ENOUGH IS ENOUGH

Στο πνεύμα των ημερών και του μηνύματος της αναγέννησης των πάντων αποφάσισα να σταχυολογήσω όλες αυτές τις καταστάσεις που δεν ανέχομαι πλέον και τις οποίες αποφάσισα να εξοβελίσω από την σκέψη και την καθημερινή μου πρακτική:

Δεν ανέχομαι πλέον λοιπόν:

Τις διαρκείς εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις που υποτίθεται ότι αντικατοπτρίζουν την λαϊκή άποψη και διάθεση, ενώ στην πραγματικότητα αναπαράγουν την ίδια μιζέρια εναλλάσσοντας την –υποτιθέμενη- λαϊκή προτίμηση ανάμεσα σε έναν θίασο περιφερόμενων σωτήρων.

Την διαρκή και επίμονη ομφαλοσκόπηση της τηλεόρασης. Την εμμονή της να σχολιάζει τις επιδόσεις της, και να αναπαράγει τις έριδες και τους ανταγωνισμούς της, προς τέρψη του ακροατηρίου της.

Την αναξιοκρατία, που υπάρχει σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Την κληρονομική δημοκρατία, που ξεκινάει από την κορυφή της πολιτειακής ηγεσίας και φτάνει σε κάθε “έδρα” Πανεπιστημίου, και ακόμα πιο πέρα σε κάθε τελευταίο κρατικό “οφίτσιο”.

Τον ρατσισμό και τις διακρίσεις σε όλες τους τις μορφές.. την θρησκευτική μισαλλοδοξία τόσο εύκολα ακόμα, χειραγωγεί τον κόσμο.

Το ότι μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, εξακολουθεί να θεωρεί ότι ανήκει σε ένα έθνος ανώτερο, μοναδικό κληρονόμο και απόγονο ενός υπεράνθρωπου πολιτισμού και γι αυτό αιωνίως αδικημένο από σκοτεινά κέντρα που συνωμοτούν για τον αφανισμό του.

Την αποκρουστική εικόνα του μεγαλύτερου μέρους του θρησκευτικού ιερατείου.. που και μόνο η εμφάνιση του –για να μην σχολιάσω οτιδήποτε άλλο- αποτελεί προσβολή στο θεμέλιο του μηνύματος που υποτίθεται ότι πρεσβεύει.

Τη μονομανή ενασχόληση –σχεδόν του συνόλου των πολιτών- με ένα "μεγάλο θέμα" κάθε τρεις και λίγο… το οποίο εντέχνως πλασάρεται από τα μέσα… εξαντλείται από μανιώδεις υπερβολικές, συχνά ανυπόστατες αναλύσεις σε κάθε γωνία και καφενείο της χώρας… για να ξεχαστεί και να αντικατασταθεί αμέσως από ένα άλλο μεγάλο θέμα για το οποίο θα χυθούν τόνοι μελάνης.
Η κατάσταση μου θυμίζει από τη μια ένα απαίδευτο μπουλούκι σε αρένα και από την άλλη κάποιο ψυχιατρείο όπως διόλου τυχαία είχε επισημάνει ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος.

Το αποκρουστικό “ελληνικό όνειρο” του βολέματος σε μια θέση στο δημόσιο. Την έλλειψη κάθε δημιουργικής φιλοδοξίας από μεγάλο μέρος της νεολαίας.

Την -ευτυχώς μειούμενη- αποθέωση της διασκέδασης στα μπουζούκια όπου ένα συνονθύλευμα από κακούς τραγουδιστές, άθλια ποτά, ελάχιστο χώρο… υποτίθεται ότι αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ψυχαγωγίας του έθνους.

Που όλο και πιο συχνά κανείς δεν παραδέχεται πλεον την άγνοια του επί οποιουδήποτε θέματος.

Την υποκρισία στην καθημερινή επικοινωνία, την διστακτικότητα στη σαφή τοποθέτηση για κάποιο θέμα.. Η ευθεία αντιπαράθεση έχει γίνει συνώνυμο της ανοησίας… ενώ μόνο οι υπόγειες μεθοδεύσεις θεωρούνται “εφυής” τακτική.

GAY.DATING.COM

Υποθέτω όλοι μας έχουμε βιώσει σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό την εμπειρία του gay site γνωριμιών. Ζήσαμε αγωνίες, ενθουσιασμούς, απογοητεύσεις και εν πολλοις επενδύσαμε -και ίσως επενδύουμε ακόμη- μεγάλο κομμάτι της αναζήτησης προσωπικής επαφής μέσα από τέτοιους διαδικτυακούς τόπους. Μετά από αρκετά χρόνια στο “κουρμπέτι” άλλες φορές ως “παίχτης” και άλλες φορές ως “θεατής”, κατέληξα στα πράγματα τα οποία θεωρώ περισσότερο ενοχλητικά στα διάφορα profiles των επίδοξων daters!

Χωρίς απαραίτητα να τα αντιστοιχεί ο βαθμός ενόχλησης μου από την σειρά απαρίθμησης τους… θεωρώ μέγιστα fouls προσωπικών αγγελιών, με βάση πάντα το προσωπικό αξιακό μου σύστημα, τα παρακάτω:

1. Η απροκάλυπτα γυμνή/ες φωτός τύπου τα βγάζω όλα φάτσα-φόρα-πάρε-να-χεις μάγκα. Οκ, θα το χαζέψεις λίγο… άλλα πόσο σοβαρά να το δεις… θα μπορούσαν να βάλουν και μια ακτινογραφία πνευμόνων.. να δούμε ακόμα πιο βαθειά στην “ψυχή” τους!

