Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΑΓΩΝΑΣ... ΜΠΑΣΚΕΤ



Ήσουν στην πέμπτη δημοτικού… η άνοιξη είχε προχωρήσει για τα καλά…η μέρα ήταν ζεστή και υγρή… η σχολική χρονιά πλησίαζε στο τέλος της και εσύ περιμένοντας την σειρά σου να μπεις στο παιχνίδι… χάζευες τους άλλους να παίζουν μπάσκετ…και το θέαμα σου προκαλούσε έξαψη!

Ένα παιδί έναν χρόνο μεγαλύτερο από την άλλη ομάδα…. Είχε ήδη έντονα τα στοιχεία του αντρισμού πάνω του… μελαχρινός, γεροδεμένος, άριστος παίχτης …σε κάθε σουτ που έκανε … κάτω από την μασχάλη του φαινόταν να προβάλλουν πυκνές μαύρες τρίχες… εκστατικός κοιτούσες… προσπαθώντας να μην καρφωθείς… από τότε να μην καρφωθείς προσπαθούσες!

Ώριμος ήταν ο πόθος σου για το παιδί εκείνο… μα πως μπορεί να ήταν ώριμος αυτός ο πόθος? Ήσουν δεν ήσουν 11 χρονών… αλλά μόνο πρωτόγνωρο δεν σου ήταν το συναίσθημα… δεν σε ξάφνιασε καθόλου…. Μεθοδικά προσπάθησες να το κρύψεις…

Και πόσα χρόνια πριν άραγε να ξύπνησε για πρώτη φορά η επιθυμία? … Πότε άραγε κατάλαβες ότι διέφερες από τους άλλους? Ποιος άραγε σου έμαθε να κρύβεσαι… να παίζεις αυτόν τον ρόλο?

Το παιχνίδι συνεχιζόταν και εσένα δε σε ένοιαζε πια να μπεις να παίξεις… είχες καθίσει κάτω από την μπασκέτα… ρουφούσες τον ζεστό αέρα… μύριζες το τσιμέντο.. και τον παρακολουθούσες,…. Παρακαλούσες κρυφά σε κάθε επίθεση να πλησιάσει εκείνος όσο γίνεται πιο κοντά σου με την μπάλα… και να σουτάρει…. Να δεις για άλλη μια φορά τα δυνατά του μπράτσα… την αντρική μασχάλη… το εσώρουχο που διαγράφονταν στο αθλητικό του σορτσάκι!

… Και είχες πάντα στο μυαλό σου να μην σε καταλάβουν… να μην φανεί κάτι!

Χρόνια πλέον από τότε… παρακολουθείς άλλους πρωταγωνιστές ... σε άλλα σκηνικά... αλλά εσύ πάντα στον ρόλο που αξεχώριστος από σένα πια έχει γίνει… την ίδια σκέψη κάνεις…. Κανείς να μην διαβάσει στα μάτια σου την ασίγαστη φωτιά, που σου γεννάει το θέαμα ενός όμορφου άντρα!

11 σχόλια:

apparos είπε...

Ξεσκίζεις καρδιές με αυτό.

Ακόμη ε;

b|a|s|n\i/a είπε...

σιγά που διαφέρεις απο τους άλλους; ;)

tovenito είπε...

σε ποιο σχολείο είπαμε ότι πήγαινες;
;-P

suncitizen είπε...

Το "θέαμα του όμορφου άντρα"
είναι που έχει αφήσει τη νοημοσύνη μας μόνιμα σε εφηβικό επίπεδο γι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ουσιαστικό...
Ξεπεράστε επιτέλους το δίπτυχο "Μυς - πέος" διότι αλλιώς η ποιότητα ζωής μας θα είναι πολύ χαμηλή...

life_traveller είπε...

Suncitizen, ξεκινάω από σένα γιατί ερμήνευσες μάλλον λάθος το όλο πνεύμα της φράσης. Σε ότι με αφορά έχω να πώ ότι, όποιος έχει δύο δράμια μυαλό και έχει ζήσει και 3-4πράγματα ξέρει να αξιολογεί ανθρώπους και καταστάσεις, βαθύτερα και συνόλικα... αλλιώς καταλήγει δυστυχισμένος.
Άκομα όπως καλά ξέρεις η ομορφιά είναι ζήτημα υποκειμενικό, και ανφέρεται σε ένα σύνολο χαρακτηριστικών του άλλου, της όλης ψυχοκινητικότητας του κτλ και φυσικά τα γούστα ευτυχώς -για χάρη της ποκιλίας- διαφέρουν πολύ ανάμεσα στους ανθρώπους.
Τέλος δεν θα ρίξουμε και τον υγιή θαυμασμό για το κλασσικά ωραίο στην πυρά... θα ήταν άδικο και στενόμυαλο!
Ελπίζω και φαντάζομαι ότι συμφώνεις μαζί μου!

Basnia, η συνειδητοποίηση βέβαια του ότι δεν διαφέρω τόσο, ήταν επώδυνη, όπως φαντάζεσαι! :-)

Αpparos, έλα ρε συ! :-) Πιο πόλυ χαζορομαντική είναι η ανάμνηση... ο χρόνος και εμπειρία τα κάνουν όλα να φαντλαζουν ωραία εξάλλου! :))

Tovene592, σε ένα που εκπαίδευε
μελλοντικούς bloggers! .. χωρίς το ίδιο να το ξέρει φυσικά!! loooool

ruth_less είπε...

Τι είναι η φύση του ανθρώπου ε; Σε τόσο μικρές ηλικίες και να νοιώθει κάποιο παιδί ότι πρέπει να κρυφτεί γιατί είναι "διαφορετικό" και "δεν πρέπει".

Τα πρώτα σκιρτήματα πάντα τα θυμόμαστε και χαμογελάμε...

exilio είπε...

Η πλάκα είναι να μην το έχεις καταλάβει :)
Και γω στα 11 μου θαύμαζα με έναν ανεξήγητο τρόπο και λόγο.

Καλώς σε βρήκα ^^

Leviathan είπε...

ligo poli oloi mas to perasame auto!!iperoxo, nostalgiko post!filia!

life_traveller είπε...

Exilio, η πορεία προς την συνειδητοποίηση είναι για πολλούς μακρόχρονη και επώδυνη... κακώς βέβαια! Θα μπορούσαν όλα να είναι πιο απλά και με λιγότερο πόνο. Ζούμε σε μια κοινωνία που ευτυχώς αλλάζει προς το ανεκτικότερο και συνεπώς προς το καλύτερο! Χρειάζεται προσπάθεια απ' όλους βέβαια!

Leviathan, thanks boy για τα καλά σου λόγια... υποθέτω και εγώ ότι τα πέρασαμε όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο! Φιλιά!

life_traveller είπε...

Ruth_less πόσο "μαγική" μηχανή όντως είμαστε... πόσο διαφορετικές φύσεις έχουμε... αλλά και πόση ικάνοτητα προσαρμογής.... συχνά εις βάρος μας βέβαια!

the boy with the arab strap είπε...

απολυτως φυσιολογικο ηταν.