Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

ΕΚΛΟΓΕΣ


Εν όψει των ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου, και δεδομένου του εμπαιγμού όλων των ελληνικών κομμάτων, του ευρωκοινοβουλίου, σχετικά, με τα δικαιώματα των gay στην Ελλάδα, πρέπει πολύ σοβαρά να σκεφτεί ο καθένας από μας την επιλογή του κόμματος που θα ψηφίσει.


Προσωπικά, θεωρώ την παρούσα συγκυρία, ιδανική για να εκφραστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια δυνατή, συντεταγμένη αντίδραση στην κατάφωρη καταπάτηση του δικαιώματος στην ισονομία, που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι στην χώρα μας.


“Ανέξοδα” , χωρίς να βγει κανένας από την ντουλάπα του –που η μεγάλη πλειοψηφία- εξακολουθεί να επιλέγει… μπορεί να καταγράψουν οι Έλληνες ομοφυλόφιλοι την ισχυρή παρουσία τους.. για να καταλάβουν οι αρτηριοσκληρωτικοί διαχειριστές της εξουσίας.. ότι έχουν να κάνουν με μια ενιαία δύναμη.


Και σε όσους δεν αρέσει να βάζουν ταμπέλες στους ανθρώπους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, όσοι απεχθάνονται την γκετοποιήση και επαναπαύονται στη υποκριτική ανοχή της κοινωνίας… ας σκεφτούν ότι όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όσο άνετες ζωές και αν κανουν… ότι μια από τις βασικές συνισταμένες της ζωής τους είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους τον οποίον ο νόμος και το κράτος επιλέγει να αγνοεί και κατ΄ επέκταση να χλευάζει!


Φυσικά μπορεί να αισθάνονται ότι δε τους συνδέει τίποτα με ομοφυλόφιλους ανθρώπους που συχνά προβάλλουν τα μέσα…. Και ίσως να είναι και έτσι… Ωστόσο ας δώσουμε τον κοινό αγώνα και αν εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα… και ας μην συνασπιστούμε ποτέ ξανά … όχι από φόβο.. αλλά από επιλογή αυτή την φορά!


Επί του πρακτέου, θα πρότεινα να “μαυρίσουμε” μαζικά όλα τα υπάρχοντα κόμματα στην ευρωβουλή και να στραφούμε ή στο κόμμα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας ή στους Οικολόγους Πράσινους που ανοιχτά τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων των Ομοφυλοφίλων.

Αν αναπαράγουμε την αποφασιστικότητα μας σε όλα τα blogs.. αν πολλαπλασιάσουμε τις φωνές… τότε θα μπορέσουμε να κουνήσουμε επιτέλους το “σάπιο” και άδικο Ελληνικό κράτος.

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

ΖΗΤΕΙΤΑΙ STR8 ACTING ΑΝΤΡΑΣ!



Μια βόλτα στα γνωστά gay sites, μια οποιαδήποτε κουβέντα με άλλους gay άντρες θα πείσει τον καθένα ότι υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ασυμφωνία ανάμεσα στο πρότυπο άντρα που οι περισσότεροι θα ήθελαν ως έτερον ήμισυ τους και στο τί “κυκλοφορεί” στην αγορά.

Από την μια πλευρά βρίσκεται το ομόφωνο αίτημα-σύνθημα (πλέον) όλων, ο υποψήφιος σύντροφος τους να είναι STR8 ACTING, Masculine, ΑΡΡΕΝΩΠΟΣ και άλλες παραλλαγές αυτών.

Οι περισσότεροι θα ισχυριστούν –και δεν εξαιρώ- τον εαυτό μου ότι είναι πολύ πιο ελκυστική και ερωτική η εικόνα ενός αρρενωπού άντρα. Επιχειρώντας να αναλύσει κανείς την προτίμηση αυτή… θα χαθεί σίγουρα στα ομιχλώδη τοπία του ανθρώπινου ψυχισμού… ωστόσο μια κοινή παραδοχή είναι σίγουρα η επιθυμία των περισσότερων να είναι ενταγμένοι ομαλά στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να αποτελούν μια ιδιαίτερη, διαφορετική, εύκολα αναγνωρίσιμη άρα και περιθωριοποιήσιμη -από κάθε κακόβουλο- ομάδα.

Και στην άλλη όχθη βρίσκεται η πραγματικότητα. Η “σπασμένες” φωνές, η μονομανίες με την Madonna, τη Βίσση, την Eurovision…η αναφορά στις “κολλητές” φίλες, η απέχθεια (όμοια με αυτή της κ. Λουκά για τον Πάπα) για το τρίπτυχο ποδόσφαιρο/μπάσκετ/φόρμουλα, η ταχυδρομική τσαντούλα στον ώμο, το “trendy” στυλάκι-υφάκι, το μεταπτυχιακό στην “ανωτάτη Λαμπιρική”, το διδακτορικό στην “STARτσανελική” … για να μην προχωρήσω στο “περιποιημένο” φρύδι, το “οξυζεναρισμένο” μαλλί, το στρας, το λιπγκλός και δεν συμμαζεύεται... που όμως δεν αφορούν (τα τελευταία) τους πιο πολλούς.


Θα ήθελα να επισημάνω ότι επ’ ουδενί δεν εκφέρω –και δεν έχω το δικαίωμα εξάλλου- καμία αρνητική κρίση για όλες τις παραπάνω προτιμήσεις-επιλογές… απλά επισημαίνω το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στη ζήτηση και την προσφορά.


Πολλοί θα βρεθήκαν σε dates με ανθρώπους που διαφήμιζαν την αρρενωπότητα τους (και φυσικά την θεωρούσαν ως προαπαιτούμενο) … και συνάντησαν τελικά το alter ego της Τζούλιας Αλεξανδράτου! Φυσικά αρκετοί θα έχουν βιώσει την αμηχανία της παραγγελίας του ποτού από το ραντεβού τους ή το άγχος να ακουσούν τα διπλανά τραπέζια την τσιριχτή ανάλυση –ενός κατά τ’ άλλα καλού παιδιού- για το απύθμενο βάθος των ατακών της Samantha στο Sex n’ the city και για ακόμα πιο hardcore γούστα... αναλύσεις για τα μυστικά του αντρικού μακιγιάζ!


Όχι δεν έχω διάθεση να βάλω ταμπέλες και να γίνω αυτόκλητος κριτής κανενός.. αλλά δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που διαπιστώνω αυτή την πραγματικότητα. Ωστόσο μια μεγαλύτερη δόση ρεαλισμού στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και περιγράφουμε τον εαυτό μας.. θα μας έκανε μάλλον όλους πιο ευτυχισμένους!