2. Τα μακροσκελή λόγια τραγουδιών-καταθέσεων-ψυχής-στον-πρώην-και-στους-επόμενους! Οκ σε σένα μπορεί να λέει πολλά… να σου θυμίζει ένα σωρό καταστάσεις…αλλά εγώ τι φταίω, που προσπαθώ να βγάλω μια άκρη για το τι σόι άνθρωπος είσαι.. να διαβάζω τα άπαντα της γαρμπή/μαρινέλλας και πάει λέγοντας...λες και δεν έχω διαβάσει αρκετά στη ζωή μου!

3. Face-pics από όλες τις δυνατές γωνίες λήψης και στις 5 ηπείρους, με φόντο κάθε γνωστό μνημείο. Εντάξει η ειλικρίνεια και η τόλμη να δείχνεις τον εαυτό σου όπως είναι σε κάθε αξιόλογη στιγμή του την περασμένη 10ετία, δείχνει ένα θάρρος…αλλά εμένα με μπερδεύεις…γιατί α. αν σε δω , στο άσχετο, στην πόλη, θα σπάω το κεφάλι μου που σε ξέρω (ενώ στην πραγματικότητα δεν σε έχω γνωρίσει ποτέ) και β. προσωπικά κωλώνω σε τόση έκθεση σε τόσους ανθρώπους.

4. Nicknames τύπου ta-rufaw-ola24(τί? …και την σκόνη στο πάτωμα?), XXXXL31(ή τον φέρνω 3 στροφές γύρω από την μέση άμα λάχει), protymo-kolaraki27(ή ίσως η πύλη του Βρανδεμβούργου καλύτερα)… με ξενίζουν απίστευτα και φυσικά δεν θα τους μιλούσα ούτε με σφαίρες! Θα μου πείς ότι γούστα είναι αυτά…αλλά πιστεύω ότι όσο καυλωτικά μπορεί όλα αυτά να είναι στο κρεβάτι…άλλο τόσο χάνουν, θεωρώ, την αξία τους στη δημόσια θέα, για να μην πω για την σεξουαλική απόγνωση που μου βγάζουν από την μεριά των όσων τα επιλέγουν.

5. Η επιλογή δίπλα στο ερώτημα Safe Sex: Needs discussion! Τι ακριβώς δηλαδή να
συζητήσουμε ρε φίλε… αν ήθελα να ρισκάρω την ζωή μου… θα κοιτούσα να βγάλω πολύ μεγαλύτερο κέρδος… για να αξίζει το ρίσκο…και όχι η μαλακία που σε δέρνει να μην θέλεις σεξ με καπότες!

6. Η εξίσωση NO PIC= NO DISCUSSION. Άραξε λίγο ρε συ… Και εμείς μια χαρά
παλικάρια είμαστε και δεν δίνουμε έτσι αέρα –πατέρα τις φωτογραφίες μας. Δώσε μια ευκαιρία… μην κρίνεις από 2-3 στραβές που σου έτυχαν και δεν θα χάσεις!

7. Η photos στο προφίλ τύπου το-αριστερό-ακροδάχτυλο-του-δεξιού-ποδιού μου ή
μια-άποψη-από-το-φρύδι-μου! Οκ και εγώ έχω –τι έκπληξη!- φρύδι αλλά δεν το θεωρώ τίποτα το φοβερό να το βάλω ως σήμα-κατατεθέν μου! Αν είναι να βάλεις αυτό, μην βάζεις τίποτα ρε φιλαράκι καλυτέρα λέω εγώ! :)

8. Η εμμονή –πέραν της απλής αναφοράς που έχει μια λογική- είμαι Βtm και μόνο
Btm ή Top πέρα για πέρα…και ξανατονίζω top κτλ! Οκ το είπες, είσαι απόλυτος αλλά εμένα ήδη μου έβγαλες έναν απόλυτο χαρακτήρα και ξενέρωσα!

9. Tα πολύ αυστηρά η πολύ χαλαρά age limits… τύπου 24-26 (σε λίγο θα βάλεις και μόνο απόφοιτος ΑΣΣΟΕ!) ή πάλι 19-99 (όχι δεν είχα και δεν έχω φαντασιώσεις με φίλους του παππού μου!)

10. Οι τύποι που από κόμπλεξ δηλώνουν bi (έχουν χαμουρεψει μια φίλη τους ένα βράδυ… γι αυτό!)… Δεν μιλάω φυσικά για τους πραγματικά αμφισεξουαλικούς ανθρώπους… αλλά για τους τύπου-bi… γιατί ρε παλίκαρε το λες και το ξαναλές στον εαυτό σου... λες στα 29 σου να το πιστέψεις τελικά? Σε πειράζει τόσο, δηλαδή, να είσαι απλά και ξεκάθαρα gay?

και τέλος..

11. Τα καρτούν ως face-pic… ok και εγώ γελάω με τον Αρκά,… αλλά μου δημιουργεί περίεργες εικόνες το να σε σκέφτομαι ως σπουργίτι!