Την ημέρα που σε γνώρισα είχες μια ένταση απίστευτη στο βλέμμα σου όταν μας σύστησαν.
Δεν έκρυψες ούτε στιγμή το ενδιαφέρον σου για μένα… η σχετική αδιαφορία που σου έδειξα… μάλλον σε έβγαλε έξω από τα νερά σου. Δεν είχες συνηθίσει να αδιαφορούν οι άντρες για σένα.
Επιδίωξες με επιμονή να βγεις μαζί μου… να με γνωρίσεις καλύτερα! Οπότε συναντιόμασταν με κοιτούσες στα ματιά με τόσο πάθος, λες και δεν είχες ερωτευτεί ξανά άλλον άντρα….
Κολακεύτηκα, είναι αλήθεια, από το ενδιαφέρον μιας τόσο όμορφης γυναίκας, δεν είχα εμπνεύσει τόσο έντονα συναισθήματα σε κανέναν άνθρωπο ως τότε….και από περιέργεια κυρίως, δέχτηκα κάποιες από τις προσκλήσεις σου για εξόδους.
Ήταν πολύ όμορφες εκείνες οι συναντήσεις … είχα τόσο συνηθίσει να κάνω πάντα εγώ “παιχνίδι” και ήταν απροσδόκητα και ευχάριστα διαφορετική… η διαρκής προσπάθεια σου να με κανείς να περνάω καλά.
Αριστοτεχνικά ξεδίπλωσες την προσωπικότητα σου μπροστά μου και η αλήθεια ήταν, πως ήταν εξίσου εντυπωσιακή με το “φαίνεσθαι” σου. Πολύχρωμες οι ιστορίες που διηγούσουνα, εύστοχα τα σχόλια σου για τα πράγματα, γάργαρο το γέλιο σου και γλυκά δηκτικός ο τρόπος που παρατηρούσες τον κόσμο γύρω σου... η ώρα μαζί σου είχε αποκτήσει μια άλλη διάσταση… διαστέλλονταν στο άπειρο οι στιγμές μας.!..
Άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως θα σε ερωτευόμουν τελικά και εγώ… παλινδρομούσα ανάμεσα στη ζωή που ήξερα να κάνω και στη ζωή που μου προσέφερες εσύ… και πέρασαν έτσι τέσσερις μήνες….
Δεν θα τους χαρακτήριζα ως συγκλονιστικούς και όμορφους καθώς ήταν όλο ένταση και ατελείωτα άγχη από την μεριά μου! Αισθανόμουν ότι απιστώ εις βάρος του εαυτού μου… όλο μου το είναι επαναστατούσε και ζητούσε να απαλλαγώ από την εξάρτηση!
Εσύ από την άλλη, μου έδειχνες με όλους τους τρόπους ότι ζεις το απόλυτο όνειρο στο πλάι μου! Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μου είχε κάποιος διαλύσει κάθε αμφιβολία για την αλήθεια του, για την αλήθεια των λόγων του! Την πιο ατόφια αγάπη μου έδινες… άρχισαν να με αναστατώνουν οι στιγμές μας…
Δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ, δεν ξέρω αν μια γυναίκα μπορεί ποτέ να μου προκαλέσει τέτοιο συναίσθημα … αλλά αγάπησα τόσες πτυχές σου και για κάποιες στιγμές , ακόμη, φαντάστηκα και τη ζωή μου μαζί σου… μια ζωή που ποτέ δεν είχα ονειρευτεί για μένα ως τότε.
Δεν ήμουν φτιαγμένος όμως γι’ αυτή τη ζωή…αισθανόμουν ότι θέλω να επιστρέψω στην αλήθεια μου… αυτή που ο καθένας έχει μέσα του ανακαλυμένη από πάντα, που είναι μαζί ανεκτίμητος θησαυρός και πεμπτουσία της ύπαρξης του καθενός μας
….Έκλαψες με δάκρυα αληθινά –και όχι από εγωισμό που δε θα με είχες πια- όταν σου είπα ότι δεν ήμουν έτοιμος για μια τέτοια δέσμευση… ανόητη δικαιολογία… πολύ λίγη… αλλά αναγκαία δυστυχώς.
Πέρασαν 3 χρόνια και ακόμα σε θυμάμαι… θυμάμαι το απόλυτο δόσιμο σου…
Μόνο αυτες ... οι γυναίκες, οι μητέρες, οι πηγές της ζωής μας.... ίσως ξέρουν και μπορούν να δίνονται έτσι!
