Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ΕΡΩΤΑΣ



Να σε φιλώ γλυκά… με πάθος…. και να ανοίγεις τα χείλη σου…. ηδονικά …. Τα κορμιά μας να ενώνονται… να νιώθω τη ζεστασιά του δέρματος σου και τα χέρια μου να γλιστρούν σε όλο το κορμί σου… να αγγίζω τα σφιχτά σου μπράτσα, το στερνό και τους καλογυμνασμένους μυς της κοιλιάς σου… να βλέπω το όμορφο πρόσωπο σου… να μου χαμογελάει …τα απίστευτα λακκάκια που έχω χιλιοφιλησει…. τα κατάλευκα
δόντια σου να σχηματίζουν γλυκό χαμόγελο…. γεμάτο ελπίδα … και εγώ να σου ανταποδίδω… Να σε ξεντύνω γρήγορα… να μη με αφήνει το πάθος να απολαύσω και αλλο την γλυκιά αίσθηση…. Να μυρίζεις υπέροχα… σαν εξωτικό φρούτο… ίσως σαν σπάνιο λουλούδι! … Να ενωνόμαστε με πάθος φοβερό… και όλες μου οι αισθήσεις να έχουν οξυνθεί στο έπακρο… και να κορυφώνουμε μαζί… εκστατικά… απόλυτα…λυτρωτικά! Και μετά να σε αγκαλιάζω και να γελάμε με όλες τις βλακείες που μας συνέβησαν μέσα στη μέρα και να μη μας νοιάζει τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή…. Βυθισμένοι ο ένας στην παρουσία του άλλου… δυο σώματα και δυο ψυχές που ήταν προορισμένες να αγαπηθούν και να περάσουν στιγμές ευτυχισμένες μαζί!

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

ΑΓΩΝΑΣ... ΜΠΑΣΚΕΤ



Ήσουν στην πέμπτη δημοτικού… η άνοιξη είχε προχωρήσει για τα καλά…η μέρα ήταν ζεστή και υγρή… η σχολική χρονιά πλησίαζε στο τέλος της και εσύ περιμένοντας την σειρά σου να μπεις στο παιχνίδι… χάζευες τους άλλους να παίζουν μπάσκετ…και το θέαμα σου προκαλούσε έξαψη!

Ένα παιδί έναν χρόνο μεγαλύτερο από την άλλη ομάδα…. Είχε ήδη έντονα τα στοιχεία του αντρισμού πάνω του… μελαχρινός, γεροδεμένος, άριστος παίχτης …σε κάθε σουτ που έκανε … κάτω από την μασχάλη του φαινόταν να προβάλλουν πυκνές μαύρες τρίχες… εκστατικός κοιτούσες… προσπαθώντας να μην καρφωθείς… από τότε να μην καρφωθείς προσπαθούσες!

Ώριμος ήταν ο πόθος σου για το παιδί εκείνο… μα πως μπορεί να ήταν ώριμος αυτός ο πόθος? Ήσουν δεν ήσουν 11 χρονών… αλλά μόνο πρωτόγνωρο δεν σου ήταν το συναίσθημα… δεν σε ξάφνιασε καθόλου…. Μεθοδικά προσπάθησες να το κρύψεις…

Και πόσα χρόνια πριν άραγε να ξύπνησε για πρώτη φορά η επιθυμία? … Πότε άραγε κατάλαβες ότι διέφερες από τους άλλους? Ποιος άραγε σου έμαθε να κρύβεσαι… να παίζεις αυτόν τον ρόλο?

Το παιχνίδι συνεχιζόταν και εσένα δε σε ένοιαζε πια να μπεις να παίξεις… είχες καθίσει κάτω από την μπασκέτα… ρουφούσες τον ζεστό αέρα… μύριζες το τσιμέντο.. και τον παρακολουθούσες,…. Παρακαλούσες κρυφά σε κάθε επίθεση να πλησιάσει εκείνος όσο γίνεται πιο κοντά σου με την μπάλα… και να σουτάρει…. Να δεις για άλλη μια φορά τα δυνατά του μπράτσα… την αντρική μασχάλη… το εσώρουχο που διαγράφονταν στο αθλητικό του σορτσάκι!

… Και είχες πάντα στο μυαλό σου να μην σε καταλάβουν… να μην φανεί κάτι!

Χρόνια πλέον από τότε… παρακολουθείς άλλους πρωταγωνιστές ... σε άλλα σκηνικά... αλλά εσύ πάντα στον ρόλο που αξεχώριστος από σένα πια έχει γίνει… την ίδια σκέψη κάνεις…. Κανείς να μην διαβάσει στα μάτια σου την ασίγαστη φωτιά, που σου γεννάει το θέαμα ενός όμορφου άντρα!

