ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Σκέφτομαι τις στιγμές που στιγμάτισαν τη ζωή μου… τα λίγα εκείνα σταυροδρόμια που καθορίσαν τη ζωή… τις καθοριστικές αποφάσεις που διοχετεύσαν την ενεργεία μου σε συγκεκριμένους στόχους...

Τη συζήτηση με τους γονείς μου για το επάγγελμα που θα διαλέξω… όταν όλα τα ενδεχόμενα ήταν ακόμα ανοιχτά..

Την ημέρα που οριστικά συνειδητοποίησα και δέχτηκα το γεγονός ότι μου αρέσουν σεξουαλικά οι άντρες…. Ενώ όλα τα ενδεχόμενα τα άφηνα ανοιχτά ως τότε λέγοντας ψέματα στον ίδιο μου τον εαυτό!

Ανακαλώ την ημέρα που πέρασα δεύτερος πανελληνιά στη σχολή μου… και αυτό με έβαλε σε ένα τριπάκι υποτιθεμένης τελειομανίας… ένα τριπάκι οπού η πρωτιά δεν ήταν κάτι αδύνατο, αλλά, είχε αναχθεί σε ένα διαρκή και ασφυκτικό μαζί στόχο.. και δυστυχώς συχνά μετατράπηκε και σε μοναδική προϋπόθεση ευτυχίας…

Σκέφτομαι τις ημέρες που σε ερωτεύτηκα παράφορα και την ημέρα που με πρόδωσες σκληρά, γκρεμίζοντας οριστικά την ψευδαίσθηση του απόλυτου…

Αναλογίζομαι την ημέρα που “αισθάνθηκα” ξένος και ταπεινωμένος κοινωνικά…. Την ημέρα που μου δίδαξε ότι εύκολα μπορεί να βρεθείς στην απέξω… χωρίς να φταις… επειδή έτσι αποφάσισε μια ομάδα αλληλοεπηρεαζόμενων ανθρώπων…

...Και οι στιγμές ανακατεύονται με το αλκοόλ…

οι επιτυχίες φαίνονται λίγες και οι αποτυχίες αβάσταχτες..

..και το αλκοόλ δίνει τη θέση του στη μέρα…

και ο φόβος δίνει τη θέση του στη νύχτα που φεύγει…

.. στο ξημέρωμα που σε γεμίζει ακόμα ελπίδες…

.. παρόλο που τα ενδεχόμενα δεν είναι πλέον όλα ανοιχτά!