Αν μονάχα ήμουν αλλιώς….
Δεν έκρυψες ούτε στιγμή το ενδιαφέρον σου για μένα… η σχετική αδιαφορία που σου έδειξα… μάλλον σε έβγαλε έξω από τα νερά σου. Δεν είχες συνηθίσει να αδιαφορούν οι άντρες για σένα.
Επιδίωξες με επιμονή να βγεις μαζί μου… να με γνωρίσεις καλύτερα! Οπότε συναντιόμασταν με κοιτούσες στα ματιά με τόσο πάθος, λες και δεν είχες ερωτευτεί ξανά άλλον άντρα….
Κολακεύτηκα, είναι αλήθεια, από το ενδιαφέρον μιας τόσο όμορφης γυναίκας, δεν είχα εμπνεύσει τόσο έντονα συναισθήματα σε κανέναν άνθρωπο ως τότε….και από περιέργεια κυρίως, δέχτηκα κάποιες από τις προσκλήσεις σου για εξόδους.
Ήταν πολύ όμορφες εκείνες οι συναντήσεις … είχα τόσο συνηθίσει να κάνω πάντα εγώ “παιχνίδι” και ήταν απροσδόκητα και ευχάριστα διαφορετική… η διαρκής προσπάθεια σου να με κανείς να περνάω καλά.
Αριστοτεχνικά ξεδίπλωσες την προσωπικότητα σου μπροστά μου και η αλήθεια ήταν, πως ήταν εξίσου εντυπωσιακή με το “φαίνεσθαι” σου. Πολύχρωμες οι ιστορίες που διηγούσουνα, εύστοχα τα σχόλια σου για τα πράγματα, γάργαρο το γέλιο σου και γλυκά δηκτικός ο τρόπος που παρατηρούσες τον κόσμο γύρω σου... η ώρα μαζί σου είχε αποκτήσει μια άλλη διάσταση… διαστέλλονταν στο άπειρο οι στιγμές μας.!..
Άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως θα σε ερωτευόμουν τελικά και εγώ… παλινδρομούσα ανάμεσα στη ζωή που ήξερα να κάνω και στη ζωή που μου προσέφερες εσύ… και πέρασαν έτσι τέσσερις μήνες….
Δεν θα τους χαρακτήριζα ως συγκλονιστικούς και όμορφους καθώς ήταν όλο ένταση και ατελείωτα άγχη από την μεριά μου! Αισθανόμουν ότι απιστώ εις βάρος του εαυτού μου… όλο μου το είναι επαναστατούσε και ζητούσε να απαλλαγώ από την εξάρτηση!
Εσύ από την άλλη, μου έδειχνες με όλους τους τρόπους ότι ζεις το απόλυτο όνειρο στο πλάι μου! Για πρώτη φορά στη ζωή μου, μου είχε κάποιος διαλύσει κάθε αμφιβολία για την αλήθεια του, για την αλήθεια των λόγων του! Την πιο ατόφια αγάπη μου έδινες… άρχισαν να με αναστατώνουν οι στιγμές μας…
Δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ, δεν ξέρω αν μια γυναίκα μπορεί ποτέ να μου προκαλέσει τέτοιο συναίσθημα … αλλά αγάπησα τόσες πτυχές σου και για κάποιες στιγμές , ακόμη, φαντάστηκα και τη ζωή μου μαζί σου… μια ζωή που ποτέ δεν είχα ονειρευτεί για μένα ως τότε.
Δεν ήμουν φτιαγμένος όμως γι’ αυτή τη ζωή…αισθανόμουν ότι θέλω να επιστρέψω στην αλήθεια μου… αυτή που ο καθένας έχει μέσα του ανακαλυμένη από πάντα, που είναι μαζί ανεκτίμητος θησαυρός και πεμπτουσία της ύπαρξης του καθενός μας
….Έκλαψες με δάκρυα αληθινά –και όχι από εγωισμό που δε θα με είχες πια- όταν σου είπα ότι δεν ήμουν έτοιμος για μια τέτοια δέσμευση… ανόητη δικαιολογία… πολύ λίγη… αλλά αναγκαία δυστυχώς.
