Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΜΟΥ


Οι φίλοι είναι οι συνοδοιπόροι που επιλέξαμε και μας επέλεξαν για το ταξίδι είναι οι συμπαίκτες που επιλέξαμε και μας επέλεξαν για το παιχνίδι της ζωής. Στο μυαλό όλων μας η φιλία ήταν πάντα μια έννοια αγνή, απόλυτη, τοποθετημένη ψηλά στην κλίμακα των αξιών και των προτεραιοτήτων μας

…. Στην πορεία ,ίσως, πολλοί από μας καταλάβαμε ότι τίποτα δεν είναι τόσο απόλυτο, μόνιμο η ιδανικό… ωστόσο η αξία της φιλίας έμενε και μένει αδιαπραγμάτευτη στην ψυχή μας.

Στο πέρασμα των χρόνων κατανοήσαμε ότι ο χρόνος, οι διαφορετικές συνθήκες που παρουσιάζονταν στη ζωή κάποιου και κατ’ επέκταση οι νέες ανάγκες που προέκυπταν στις ζωες όλων μας…μετέβαλαν, τροποποίησαν, κατάργησαν οριστικά ή προσέθεσαν νέους “παίκτες” στο σενάριο των ζωών μας.

Καταλάβαμε ακόμη καλύτερα τη σχέση του “δούναι και λαβειν” σε όλα τα επίπεδα, που είναι εξάλλου και ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των σχέσεων… και ζητά διαρκώς την αδιάλειπτη προσοχή μας, εφόσον ενδιαφερόμαστε να συνεχίσουμε την “κοινή” μας πορεία με κάποιον.

Απογοητευτήκαμε, διαγράψαμε, επανεντάξαμε ανθρώπους στις ζωες μας…αλλά πάντα κατανοούμε και κατανοώ και ο ίδιος ότι η παράσταση θέλει συμπρωταγωνιστές και θεατές , που θα εναλλασσόμαστε στους ρόλους…. Μόνο έτσι έχει ενδιαφέρον…

Σε όλους τους φίλους μου λοιπόν… που εξ ορισμού μόνο λίγοι και ξεχωριστοί μπορεί να είναι για τον καθένα …

Στον συνοδοιπόρο μου στις σκέψεις και στους διαλόγους, στον συνταξιδιώτη που από χρόνια αποφασίσαμε ο ένας να παρακολουθεί και να ενισχύει την πορεία του άλλου,
στον επιβάτη που η “τρέλα” του με αναζωογονεί και με κάνει να αισθάνομαι σημαντικός και δυνατός, στον συνεπιβάτη που με κάνει να καταλαβαίνω ότι η καρδιά όλων των ζητημάτων είναι απλή, στον συμπρωταγωνιστή μου που τόσο όμορφα ρέουν τα λόγια μαζί του και αποφορτίζουμε αμοιβαία τις εντάσεις μας.
Σε όλους όσους έφυγαν ή τους έκανα να φύγουν ....

Θέλω να πω…ότι δεν χρειάζεται να τα ξέρετε όλα για μένα… δεν χρειάζομαι να ξερώ τα πάντα για σας… όσα όμως επιλέξαμε να τα φωτίσει ο προβολέας ας τα απολαύσουμε στο έπακρο!
… Εξάλλου δεν έχει σενάριο το ταξίδι… δεν έχει δεσμεύσεις το παιχνίδι… για αυτό είναι τόσο δύσκολο και όμορφο μαζί!

8 σχόλια:

tovenito είπε...

όσο περνάνε τα χρόνια τόσο λιγοστεύουν αυτοί οι συνταξιδιώτες μου. σαν να μεγαλώνει η απόσταση που μας χωρίζει. χωρίς να έχει γίνει κάτι. απλά είναι πια διαφορετικές οι προτεραιότητες (αν με εννοείς)

.......marmarigi....... είπε...

λιγοστευουν οι συνταξιδιωτες που λεει και ο tovene αλλα προστιθονται και νεοι , ειναι δυσκολο πραγμα η φιλια πολυ , αλλα αν γνωριζεις τον εαυτο σου ειναι πιο ευκολα για τους φιλους και για σενα ...να μην χανεστε η οταν ξαναβρισκεται να εινια τα πραγματα οπως ηταν παντα ...

υ.γ. την λεκτικη επαληθευση δεν την καταργεις ? ειναι λιγο κουραστικο.

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν έχει πάντα σενάριο το ταξίδι. ούτε δεσμεύσεις το παιχνίδι. αλήθειες πρέπει να 'χουν. δύσκολο, εύκολο, οι σχέσεις, δεν έχει μέτρο. αντέχουν στον χρόνο οι αλήθειες μόνο. και οι σχέσεις που αργά ή γρήγορα στηρίζονται σε συναισθήματα αληθινά.
και όσα επιλέγουμε να φωτίσουμε, ας τα φωτίζουμε πραγματικά, για να τα απολαύσουμε περισσότερο.
και ένα χαμόγελο ;)

the boy with the arab strap είπε...

το photonio einai to blog mou poy anebazw foto . an aginw sxolio me ayto h to allo minmperdeyesai .

life_traveller είπε...

Tovene, αλλάζουν οι συνθήκες και οι ανάγκες... πάντα όμως υπάρχουν νέοι συνταξιδιώτες, πρόθυμοι συνταξιδευτές... που θέλουν να πορευτούν μαζί μας! Ακόμα και στα πιο μοναχικά μονοπάτια... στους πιο έρημους δρόμους... υπάρχει και κάποιος άλλος που θα βρεθεί εκεί και αύτο είναι συχνά ικανή συνθήκη για να αρχίσει μια όμορφη διαπροσωπική σχέση!

Photonio/Lost thoughts.... συμφωνώ με όλα... έκτος απο το οτι τα πράγματα "θα είναι όπως παλιά"... τίποτα δεν μένει σταθερό λέω εγώ...όλα αλλάζουν...ευτυχώς μάλλον!

υγ Thanks για την διευκρίνηση με τα blogs, δεν το ειχα καταλάβει.

Basnia, θέλεις να φωνάξεις στο σχολιό σου "ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ!" ... το διακρίνω.. αλλα είσαι πολύ ευγενικός για να το πεις τόσο ωμά και επιτακτικά. Μεγάλη μάγκια ,πάντως, να μπορεί κανείς να ζεί κανείς φωτείζοντας κάθε σκοτεινή γωνία!

mahler76 είπε...

είμαι τυχερός που έχω υπέροχους συνταξιδιώτες. Το ίδιο κι εσύ από ότι κατάλαβα και χαίρομαι για αυτό.

life_traveller είπε...

mahler, ναί είμαι τυχερός σε αθτό το κομμάτι! Πάντα βέβαια στη ζωή θέλουμε και νέους συνταξιδιώτες... πάντα εχούμε νέα πραγματά να ανακαλύψουμε.

mahler76 είπε...

α, ναι. ξεκινάς με έναν 2 συνεπιβάτες και αν όλα πάνε καλά καταλήγεις κρουαζιερόπλοιο τίγκα στον κόσμο.