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

ΨΗΦΙΑΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ



Εν αρχή ήταν το χάος, το μπέρδεμα, η απογοήτευση και η απόγνωση…και μετά ήρθε η συνειδητοποίηση, οι παλινδρομήσεις, και στη συνέχεια η αναγκαστική αποδοχή,…και για τους περισσότερους η μόνη διέξοδος… το internet.
a/s/l?
t/b/v?
stats?
Τι ψάχνεις?
…και μετά η σχετική κουβέντα
…και τα cliché αστειάκια
…και τα χαμογελακια :-)) , ;-)),
…και τα χαχανα looool
……Το msn με τις καλά καμουφλαρισμένες φωτογραφίες, τα δεύτερα καρτοκινητά και τέλος η μεγάλες Συναντήσεις… οι πρώτες πνιγμένες στις ενοχές… Ο ύπνος το προηγούμενο βράδυ χαμένη υπόθεση…..
… και όσο πλησίαζε η μεγάλη ώρα το στομάχι σφίγγονταν, τα χέρια κρύωναν, το πρόσωπο κοκκίνιζε,… το στόμα ξερό… τασάκι σωστό από τα πολλά τσιγάρα! …. Και η απίστευτη αγωνία να ανεβαίνει ως τον λαιμό… Και αν κάποιος γνωστός σε δει?…. Τι θα πεις?... Ποιο είναι το τέρας με τα τρία κεφάλια και τα οχτώ πόδια δίπλα σου? Που τον ξέρεις θα σε ρωτήσουν? … Και οι δορυφόροι στο διάστημα που σε παρακολουθούν… τα σκοτεινά κέντρα εξουσίας που θα μάθουν ότι είσαι gay… κάπου εκεί άρχιζε ο παραλογισμός, η παράνοια!
Ακολουθεί η αναγνώριση… που όπως στις αρχαίες τραγωδίες… ο ήρωας έχει αλλάξει… φτάνει στην Ιθάκη αποκαμωμένος, συχνά καημένος, φορτωμένος προβλήματα… εξάλλου το ταξίδι έχει σημασία… ανοησίες!
Σπάνια έρχεται η έκπληξη και μαζί της, νέες αγωνίες… Θα αρέσω εγώ? Πως θα δώσω την ιδανική εικόνα? Γιατί να μην έχω ξυριστεί/ντυθεί καλύτερα?
Και όταν δημιουργηθεί η σχέση, αστήρικτη και ορφανή συνήθως από περιβάλλον, κρυφή και προφυλαγμένη…. Φέρνει τον ενθουσιασμό… αλλά και νέα ζόρια…. Την προσπάθεια…την αγωνία για το μέλλον…. Που αν και μάλλον πιο δύσκολο για όλους εμάς… κρύβει πάντα μια μοναδική μαγεία ως λέξη… το μέλλον!

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

ΕΣΥ ΚΑΙ.. ΕΚΕΙΝΟΣ




Να φροντίζεις και να αγαπάς τον εαυτό σου…

Να του δίνεις στοργή καθημερινή…. να τον διασκεδάζεις και να τον ξεκουράζεις όσο εκείνος θέλει…

Να τον ψυχαγωγείς… να του γεμίζεις τις στιγμές με όμορφες εικόνες, ιδέες και σκέψεις … να του προσφέρεις εναλλαγές και δράση κατά πως αυτός απαιτεί.

Να τον ντύνεις όμορφα, να τον αρωματίζεις και να τον εκθέτεις στη συντροφιά των ανθρώπων, που γι αυτόν προσεκτικά επιλέγεις… αλλά συνάμα να τον μάθεις και μόνος του να γεύεται τον κόσμο…

Να τον κακομαθαίνεις με μέτρο… να του δίνεις καλό φαί, κρασί και γλυκά χωρίς όμως υπερβολή ….και να βάζεις στόχους γι αυτόν επιθυμητούς και εφικτούς, ανταμείβοντας τον πάντα, ακόμα και για την προσπάθεια.

Να μην τον αφήνεις να θλίβεται, να μην τον τιμωρείς και να μην τον καταστρέφεις με ανόητες έξεις και εξαρτήσεις.

Να μην τον υπερεκθέτεις σε ανούσιες συναναστροφές… και στο αδιάκοπο κυνήγι του ερωτά. Να μην τον κανείς δέσμιο των παθών… αλλά γεμάτο πάθος για ζωή…

Να τον συγχωρείς … να είσαι μαζί του επιεικής όταν πονάει και αυστηρός όταν αισθάνεται δυνατός…

Να τον ανεβάζεις και να τον στηρίζεις στις πολλές δυσκολίες που θα συναντήσει στο δρόμο και ποτέ να μην τον προδώσεις όταν σου δώσει σήμα ότι θέλει βοήθεια…

Αιώνια να ευγνωμονείς τα την πλάση που σου τον έδωσε για συντροφιά και το βράδυ όταν μόνοι σας ξαπλώνετε στο κρεβάτι να του επιτρέπεις να κάνει όνειρα… να ελπίζει!

….Και κάθε πρωί πριν ξεκινήσεις για τις ασχολίες σου, να του κλείνεις συνομωτικά το μάτι δίνοντας του θάρρος!

Σε έχει τόση ανάγκη εξάλλου… έχετε τόση ανάγκη ο ένας τον άλλο..και τόση αγάπη να μοιράσετε στον κόσμο!

Ευγνώμων να είσαι πάντα για την ευλογημένη τούτη σχέση!

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

ΑΛΛΑΓΗ


Στη μυσταγωγία της αναγέννησης των πάντων βυθίζεσαι αλλά δεν είναι γαλήνια η στιγμή… μια πρωτόγονη ενέργεια σε κατακλύζει…..

Γιατί η ματιά σου αχόρταγα συνεχίζει να αποζητά

Η ψυχή σου να καίγεται στο βάθος της.

Του σώματος σου θέλεις να δοκιμάσεις τα όρια, και μπαίνεις σε πειρασμό τίποτα να μην αφήσεις όπως είναι!

Η καταστροφή και η αναγέννηση σε πάλη μέσα σου ... και αν και τόσες τρικυμιές σου αναστατώνουν την ψυχή … νηφάλια υψώνεις το ποτήρι, μοιράζεις αστραφτερά χαμόγελα και γελάς ενώ ξέρεις καλά, ότι κανείς δεν βλέπει πίσω από το καλά εκπαιδευμένο προσωπείο!

Δεν έχεις σχέδιο… αλλά επιθυμία….
Δεν έχεις ιδανικά…αλλά καλοσύνη….
Δεν έχεις πάθος…. Αλλά στην πραγματικότητα έχεις τόσο πολύ!