COMING OUT… or one more guy out of the closet !

Εδώ και 7 μήνες τους το είπα… έτσι χωρίς να έχω αφορμή… έχοντας χιλιάδες όμως λόγους!
Ήθελα επιτελούς να με γνωρίσουν συνολικά…όπως τους γνώριζα εγώ… για να με καταλάβουν ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν!
Για να μην αναρωτιούνται άδικα … για να έχουν όλα τα δεδομένα… για να μη βγάζουν όλα τα λάθος συμπεράσματα… για να κοιμούνται ήσυχοι το βραδύ… και για να κοιμάμαι ήσυχος και εγώ!
Και ήθελα να το μάθουν πρώτοι αυτοί, γιατί αυτοί με ενδιαφέρουν περισσότερο απ’ όλους,… γιατί αυτοί έχουν επενδύσει τόσα πάνω μου και γιατί και εγώ έχω “χτίσει” από δικά τους χαρακτηριστικά, ασυνείδητα κυρίως, τόσα κομμάτια μου… γιατί εν τέλη τους το χρωστούσα και το χρωστούσα και στον εαυτό μου!
Οι αντιδράσεις τους αναμενόμενες… πολυπαιγμένες… η έκπληξη (ορκίζονται ως σήμερα ότι δεν είχαν υποψιαστεί τίποτε… και ότι 1-2 φορές που τους πέρασε η σκέψη η λογική τους την απέρριψε).. ακολούθησαν η άρνηση, το κλάμα… η προσπάθεια διαπραγμάτευσης… “-μήπως να προσπαθούσες με κάποια γυναικά?” … “θα την αγαπούσες ίσως… αν είχατε και παιδιά!” και αλλά γνωστά κλισέ…
Μετά αντιμετώπισαν τους δικούς τους φόβους “που να φταίξαμε άραγε εμείς?” “δεν θα δούμε εγγόνια ποτέ?” “συνέβη τίποτα τραγικό στην παιδική σου ηλικία?” … στην τελευταία ερώτηση μπήκα στον πειρασμό να τους πω ότι για όλα φταίει το ότι δεν μου πήραν ATARI στα 8 μου.. ωστε να μην αποσπώμαι από το διάβασμα… αλλά ήταν πάντα τόσο καλοί μαζί μου που λυπήθηκα να τους κάνω τέτοιο κάζο!
Ναι δεν ήταν εύκολη διαδικασία… αλλά ήταν λυτρωτική… ειλικρινά λυτρωτική! Ανάμεσα στα κλάματα της μητέρας μου, στον απογοητευμένο πατερά μου και στις κατηγορίες τους για έλλειψη προσπάθειας από μέρους μου να αλλάξει η κατάσταση… σιγά ήρθε η αποδοχή… ο άνθρωπος αποδέχεται τα πάντα... ο άνθρωπος είναι σκληρό πλάσμα και έχει μάθει να επιβιώνει σε συνθήκες και με σκέψεις πολύ χειρότερες.
Η σκέψη ότι ο γιος τους μοιράζεται το κρεβάτι και την ζωή του με άντρες είναι μάλλον ανίκανη συνθήκη να κλονίσει μια οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση που έχει δικούς της λογούς να υπάρχει!
Και ναι –ω του θαύματος- τα κλάματα σταμάτησαν, τα γέλια ξανάρθαν στο οικογενειακό μας τραπέζι και μαζί ήρθε και το γνήσιο ενδιαφέρον για τη ζωή μου… την πραγματική ζωή μου αυτή τη φορά!
Η σχέση μας έχει γίνει πιο ειλικρινής από ποτέ… χωρίς κρυφά βλέμματα, χωρίς ανέκφραστες επιθυμίες… χωρίς υποκρισία… ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!