Πέρασαν 3 χρόνια και ακόμα σε θυμάμαι… θυμάμαι το απόλυτο δόσιμο σου…
Μόνο αυτες ... οι γυναίκες, οι μητέρες, οι πηγές της ζωής μας.... ίσως ξέρουν και μπορούν να δίνονται έτσι!
Αν μονάχα ήμουν αλλιώς….
12 σχόλια:
η ψυχή δεν έχει φύλο. μπορείς να έρθεις κοντά με τον οποιονδήποτε.
η αλήθεια όμως είναι μία. και τα αν πολλά περισσότερα πάντα
μα γιατί το έκανες αυτό;
amesi dilwsi stin endiaferomeni
oxi se trito proswpo alla se prwto...
sou akougete asteio alla einai kai egwistiko...
tha aisthanthis toso omorfa pou ena meros tis dikis sou alithias tha gnostopoiithi kai tha apokodikopoiisi tis atermones stigmes erwtimatikwn tis allis
Tovene, προσωπική η αληθειά του καθένός και μόνο αν την υπηρετεί μπορεί να είναι αληθινά ευτυχισμένος.
kat... γιατί έπρεπε... για να μπορώ να αντέχω τον εαυτό μου!
hasapi_grammata ...δεν με βαραίνει κάτι.. κάποιες φόρες τα δεδομένα της ζωής μου με βαραίνουν μόνο... με τις πράξεις μου τα έχω λυμένα ,μέσα μου, τα ζητήματα!
Συμφωνώ με τον tovene592. Ψυχές είμαστε όλοι και η ανάγκη για να έρθουμε κοντά σε όποιον μας προσφέρει αυτό που χρειαζόμαστε δεν κυτάζει πρώτα στο φύλο.
Δεν με ξενίζει ούτε αυτό που το έκανες, ούτε αυτό που ένιωσες... φτάνει να μην χρησιμοποιούμε τα άλλα άτομα "που δεν γνωρίζουν την αλήθεια μας".
Είναι γλυκό που την σκέφτεσαι ακόμα... φαντάζομαι πόσα πήρες, πόσα σου έδωσε...
Ελπίζω να συνέχισε κι αυτή τη ζωή της.
i feel you ....
ruth_less ...δεν χρησιμοποιήσα..ουτε χρησιμοποιήθηκα! Έδωσα και πήρα όπως σωστά λες. Και επειδή δεν χρησιμοποιήσα νομίζω οτι δεν προκάλεσα πόνο... μεγάλο τουλάχιστον!
Lost_thoughts ... it's great to know that sb can feel us! Thnx!
ίσως θα 'πρεπε να της πεις αλήθεια. πόσο αγάπησες πολλές πτυχές της μα δεν θα μπορούσες να την ερωτευτείς. γιατί απλά η δική σου αλήθεια είναι διαφορετική από την δική της. και έρωτας είναι όταν περικλύονται τα όλα.
αυτες οι μπερδεμενες καταστασεις , ποσο με εχουν πληγωσει .
basnia, είπα όση αληθεια άντεχα... πάντως δεν πούλησα ψεύτικο συναίσθημα, όποτε δεν έχω τύψεις... μια νοσταλγία ίσως μόνο που και που!
pastlifedreams, ήταν μπερδεμένο... αλλά εγώ δεν είμαι φτιαγμένος για τα μπερδεμένα... και το έκοψα νωρίς... ευτυχώς!
life traveller, μου αρεσε πολυ το τελευταίο σου σχόλιο... τόση αλήθεια άντεχα να μπιραστώ.
για πολλα χρόνια είχα ασπαστεί την άποψη οτι αν θες να έρθεις κοντα με κάποιον δεν έχει σημασία το φύλο.... τελικά ανακάλυψα οτι εχει σημασία το φύλο...ναι ναι σίγουρα είμαστε όλοι άνθρωποι κτλ αλλα μπορώ να καταλάβω παρα πολύ καλά...πόσο έντονο μπορεί να είναι αυτό που μπορεί να σου δώσει μια γυναίκα
Sailormoon, είναι πολύ σημαντικό για μένα που κάποιος καταλαβαίνει... συχνά αμφιβάλλουμε αν περνάμε το μηνυμά μας, και ειναί πολύ ευχάριστο, μέσα στους τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, κάποιοι να συνονιζόμαστε μεταξύ μας!
Δημοσίευση σχολίου