχίζω να περνάω λοιπόν.. αυτό που λέμε «φάση»… θα το βάφτιζα και «κρίση» αλλά ο ορός μου φαίνεται αρκετά βαρύς και η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά cool και ήρεμος για να μου ταιριάξει η λέξη στην παρούσα φάση …Προσπαθώντας να εντοπίσω που βρίσκεται η ρίζα της «δυσαρέσκειας» μου σκέφτομαι ότι δε μου λείπουν τα χρήματα, οι φίλοι, ο έρωτας, οι διασκεδάσεις, η δουλειά… αλλά μου λείπει ένα φιλόδοξο σχέδιο… μια προοπτική που θα με συναρπάσει!

Τι ψάχνεις τώρα? ... θα έλεγε ο κάθε τυχαίος αναγνώστης και συχνά το ίδιο λέω και εγώ στον εαυτό μου… απλά έχω μια απίστευτη ανάγκη για έμπνευση, κίνητρο και ανανέωση.. και αυτά δε τα βρίσκω προς το παρόν σε ανθρώπους, ταξίδια ή αποδράσεις… ενώ δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιες νέες δραστηριότητες θα ήθελα να αναλάβω.

Δε μου φταίει τίποτα και μου φταίνε όλα… και πάνω που πάω να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ένας κακομαθημένος, παλιοαχάριστος… που δεν ξέρει να εκτιμάει τα χίλια δυο καλά που έχει, τα οποία άλλοι θα εποφθαλμιούσαν, μια μικρή φωνή μέσα μου ψιθυρίζει όλο και πιο ενοχλητικά… «μην συμβιβάζεσαι»… «μην παραδίδεσαι στην ρουτίνα»… «ονειρέψου παραπάνω»… και σιγά αρχίζω να καλλιεργώ μέσα μου μια καινούρια ιδέα…. Το λάθος που έκανα πάντα τελικά ήταν να πιστεύω στο θέσφατο… «μην περιμένεις τα πολλά και τα μεγάλα… να χαίρεσαι τα καθημερινά και τα μικρά»… ΣΚΑΤΑ…ΛΑΘΟΣ... ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ… νομίζω ότι η λύση είναι να ονειρευτούμε τα μεγάλα… και όπου μας βγάλει…..