Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ... ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ




Ποτέ ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του στην συνήθεια?

Ποτέ αρχίζει η συνήθεια να γίνεται καταναγκασμός?

Ποτέ οι σχέσεις φτάνουν στο τέλος τους και για ποσό αξίζει να τις έχει κανείς στην “εντατική” μέχρι να πεθάνουν?

Υπάρχουν σημάδια της επερχομένης κρίσης και μπορούμε να την αποσοβήσουμε ή νομοτελειακά ακόμα και οι καλυτέρα θεμελιωμένες και στηριγμένες σχέσεις τελειώνουν?

Πόσες άλλες επιλογές υπάρχουν εκεί έξω και αξίζει άραγε κανείς να εγκαταλείψει την “ασφάλεια” του περιβάλλοντος του?

Γιατί να μην υπάρχει εκεί έξω ένα ΔΝΤΣ ( Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Σχέσεων) στο οποίο να μπορείς να προσφεύγεις, και να δηλώνεις την χρεοκοπία σου, και αυτό να σου επιβάλει (έστω και αυστηρότατα) μετρά ανάκαμψης?




Περνάω μια φάση μεγάλης “ασυμβατότητας” με το περιβάλλον μου οι φιλίες ετών μοιάζουν να μη γεμίζουν πλέον τα κενά μου.. οι νεότερες φιλίες από την άλλη αν και αρκετά ικανοποιητικές γεμίζουν κάποιες μονό αναζητήσεις μου…. Και εγώ έχω την γελοία εκείνη αίσθηση της ανημποριάς… Της ελλείψεις σχεδίου Α και Β ή και Γ (για να μείνω πιστός και στο πνεύμα των ημερών) που θα με βγάλει από την κρίση!

Και την χαρακτηρίζω γελοία… γιατί καταλαβαίνω ποσό εξεζητημένο και κακομαθημένο είναι σε μια εποχή οικονομικών, προσωπικών, επαγγελματικών και εκατοντάδων άλλων θεμελιωδών προβλημάτων του κόσμου όλου… εμένα να με απασχολεί ο μικρόκοσμος μου… και μάλιστα με ένα αίτημα σχετικά επουσιώδες στα ματιά αρκετών… την αναζήτηση ποιοτικότερων σχέσεων… μετά την διαπίστωση του τέλματος στο οποίο περιήλθαν αρκετές από τις ήδη υπάρχουσες!

Ως «δυνατή οικονομία» που είμαι.. Το είχα προβλέψει και εξηγήσει μέσα μου βεβαία το τέλμα από την αρχή της χρονιάς και για όσους τυχόν ανησυχήσουν αλλά και για κάποιους πιθανούς «κερδοσκόπους» της κατάστασης μου, δηλώνω περήφανα ότι δεν έχω “καταρρεύσει”! :) Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά αναχώματα και άμυνες που έχτισα για παρόμοιες κρίσεις , απλά τώρα την βιώνω και όπως και τα το κάνουμε είναι άλλο πράγμα να προγραμματίζεσαι για κάτι και άλλο να το βιώνεις!

Ξέρω βεβαία ότι η κρίση θα φέρει ευκαιρίες…. Και θα έρθει αργά ή γρήγορα και η ανάκαμψη… ωστόσο ένα σφίξιμο όσο να πεις το νοιώθω!

7 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου ε;
ενώ όλα ή σχεδόν όλα πάνε καλώς κάτι το ανολοκλήρωτο συνέχεια.
σαν να ξέρουμε ότι θα ανθίσει και περιμένουμε ή δημιουργούμε το πότε και το πώς.
καλησπέρα σου! :)

Ephemeron είπε...

αισθηματικη κριση, οικονομικη κριση, οταν υπαρχει κριση απο κοντα ερχονται καινουργιες ευκαιριες, αλλαγες και αναθεωρησεις...
καλο θα ηταν να υπαρχει ΔΝΤΣ (!) και να μας βοηθαει ολους μας καθε φορα που πεφτουμε, αλλα τοτε ισως πολλα πραγματα να χανανε την πραγματικη τους αξια, δεν νομιζεις;

Hfaistiwnas είπε...

Όχι δεν το δέχομαι..
δεν είναι μικρόκοσμος, είναι εσύ, εγώ, είναι του καθενός ο εαυτός, και χρειάζεται φροντίδα,
Από κρίσεις άλλο τίποτα.. καιρό να έχουμε να διηγούμαστε..
Υπομονή..

mahler76 είπε...

α εγώ αντέχω και έχω και καλό σπρέντ χαχαχα

life_traveller είπε...

Basnia, όχι τελείως καλά... ούτε τελείως άσχημα... απλά με ανάγκες για αλλαγές. Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

Ephemeron, περιμένοντας τους νέους ανθρώπους στη ζωη μας... δουλεύοντας λοιπόν για την μερα ΜΕΤΑ την κρίση!

Hfaistiwna, και εγώ δεν το δέχομαι... δεν είναι μικρόκοσμος.. είναι ο κόσμος όλος ο εαυτός μας! :P

Mahler, χε,χε.. άσε..άσε άτιμο πράγμα τα spread..τo leg-spread και πάει λέγοντας! :))

Elementstv είπε...

Ολοι μας περναμε κρισεις ανα καιρους αλλα μετα ευτυχως ακολουθουν περιοδοι ευημεριας!

Το Λαγωνικό είπε...

Συμαντικό είναι κάθε φορά να γνωρίζεις τι πραγματικά θέλεις.
Οι άνθρωποι εξελίσονται, το ίδιο και οι σχέσεις.
Καλό είναι να μπορούμε να ακολουθούμε τις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα μας, στους άλλους και στις σχέσεις που βιώνουμε.
Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το μυστικό για τις μακροχρόνιες σχέσεις: Η ικανότητα αναγνώρισης των αλλαγών και η προσαρμογή σε αυτές, πάντα στο μέτρο της αξιοπρέπειας φυσικά.

@basnia
Το αίσθημα του αναλοκλήρωτου το έχεις γιατί είσαι Δίδυμάκι. :-Ρ